خشکی آثار تاریخی را با قصه‌‌گویی برای مخاطب نوجوان بگیریم/ باید به قصه‌های تاریخی طعم داد

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا،  صبح روز گذشته دوشنبه 19 خرداد فهرست برترین تازه‌های کتاب منتشرشده در اسفندماه ۱۳۹۸ در موضوعات «کودک و نوجوان» با عنوان «اسفندنامه کتاب» از سوی مؤسسه خانه کتاب معرفی شد.

رمان «تاریخ با طعم زغال اخته»، تألیف یوسف قوجق نیز که از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شده نیز در این فهرست جای گرفت، به همین بهانه به سراغ قوجق رفته تا گفتگویی با این نویسنده با سابقه ادبیات ایران داشته باشیم.

یوسف قوجق در خصوص کتاب «تاریخ با طعم زغال اخته» و بازخوردهای آن به خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا گفت: بازخوردهایی که خودم از نوجوانانی که رمانم را خوانده‌اند واقعا خوب بوده و لذتش را برده‌اند. چون سعی کرده‌ام صرفا متمرکز بر رمان صرف تاریخی نباشم.

برخلاف خیلی از کتاب‌ها من یک طرفه به قضاوت ننشسته‌ام

وی افزود: داستان این رمان روایتی از رضاخان است و آن دوره تاریخی. هرچند برخلاف خیلی از کتاب‌ها من یک طرفه به قضاوت ننشسته‌ام بلکه سعی کردم داستانی مبتنی بر واقعیت‌های تاریخی بگویم؛ چه کارهای خوب و چه بد. همانطور که می‌توانید وابستگی شدید آنها به انگلیس را ببینید.

این نویسنده ادامه داد: شخصیت‌های راوی رمانم روزنامه‌نگار و کهنه‌سرباز قزاقی هستند که آن فضا را تجربه کرده و در دوره پیری قصه را بازگو می‌کنند. در کنار آن از شخصیت‌های فانتزی نیز استفاده کرده‌ام تا برای مخاطب نوجوان جذابیتی بیشتر ایجاد کنم.

قوجق عنوان کرد: من سعی کردم در «تاریخ با طعم زغال اخته» حتی استنادات تاریخی را نیز به شکل داستانی بنویسیم چون معتقدم در قصه‌های تاریخی، باید به حد کافی ایجاد جذابیت کرد و به قولی به آن طعم داد تا مخاطب از خواندنش لذت ببرد و خشکی آثار تاریخی را نداشته باشد.

تشویق این آثار برگزیده در آفرین‌آفرین گفتن است

وی با بیان اینکه نمی‌خواستم «تاریخ با طعم زغال اخته» رمانی صرفا تاریخی باشد، گفت: حرف من یک چیز است؛ اینکه تاریخ بخوانید، سرگذشت استعمار انگلیس را بدانید، سیاست را بفهمید اما در ضمن این یادگرفتن‌ها، زندگی امروز خود را هم ادامه دهید و به عبارتی زندگی کنید.

نویسنده رمان «تاریخ با طعم زغال اخته» درباره معرفی چنین آثاری به عنوان آثار برگزیده ادبیات داستانی گفت: امیدوارم تبلیغی لااقل برای این چنین آثاری شود وگرنه حمایت خاصی که ما نمی‌بینیم خصوصا از جنبه مادی. از جنبه معنوی نیز در حد تشویق و آفرین‌آفرین گفتن است!

انتهای پیام /4143/