۲۹/ بهمن /۱۴۰۳
13:27 15 / 11 /1403

چرا سیارات در منظومه شمسی با هم برخورد ندارند

چرا سیارات در منظومه شمسی با هم برخورد ندارند
در منظومه شمسی نظم دقیق و تعادل نیرو‌های گرانشی بین سیارات و اجرام نجومی وجود دارد که باعث می‌شود آنها با یکدیگر برخورد نکنند و تحقیقات نشان می‌دهد که پارامتر‌های مداری خاصی مانع از بی‌ثباتی در حرکت سیارات می‌شوند.

به گزارش خبرگزاری آنا، منظومه شمسی با وجود پیچیدگی‌های فراوان، از نظمی شگفت‌انگیز برخوردار است که مانع از برخورد سیارات با یکدیگر می‌شود. این پایداری فعلی نتیجه تعامل دقیق نیرو‌ها و قوانین حرکت مداری است. 

مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۳ در مجله فیزیکال ریویو اکس (Physical Review X) منتشر شد نشان می‌دهد که نظمی پنهان در منظومه شمسی مانع از بی‌ثباتی و برخورد سیارات با یکدیگر می‌شود. پژوهشگران دریافتند که برخی پارامتر‌ها مانند انحراف مداری (Orbital Inclination) و نیروی گریز از مرکز به‌عنوان افساری عمل می‌کنند که از بی‌نظمی در حرکت سیارات جلوگیری می‌کند. این یافته‌ها به درک بهتر پایداری دینامیک حرکت سیارات و اجرام در منظومه شمسی کمک کند.

نظم منظومه شمسی مورد توجه بسیاری از فیزیکدانان قرار داشته است. ریچارد فاینمن (Richard Feynman) فیزیکدان برجسته در این باره می‌گوید: «منظومه شمسی یک ماشین شگفت‌انگیز است که با قوانین فیزیک سروکار دارد.»

خورشید با در اختیار داشتن حدود ۹۹.۸ درصد از جرم کل منظومه شمسی، نیروی گرانشی عظیمی ایجاد می‌کند که سیارات را در مدار‌های مشخصی نگه می‌دارد. این نیروی گرانش، سیارات را به سمت خود می‌کشد، اما سرعت مداری سیارات باعث می‌شود که آنها به جای سقوط به سمت خورشید، در مدار‌های بیضی‌شکل به دور آن بچرخند.

حرکت مداری سیارات نتیجه تعادل بین نیروی گرانش خورشید و نیروی اینرسی آنهاست. به تمایل یک جسم به حفظ حالت حرکت خود اینرسی اطلاق می‌شود. در مورد سیارات، اینرسی آنها را به حرکت در یک خط مستقیم سوق می‌دهد، اما گرانش خورشید مسیر آنها را خم کرده و به مدار‌های بیضی‌شکل تبدیل می‌کند. علاوه بر گرانش خورشید، سیارات نیز بر یکدیگر نیروی گرانشی اعمال می‌کنند. این نیرو‌ها نیز به نوبه خود می‌تواند باعث تغییرات کوچکی در مدار سیارات شود، اما این تأثیرات معمولاً ناچیز هستند و به بی‌ثباتی مداری منجر نمی‌شوند.

مطالعات در مورد پایداری مدار‌های سیارات به دوران نیوتن بازمی‌گردد که قوانین گرانش جهانی را تدوین کرد. در قرن نوزدهم، آنری پوانکاره (Henri Poincaré) با بررسی مسئله سه‌جسم (Three-Body Problem) نشان داد که پیش‌بینی حرکت دقیق سه جسم تحت تأثیر گرانش متقابل بسیار پیچیده است. در دهه‌های اخیر، با پیشرفت کامپیوتری و شبیه‌سازی‌های عددی، دانشمندان توانسته‌اند به مدل‌های دقیق‌تری از پایداری منظومه شمسی دست یابند.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب