خطرات پخت و پز با فویل آلومینیومی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، آلومینیوم یکی از پر مصرف‌ترین فلزات جهان است که در تولید محصولات بسیاری مورد استفاده قرار می‎گیرد. آلومینیوم در ابزار و لوازم پخت و پز، قوطی‌های کنسرو، و فویل‎ها یافت می‌شود. همچنین این فلز در واکسن‎ها، دئودورانت‎ها، آسپرین، ضداسیدها، بکینگ پودر و حتی آرد نیز وجود دارد.

مقدار آلومینیومی که روزانه در معرض آن قرار می‏گیریم شگفت‎انگیز است و بدترین بخش ماجرا این است که برای بقا به این ماده نیاز نداریم. در حقیقت، آلومینیوم می‌تواند بیش از آنکه مفید باشد، به ضرر شما تمام شود.

بنا بر گزارش سازمان جهانی بهداشت، بدن انسان توانایی حذف کارآمد مقادیر اندک آلومینیوم را دارد، از این رو مصرف حدود 40 میلی‏گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن انسان بی‌خطر در نظر گرفته می‎شود. بر همین اساس، برای فردی که 60 کیلو وزن دارد، میزان مصرف مجاز برابر با 2/400 میلی‎گرم است اما متاسفانه، بیشتر افراد با توجه به سطوح بالای مواجهه با آلومینیوم، بسیار بیشتر از این میزان دریافت می‏کنند.

پخت و پز با فویل آلومینیومی

فویل آلومینیومی جای خود را برای پخت و پز در آشپزخانه‌ها باز کرده است. چه برای پختن سیب‌‎زمینی در فر یا پختن ذرت روی‌گریل، فویل آلومینیومی گزینه‎ای راحت و ساده برای کمک به پخت و پز محسوب می‎شود.

طی یک مطالعه به رهبری غنا باسیونی، استادیار و رئیس‌بخش شیمی در دانشگاه عین‎الشمس مصر، استفاده از فویل آلومینیومی برای پخت و پز و آماده کردن غذا در دماهای بالا مورد بررسی قرار گرفت. وی دریافت که نفوذ آلومینیوم به غذا طی فرآیند پخت غذای پیچیده شده در فویل آلومینیومی بیشتر از حد مجاز تعیین شده از سوی سازمان جهانی بهداشت بوده است.

اینکه آلومینیوم چگونه به بدن شما آسیب می‎رساند به عوامل بسیاری مانند سلامت کلی و اینکه بدن تا چه اندازه می‎تواند تجمع این ماده را در بدن مدیریت کند، بستگی دارد.

با این وجود، پژوهشگران سطوح بسیار زیاد و خطرناک آلومینیوم در غذاها را پس از پختن، گرم شدن مجدد، و حتی سرد شدن در فویل آلومینیومی مشاهده کردند.

زمانی که برخی انواع ترکیب اسید و مایع در فویل آلومینومی وجود داشته باشند، احتمال نفوذ آلومینیوم به غذا به طور قابل توجهی افزایش می‎‎یابد. به عنوان مثال، اگر یک تکه مرغ را با آبلیمو و گوجه فرنگی می‌پزید، سطوح بالایی از آلومینیوم را در غذای خود خواهید داشت. اسیدیته این ترکیبات فرآیندی تهاجمی را شکل می‌دهد که لایه‎های آلومینیوم را حل کرده و وارد غذا می‏کند. زمانی که ادویه به غذا اضافه شده باشد، سطوح نفوذ آلومینیوم به غذا هرچه بیشتر افزایش می‎یابد.

به گفته پژوهشگران، هرچه دما بیشتر باشد، میزان نفوذ آلومینیوم به غذا نیز بیشتر می‎شود. در همین راستا، فویل آلومینیومی گزینه خوبی برای پخت و پز نبوده و برای استفاده به همراه سبزیجاتی مانند گوجه فرنگی، آب مرکبات یا ادویه‌ها اصلا مناسب نیست.

در شرایطی که استفاده از فویل آلومینیومی برای پخت و پز توصیه نمی‎شود، شما همچنان می‎توانید از آن برای بسته‌بندی غذای سرد استفاده کنید. با این وجود، این بسته‎بندی نباید برای نگهداری طولانی مدت غذا باشد، زیرا با گذشت زمان امکان تجزیه آلومینیوم به ویژه اگر غذا حاوی ادویه باشد و نفوذ آن به غذا وجود دارد.

از آنجایی که بدن شما نیازی به فویل آلومینیومی ندارد، زمانی که این ماده وارد بدن می‎شود، اینکه چه کاری باید با آن انجام داد نامشخص است. در شرایطی که بدن ما توانایی سمزدایی مقادیر اندک آلومینیوم را دارد، اما آمادگی رسیدگی به میزان زیاد آلومینیوم دریافتی روزانه را ندارد. در نتیجه، آلومینیوم اضافی جمع شده و در کلیه‎ها، مغز، ریه‎ها، کبد، و تیروئید ذخیره می‎شود. این ماده می‎تواند در جذب کلسیم اختلال ایجاد کرده و کانی‌سازی اسکلتی را تحت تاثیر قرار دهد.

آلومینیوم و مغز

آلومینیوم تاثیرگذاری بالایی بر بافت‎های مغز دارد که آن را به یک عامل خطرآفرین جدی برای بیماری آلزایمر و دیگر اختلالات انحطاطی تبدیل می‎کند. مطالعات نشان داده‎اند که آلومینیوم توانایی کاهش نرخ رشد سلول‎های مغز انسان را دارد. همچنین تراکم بالای آلومینیوم در بافت مغز بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر مشاهده شده است.

مطالعات نشان داده‎اند که آلومینیوم موجب استرس اکسیداتیو در مغز می‎شود و آثار آن ممکن است تا زمانی که وارد دهه‎های 70 و 80 زندگی خود شوید، نمایان نشوند. طی یک مطالعه، کالبدشکافی مغز افراد پیر نشان داد که سطوح آلومینیوم در آنها 20 برابر بیشتر از افراد میانسال بوده است.

آلومینیوم به عنوان یکی از فلزاتی که اثر منفی بر سیستم عصبی انسان دارند نیز شناخته می‏شود.

آلومینیوم و استخوان‌ها

آلومینیوم تنها در اطراف مغز انسان جمع نمی‏شود، بلکه می‎تواند در اطراف بافت استخوانی نیز تجمع کند. مطالعات نشان داده‎اند که آلومینیوم در فرایند کانی‎سازی دوباره استخوان با کلسیم رقابت می‎کند و سطوح بالای این فلز در بدن با شکنندگی استخوان‎ها و پوکی استخوان پیوند خورده است.

آلومینیوم و جذب مواد مغذی

زمانی که مغز در معرض سطوح بالای آلومینیوم قرار می‎گیرد، این فلز از مانع خونی-مغزی عبور کرده و اطراف هیپوکامپ، کورتکس و دیگر بخش‏های مرتبط با بیماری آلزایمر تجمع می‎کند.

با تجمع آلومینیوم در مغز، این فلز با مواد مغذی ضروری دیگر برای مغز و بدن مانند منیزیم، کلسیم و آهن وارد رقابت می‎شود.

آلومینیوم و کبد و کلیه‎ها

اگر بیش از اندازه آلومینیوم مصرف کنید، اندام‎های سم‌زدا در بدن با افزایش حجم کار خود برای دفع این ماده مواجه می‏شوند. اگر کلیه‎ها و کبد انسان به واسطه استرس بیش از اندازه ناشی از اضافه بار سمی مداوم امکان ارائه عملکرد درست خود را نداشته باشند، آلومینیوم به جای آنکه دفع شود، در بدن باقی مانده و در بافت‌های بدن تجمع می‎کند.

آلومینیوم و تیروئید

در شرایطی که پرسش درباره اینکه آلومینیوم اثر مستقیم بر سلامت تیروئید دارد یا خیر مطرح است، شواهد زیادی وجود دارند که نشان می‏دهند قرار گرفتن در معرض آلومینیوم بر غدد پاراتیروئید اثرگذار است و ممکن است ترشح هورمون پاراتیروئید را سرکوب کند.

چی استفاده کنیم؟

به جای پخت و پز با فویل آلومینیومی‏‌توانید لوازم شیشه‌ای را انتخاب کنید و به جای نگهدای غذا در آلومینیوم از ظروف شیشه‏ای با قابلیت استفاده مجدد استفاده کنید. اگر چاره‎ای جز استفاده از آلومینیوم ندارید، به همراه آن از ادویه‌‏ها یا مواد اسیدی استفاده نکنید.

همچنین به خاطر داشته باشید که فویل آلومینیومی تنها گزینه‌ای نیست که ما را در معرض این فلز قرار می‌دهد. تا حد امکان از محصولات بهداشتی حاوی آلومینیوم مانند ضداسیدها و دئودورانت‌ها پرهیز و غذاهای منجمد و فرآوری شده را محدود کنید، زیرا ظروف آنها به طور معمول حاوی آلومینیوم است.

منبع: کیهان