تلخ و زخم‌خورده روی پرده نقره‌ای، «دانا و خوش بیان» در قاب/ آقاخانی چگونه از «سعید و خان‌دایی» به خانزاده رسید؟
به بهانه درخشش سعید آقاخانی به عنوان بازیگر و کارگردان سریال «نون خ» و نقش‌آفرینی‌های درخشان او بر پرده سینما، مروری بر کارنامه کاری او داشته‌ایم.
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، این شب‌ها سریال «نون خ 2» به عنوان مجموعه تلویزیونی شبانگاهی شبکه دو سیما از تلویزیون در حال پخش است.
سریالی به کارگردانی سعید آقاخانی که خود نیز در آن ایفاگر نقش اصلی سریال یعنی «نورالدین خانزاده» است. «نون خ 2» بیش از هرچیز مدیون تیزهوشی سعید آقاخانی در کارگردانی و بهره گیری از توانایی نادیده بازیگران نه چندان مطرح سریال است.
در کنار این موضوع، آقاخانی توانسته است با بهره‌گیری از ظرفیت‌های بالقوه جغرافیای، فرهنگ، آداب و رسوم و لهجه مناطق کردنشین، رنگ و لعاب دیگری به سریال «نون خ 2» ببخشد. سریالی که پخش سری اول آن در نوروز سال 1397 نیز با استقبال مخاطبان مواجه شد. اما در کنار این موارد، آقاخانی در مقام بازیگر هم توانسته است تجربه حدود سه‌دهه بازیگری خود را در شخصیت نورالدین خانزاده منعکس کند.
آقاخانی که خود متولد شهرستان بیجار بوده و اصالت کردی دارد، پس از چند تجربه تئاترهای دانشجویی و البته اجراهای حرفه‌ای در اوایل دهه هفتاد، از سال 1372 و با مجموعه پرواز 57 بازیگری در تلویزیون را تجربه کرد.
مجموعه تلویزیونی پرواز 57 شامل آیتم‌های طنزی بود که مهران مدیری و جمعی از بازیگران جوانی که سابقه حضور جدی در سینما و تلویزیون را نداشتند روی آنتن بردند. ازآنجایی که فرم و محتوای این شکل از طنز تلویزیون تا آن زمان بی سابقه بود. پرواز 57 به شدت مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.
آقاخانی یک سال بعد و در پاییز سال 1373 در کنار گروه سازنده پرواز 57 که البته چهره‌های جدید دیگری را نیز در کنار خود می‌دید این بار در مجموعه ساعت خوش یه ایفای نقش پرداخت. شخصیت سعید پسر بازیگوشی که همواره برای خان‌دایی عصبانیش (نادر سلیمانی) دردسر درست می‌کرد، شمایل شناخته شده سعید آقاخانی در مجموعه ساعت خوش بود. سریالی که در نوروز سال 1374 با عنوان «سال خوش» پخش شد اما خیلی زود و در خردادماه سال 1374 با شایعات و حواشی که درباره بازیگرانش پیش آمده بود به پایان رسید.
سعید آقاخانی همچون سایر بازیگران ساعت خوش در آن دوران، محبوبیت زیادی پیدا کرده بود. آیتم‌های طنز «سعید و خان دایی» و تکیه‌کلام‌های در آن سال‌ها رایج شده بود و آیتم‌های نمایشی یا اقتباسی از دو شخصیت سعید و خان‌دایی به عنصر جدایی‌ناپذیر جشن‌های مناسبتی مدارس تبدیل شده بود.
در سال‌های پایانی دهه هفتاد، آقاخانی در ادامه فعالیت خود به عنوان بازیگر در سریال‌هایی همچون جادوی مهتاب، قصه‌های شبانه، مجتمع مسکونی فرخ و فرج و فصل دوم داستان یک شهر بازی کرد؛ سریال هایی که اغلب محتوایی طنز داشتند و یا آقاخانی در آنها ایفاگر نقش یک شخصیت طنز را داشت.
او در سال 1376 در اولین تجربه بازیگری خود در فیلم «کلید ازدواج» به کارگردانی داود موثقی نیز بازی کرد. فیلمی که علیرضا خمسه نقش اصلی آن را بازی می‌کرد و بازیگرانی همچون حمید لولایی، رضا عطاران و نادر سلیمانی هم از گروه بازیگران ساعت خوش در آن ایفای نقش می‌کردند.
آقاخانی در اوایل دهه هشتاد در دو سریال «خانه به دوش» و «متهم گریخت» با رضا عطاران که کارگردانی این دو سریال را به عهده داشت همکاری کرد. این دو مجموعه تلویزیونی به ترتیب در ماه رمضان سال‌های 1383 و 1384 از شبکه سوم سیما پخش شدند و در زمره آثار پربیننده آن سال‌ها قرار گرفتند به‌گونه‌ای که حتی در بازپخش هم مخاطبان زیاد داشتند. او در «خانه به دوش» طراح فیلمنامه و در «متهم گریخت» نویسنده و بازیگر بود.
روزگار خوش حبیب آقا، زندگی به شرط خنده، کمربندها را ببنیدیم و پیامک از دیار باقی، سریال های دیگری بودند که آقاخانی در نیمه اول دهه هشتاد و پیش از تجربه کارگردانی در آنها ایفای نقش کرد. به این ترتیب او به عنوان یک بزیگر طنز شناخته‌شده جایگاه خود را در تلویزیون تثبیت کرد.
آقاخانی با کارگردانی سریال «عید امسال» در سال 1392 نخستین تجربه ساخت یک سریال طنز را در تلویزیون پشت سر گذاشت. روندی که در سال‌های بعد سرعت بسیار زیادی پیدا کرد.
او در فاصله سال‌های 1389 تا 1397 10 سریال طنز ساخت که عموماً در ایم نوروز از تلویزیون پخش شدند و به این ترتیب نامش را به عنوان یکی از پرکارترین کارگردانان تلویزیون در هه 90 مطرح کرد. عید امسال، زن بابا، خوش‌نشین‌ها، راه دررو، دزد و پلیس، بیمار استاندارد، شب عید، خروس، روزهای بد به در، عناوین سریال‌هایی است که آقاخانی در این سال‌ها جلوی دوربین برد.
با این حال، «نون خ 2» نقطه عطف تولیدات تلویزیونی آقاخانی بود. سریال نوروزی شبکه یک سیما در سال 1397 که بخش‌هایی از آن در استان کرمانشاه تولید شد و البته شخصیت‌های اصلی آن نیز به فرهنگ و جغرافیای آن خطه تعلق داشتند. استقبال از این سریال مدیران شبکه یک را مجاب کرد که فصل دوم سریال را نیز برای ماه مبارک رمضان سال 1399 تولید کنند. البته با توجه به شیوع ویروس کرونا وحضور مردم در خانه، این سریال حدود 10 روز زودتر از موعد مقرر روی آنتن رفت و حدود دو هفته است که به سریال محبوب بینندگان تلویزیون تبدیل شده است.
آقاخانی پس از بازی در فیلم «کلید ازدواج» حدود 12 سال از بازیگری در سینما دور بود و در سال 1388 با فیلم «بعدازظهر سگی‌سگی» مصطفی کیایی به پرده نقره‌ای سینما بازگشت. این فیلم شروع تازه آقاخانی در سینمابود که در سال‌های بعد او را به‌عنوان یکی از بازیگران پرکار و باکیفیت سینما به اهالی و علاقه‌مندان سینما شناساند؛ بازیگری که توانایی‌های پیدا و پنهان فراوانی برای ایفای نقش‌های جدی و طنز دارد.
آقاخانی با چند بازی قابل تحسین در نقش شخصیت‌های تلخ، زخم‌خورده و یا رنج‌دیده سینمای دهه 90 شناخته می‌شود.لامپ 100، پیلوت، خداحافظی طولانی، قسم، خون شد و بنفشه آفریقایی از جمله آثاری است که آقاخانی با حضور در آنها توانایی خود را برای ایفای نقش‌های کاملاً جدی و گاه تلخ نشان داد.
او برای بازی در فیلم خداحافظی طولانی به کارگردانی فرزاد موتمن برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از سی و سومین جشنواره فیلم فجر شد.درخششی که البته در فیلم‌های «قسم» و «خون شد» هم تکرار شد و نشان داد که یک بازیگر باکیفیت می‌تواند در هر دو عرصه طنز و جدی درخشان ظاهر شود.
آخرین حضور آقاخانی در یک فیلم سینمایی به «خون شد» به کارگردانی مسعود کیمیایی بازمی‌گردد جایی که او در فیلم زیرمتوسط کیمیایی به خوبی از پس نقش «فضلی» به عنوان شخصیتی درهم‌شکسته، زخم‌خورده و آماده انتقام برآمد.
آقاخانی با بهره‌گیری درست و به‌موقع از میمیک چهره و نگاه‌های خیره، صدای خش‌دار و البته تأنی و وقفه‌های خاص در حرکت و شیوه بیان دیالوگ‌ها، فضلی را به نقطه‌قوت فیلم کیمیایی تبدیل کرد؛ به‌گونه‌ای که اگر مخاطبان پرتعداد سریال «نون خ» فیلم کیمیایی را ببینند، تشخیص این که بازیگران «نورالدین خیرزاده» مهربان و خوش‌صحبت و به تعبیر خودش «دانا و خوش‌بیان» با فضلی زخم خورده ودرونگرا یکی هستند سخت باشد. این همان هنر بازیگری است که سازنده «نون خ» به خوبی توانسته است از آن در مسیر بازیگری خود بهره ببرد.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/
