ساخت دستگاه شبیهساز حرکتی در درمان بیماری فوبیا از سوی دانشجویان مخترع واحد خمینیشهر
مجید اسلامی مخترع این دستگاه شبیهساز به خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: «کاربرد و گسترش تجهیزات الکترونیکی و تعقیب ماهیتهای فیزیکی افراد بهوسیله تکنولوژی شبیهسازی سه بعدی برای کمک به درمان اختلالات روانی فوبیا (هراس) هدف اصلی از ساخت دستگاه شبیه ساز حرکتی است.»
وی ادامه داد: «فوبیا، ترس شدید از چیزی است که در واقعیت خطر کمی دارد. ترسها و فوبیاهای رایج شامل ترس از فضای بسته، ارتفاع، رانندگی در اتوبان، حیوانات، آسانسور و... است و ترس واقعی ترسی است که برای محافظت از ما در مقابل یک خطر واقعی است.»
دانشجوی مقطع دکتری مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینیشهر با بیان اینکه کارشناسان فوبیا را نوعی اختلال اضطرابی میدانند، گفت: «فوبیا بهطور کلی به سه دسته تقسیم آگورافوبیا، فوبیا اجتماعی و فوبیاهای خاص. تقسیم میشود، فوبیا اجتماعی، همانطور که از نامش پیدا است، ترس و نگرانی از حضور در موقعیتهای اجتماعی است. شاید همه به گونهای از ارتفاع، از موجودی چون مار یا از حضور در آسانسور میترسیم، اما بیماران مبتلا به این عارضه به عنوان مثال حتی در ساختمانهایی که در آن آسانسور نصب شده باشد نیز نمیتوانند وارد شوند یا حضور یک موجود که به آن وسواس و ترس دارند میتواند باعث ایجاد وحشت غیر قابل کنترلی در این بیماران شود.»
اسلامی افزود: «آنچه هدف اصلی در ساخت این دستگاه است، استفاده از تجهیزات الکترونیکی و محیط شبیهسازی و گرافیکی برای کمک به درمان این بیماران است. نبود ارتباط با محیط اطراف به عنوان یکی از موارد مشترک در اختلالات روانی شناخته شده است. این افراد یا از روی ترس و یا ناخودآگاهانه در تعامل با محیط افراد دچار معضل و مشکل میشوند. آنگونه که در صورت توجه نکردن این بیماری میتواند فرد را به طور کلی از جامعه طرد کرده و تبعات جبران ناپذیری را برای بیمار داشته باشد.»
وی اضافه کرد: «فراهم کردن محیطی که بیمار بتواند به راحتی احساسات و حرکات خود را در محیطی خارج از واقعیت و خارج از ترس و هراس و اضطراب بسنجد و نیاز برای فراهم کردن چنین محیطی در عصر کنونی با بهرهگیری از سامانههای شبیهساز و محیطهای مجازی ضروری است این اقدام انجام شود.»
این محقق جوان کشورمان، اظهار کرد: «ساختار کلی طرح از یک نمایشگر 3 بعدی و سنسورهای ژیرسکوپ برای سنجش و اندازهگیری حرکت بیمار استفاده میشود و بیمار پس از نصب کردن این عینک بر روی چشم، خود را در محیطی مجازی دیده و با حرکت سر به اطراف میتواند از محیط اطراف خود با خبر شود.»
به گفته اسلامی نرمافزار مورد استفاده در طراحی و شبیهسازی محیط مجازی موتور مخصوصUNITY است که به عنوان یک موتور در بین انجینهای گرافیکی برای ساخت بازی وشبیهسازی استفاده میشود.
وی با بیان اینکه این موتور دارای هوش مصنوعی است که میتواند در ساخت محیط شبیهسازی شده و برخورد فرد با اشیا و افراد در محیط شبیهسازی بسیار کاربردی است، گفت: «پس از ساخت محیط شبیهسازی شده مد نظر با استفاده از نرمافزار یونیتی و برنامهنویسی در این محیط که میتوان به زبانهای جاوا و سیشارپ نوشت و دادن هوش مصنوعی به اشیاء موجود در محیط شبیهسازی شده این امکان فراهم میشود تا کاربر پس از برخورد با هر کارکتر در محیط مجازی از یک واکنش برخوردار شود این واکنش نیز توسط برنامهنویس در محیط آماده و بوسیله مدارات الکترونیکی و از طریق پورت سریال به سختافزار مورد نظر داده میشود.»
دانشجوی واحد خمینیشهر ادامه داد: «واکنش خروجی راهاندازی شوکرهای الکتریکی یا هرگونه مدار الکترونیکی برای فرمان به سایر مدارت است و دادههای ورودی نیز از طریق پورت سریال به کامپیوتر وارد شده و این دادهها میتواند هرگونه حرکت کاربرد یا واکنش فیزیکی از سوی فرد باشد که به وسیله مدارهای الکترونیکی تجزیه و تحلیل و به سیستم وارد میشود.»
اسلامی خاطرنشان کرد: «پس از طراحی و ساخت سامانه درمانی (شبیه ساز) برای اثبات کارایی دستگاه و ارزیابی بازدهی آن در درمان بیماری فوبیا (ترس از تاریکی) در کودکان، این سامانه مورد ارزیابی عملی قرار گرفت و با توجه به وجود اضطراب در کودکان مبتلا به فوبیا (ترس از تاریکی) فرایند درمان با نظر پزشک، بهصورت پلکانی و با سناریوهای مختلف برنامهریزی شد و در هر جلسه قسمتی از محیط شبیهسازی شده برای بیمار آزمایش شد.»
وی اضافه کرد: «ابتدا محیط باغ و در مرحله بعد محیط سالن نشیمن و سپس اتاق خواب و انباری مورد آزمایش قرار گرفت. سپس نور محیط گرافیکی در هر جلسه کاهش یافت تا بیمار بصورت تدریجی با سایه های ایجاد شده و محیط شبانگاه ارتباط برقرار کند و ترس از تاریکی از بین برود. در طول فرآیند درمان ،صداهای محیطی شامل صدای پرندگان و حیوانات، صدای باز و بسته شدند رها و صدای رعد و برق نیز به محیط اضافه شد تا ترس ناشی از این صداها نیز به مرور زمان از بین برود.»
دانشجوی واحد خمینیشهر، افزود: «با توجه به نزدیکی محیط شبیهسازی شده به محیط واقعی کودکان (اتاق خواب کودکان و وجود اسباب بازیهای مناسب و جذاب) و ایجاد فرایند پلکانی تغییر نور محیط، بازخورد کودکان نسبت به کارکرد با شبیهساز، خوب ارزیابی شد. بهطوریکه تعدادی از کودکان در ابتدای امر از گذاشتن کلاه بر روی سر خودداری کردند و ترس زیادی داشتند، اما به مرور زمان و با آشنا شدن با محیط گرافیکی و نزدیک بودن این محیط به بازیهای رایانهای، به فرآیند درمان علاقهمند شدند.»
وی اظهار کرد: «محیط شبیهسازها بهعلت جذابیت گرافیکی بسیار مؤثر و بازخورد پزشک و بیمار نسبت به نوع تجهیزات مناسب است و روند درمانی با این روش بسیار سریعتر از دارو درمانی است. امید است با حمایتهای مادی و معنوی از این دستگاه شاهد خدمات خوبی به بیماران در سراسر کشور باشیم.»
انتهای پیام/