به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، از مهمترین‌ترین مباحث در مدیرت کلان بخش انرژی در کشور رفع وابستگی به سوخت‌های فسیلی است؛ در جهان فعلی ما مجبور هستیم تا برنامه ریزی مدونی برای به حداقل رساندن وابستگی خود به مصرف سوخت‌های فسیلی در نیروگاه‌ها را تنظیم نموده و با اهتمام به آن آینده کشور را نجات دهیم. برای مدیریت پیک مصرف برق در تابستان نیاز به ۱۰ الی ۱۵ هزار مگاوات برق تجدید پذیر است و پتانسیل این میزان از تولید نیز کاملا در کشور مهیا است. به عنوان مثال باد‌های ۱۲۰ روزه سیستان ظرفیتی بسیار عالی برای تولید برق از انرژی باد است. همچنین دریا‌های پهناور شمال و جنوب کشور نیز پتانسیل بسیار خوبی برای تولید برق از انرژی امواج ایجاد کرده است.
در کشور ما بیش از ۳۰۰ روز آفتابی وجود دارد و عدم استفاده از این ظرفیت برای تولید انرژی پایدار الکتریکی فرصت سوزی است؛ همچنین در سبلان امکان توسعه نیروگاه‌های زمین گرمایی وجود دارد. متاسفانه فعالیت‌های کشور در حوزه تولید انرژی از منابع تجدید پذیر بسیار محدود بوده است؛ حتی می‌توان گفت که اگر این بخش توسعه کافی داشته باشد نیاز به تولید برق هسته‌ای نیز نخواهیم داشت. تمام جهان در حال حرکت به سوی استفاده از انرژی پاک است؛ به عنوان مثال سه سال پیش عربستان سعودی قرارداد تولید ۲۰۰ هزار مگاوات برق خورشیدی را با آلمان و ژاپن امضا کرد؛ در حالی که کل ظرفیت نصب شده برای تولید برق در کشور ما ۹۳ هزار مگاوات است. این به این معناست که عربستان طی یک قراداد قصد تولید برق به میزان حدود ۲.۳ برابر کل برق تولیدی در کشور ما را دارد و با این شرایط بدیهی است که ما بازار‌های فروش برق خود در کشور‌های همسایه مانند عراق را از دست خواهیم داد.
از دست دادن بازار‌های خارجی به خصوص در موضوع انرژی نیز منجر به زوال دامنه نفوذ سیاسی کشور و از دست رفتن اهرم‌های قدرت خواهد شد؛ چرا که زمانی که عراق به انرژی عربستان وابسته شود، بدیهی است که بجای ما تابع سیاست‌های آنان خواهد بود. شایان ذکر است که نکته اصلی این اتفاق این است که برق تولید شده به شیوه‌های سنتی از لحاظ قیمتی توانایی رقابت با برق تجدید پذیر را ندارد و شکست در این بازار حتمی است. باید توجه داشت که احداث نیروگاه‌های برق تجدید پذیر در مقیاس بزرگ موجب سر شکن شدن و کاهش هزینه‌های تولید خواهد شد و هزینه‌های تولید برق در این حالت بسیار کم است؛ در حالی که در طرف مقابل ما در حال احداث نیروگاه‌های حرارتی هستیم و پس از این سرمایه گذاری هنگفت، به مرحله‌ای می‌رسیم که باید برای تولید برق سوخت فسیلی بسوزانیم و هزینه‌های هنگفت استفاده از این سود را بپردازیم.
دراینجا کاملا مشخص است که در موضوع تامین انرژی مسئولان ما درد و درمان می‌دانند، اما برای معالجه آن اقدام جدی نمی‌کنند. در تمام سال‌های دولت آقای روحانی به صورت تجمیعی ۵ هزار مگاوات به آمار تولید برق افزوده شد؛ این در حالی است که قرار بود سالیانه ۵ هزار مگاوات به ظرفیت تولید برق کشور افزوده شود. به همین جهت مشکلات را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد. مشکلاتی که حاصل دولت فعلی است و مشکلاتی که از دول گذشته به یادگار باقی مانده است. به عنوان مثالی دیگر از این نوع اهمال کاری ها، در جریان خاموشی‌های اخیر دولت سیزدهم مرتکب خطا شده بود و در تابستان به جای مازوت سوزاندن اقدام به استفاده از ذخایر گاز طبیعی کرده بود، در صورتی که بایستی اقدام به استفاده از مازوت کرده و ذخایر گازوئیل را برای فصل سرما نگه می‌داشتند و گاز طبیعی را هم در تابستان به شهرک‌های صنعتی ارسال می‌کردند. در حالی که کشور سالیانه حدود یک میلیارد دلار گازوئیل وارد می‌کند؛ تمام شدن ذخایر سوخت نیروگاه ها دراوایل زمستان موضوع عجیبی است که نتیجه موضوعی جز اشتباه مدیریتی نیست. همین موضوع باعث کاهش ذخایر شده و در نهایت این اشتباه گریبان گیر دولت چهاردهم شد.
محمدصادق مهرجو - کارشناس انرژی
انتهای پیام/
