راز طول عمر مسنترین زن جهان
راز زندگی ابرصدسالهها چیست؟ هرچند «اکسیر حیات» برای زندگی جاودانه وجود ندارد؛ اما این گروه بسیار کمیاب از انسانها که به ۱۱۰ سالگی یا بیشتر میرسند، به نظر میرسد از یک مزیت بیولوژیکی برخوردارند. برای شناسایی عوامل مؤثر در طول عمر زیاد، دانشمندان مطالعه جامعی روی «ماریا برانیاس» انجام دادند؛ او در زمان مطالعه، مسنترین فرد زنده تاییدشده در جهان بود. این زن، یک آمریکایی-کاتالانی بود که در سال ۱۹۰۷ در سانفرانسیسکو آمریکا به دنیا آمده بود و در سال ۲۰۲۴ در اسپانیا از دنیا رفت.
بررسی جامع زیستی یک ابرصدساله
در مقاله جدیدی که در نشریه Cell Reports Medicine منتشر شده، جزئیات بررسی بیولوژیکی برانیاس ابرصدساله که هنگام مرگ در اوت ۲۰۲۴، ۱۱۷ سال داشت، ارائه شده است. پژوهشگران با استفاده از روشی به نام «تحلیل مولتی اُمیکس» سیستمهای بدن او از جمله دیاِناِی، ژنهای فعال، خون، بزاق، مدفوع و باکتریهای روده را مطالعه کردند. سپس نتایج او با افراد جوانتر و دیگر ابرصدسالهها مقایسه شد.
پیری الزاما به معنای بیماری نیست
یافته اصلی این پژوهش نشان داد که سنین بسیار بالا لزوما معادل وضعیت سلامتی نامناسب نیست. پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: «یافتههای ما نشان میدهد که پیری و بیماری میتوانند تحت شرایط خاص از یکدیگر جدا شوند و این برداشت رایج را به چالش بکشند که این دو بهطور جداییناپذیر به هم مرتبط هستند».
هرچند برانیاس نشانههای مشخص پیری مانند کوتاهشدن تلومرها (کلاهکهای انتهای کروموزومها) و پیرشدن جمعیت نوعی از سلولهای سفید خون به نام لنفوسیت B را داشت؛ اما به هیچ بیماری عمده مرتبط با سن دچار نبود. پژوهشگران دریافتند او دارای واریانتهای ژنتیکی نادری است که از او در برابر بیماریهای شایع مرتبط با سن مانند بیماری قلبی و سرطان محافظت میکند. افزون بر این، مارکرهای التهابی (inflammatory markers) در خونش پایین بود، به این معنا که بدنش دائماً با التهاب خفیف مزمن – که یکی از عوامل شناخته شده محرک بیماریهای مرتبط با سن است – درگیر نبود.
جوانتر از سن تقویمی
یکی دیگر از یافتههای مهم این بود که باکتریهای روده او مشابه افراد بسیار جوانتر بودند. شواهد این موضوع شامل وجود باکتری مفیدی به نام بیفیدوباکتریوم بود که برای سلامت روده ضروری است؛ اما به طور معمول در سالمندان کاهش مییابد. شگفتانگیزترین نتیجه زمانی به دست آمد که پژوهشگران «سن بیولوژیکی» او را با بررسی برچسبهای شیمیایی بسیار کوچک روی DNA اندازهگیری کردند؛ نتیجه نشان داد بدنش از نظر زیستی چندین دهه جوانتر از سن تقویمی او بود. این موضوع بیانگر آن است که بدن او به همان سرعتی که انتظار میرفت، پیر نمیشد.
این نتایج برای بقیه ما چه معنایی دارد؟
از آنجا که این مطالعه تنها بر یک فرد استثنایی متمرکز بود، تعمیم نتایج دشوار است. با این حال، پژوهش نشان میدهد که پیری بسیار زیاد لزوما مساوی با وضعیت سلامتی نامناسب نیست. این یافتهها میتواند به توسعه درمانهای جدیدی کمک کند که ژنها و مسیرهای متابولیکی خاص را هدف قرار میدهند و همچنین تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی را پیشنهاد کند که به کاهش افت ناشی از پیری کمک میکنند.
این گزارش در وبسایت فیز دات ارگ (Phys.Org) منتشر شده است.
انتهای پیام/
