تهدید ترامپ برای آموزش عالی آمریکا

به گزارش خبرگزاری آنا، لین پاسکوئللا، رئیس انجمن آمریکایی کالج‌ها و دانشگاه‌ها، با لحنی تند اعلام کرد: در ایالات متحده، هر یک از اصول بنیادین آموزش عالی — از آزادی آکادمیک و خودمختاری دانشگاه‌ها گرفته تا حق یادگیری و تدریس و همکاری جهانی — امروز تحت حمله‌ای سیستماتیک قرار دارد که ریشه در سیاست‌های ترامپ دارد.

او اشاره کرد که دولت ترامپ در حال «تسلیح‌سازی» ابزارهای حمایتی دولتی است: کمک‌های تحقیقاتی، وضعیت معافیت مالیاتی دانشگاه‌ها،  
حق پذیرش دانشجویان بین‌المللی را به سلاحی علیه دانشگاه‌ها تبدیل کرده و آن‌ها را برای گذراندن «آزمون ایدئولوژیک» رئیس جمهور تحت فشار قرار داده است.  

«وقتی دولت فدرال کمک‌های مالی، مجوزهای پذیرش و حتی اعتبار علمی مؤسسه‌ها را مشروط به وفاداری سیاسی می‌کند، دیگر نمی‌توان از دانشگاه به عنوان فضایی برای پرسش‌گری و کشف حقیقت یاد کرد. در چنین شرایطی، دانشگاه تنها مکانی برای تربیت افراد مطیع و ساکت می‌شود.»

از فضای پرسش‌گری به کارخانه‌ انضباط

پاسکوئللا تأکید کرد که این حمله تنها بر ساختارهای اداری متمرکز نیست: وقتی اساتید، دانشجویان و کارکنان ترس اخراج، محرومیت از ویزا یا حتی بازداشت را دارند، فضای دانشگاه دیگر فضای پرسش نیست؛ فضایی برای سکوت اجباری است.

این روند، به گفته او، نتیجه‌ مستقیم سیاست‌های ترامپ است که با ابزارهایی فراتر از قانون از جمله تهدید کردن مستقیم از طریق رسانه‌ها، تحریم‌های اداری و فشار بر ایالت‌ها سعی دارد دانشگاه‌ها را به بخشی از ماشین ایدئولوژیک خود تبدیل کند.

ترامپ، انزوای علم جهانی را رقم زده است

یکی از خسارات گسترده‌تر ترامپ، بر همکاری‌های جهانی دانشگاه‌های آمریکا وارد شده است. سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ وی درباره‌ دانشجویان و پژوهشگران بین‌المللی به‌ویژه تحت بهانه‌ «امنیت ملی» یا به دلیل «مشارکت در اعتراضات» باعث شده بسیاری از نخبگان جهانی دیگر به آمریکا نیایند.

پاسکوئللا افزود: ترامپ با فشار بر ویزاها، بررسی‌های امنیتی سیاسی و محدود کردن منابع تحقیقاتی، آمریکا را از وضعیت یک «قطب جذب جهانی علم» به «مرکزی بسته و پارانوئید» تبدیل کرده است.

این وضعیت نه تنها به وضعیت علم آمریکا آسیب زده، بلکه شبکه‌ جهانی تحقیق و آموزش را نیز تضعیف کرده است. 

حمله تحت پرچم «بی‌طرفی»: استراتژی فریبنده ترامپ

روبیرت کوین، مدیر شبکه «محققان در خطر» (Scholars at Risk)، روشن کرد که بسیاری از سیاست‌های ترامپ زیر پرچم «بی‌طرفی دانشگاه‌ها» پیش می‌رود، اما در عمل، هدف واقعی آن ساکت کردن فضای دانشگاه است. وی ادامه داد: «ترامپ و متحدانش می‌گویند دانشگاه‌ها نباید سیاسی باشند اما منظور واقعی‌شان این است که دانشگاه‌ها نباید به جامعه نقد وارد کنند، نباید حقیقت را بگویند و نباید در برابر ظلم و استبداد بایستند.

او هشدار داد که این روش ابزار اصلی برای سرکوب است: نه خشونت آشکار، بلکه انزوای علمی، ترس از نظارت و ایجاد حس تنهایی در بین اساتید و دانشجویان.

جوناتان بکر، از دانشگاه بارد، روند فعلی را «بازپس‌گیری دوم» خواند، اشاره‌ای به دورانی پس از جنگ داخلی آمریکا که در آن حقوق سیاه‌پوستان به‌طور سیستماتیک سلب شد. او گفت: امروز هم، حقوق اساسی از جمله حق فکر کردن آزادانه و حق آموزش بدون سانسور در حال سلب شدن هستند. ترامپ دانشگاه‌ها را هدف قرار داده چون می‌داند که جوانان و فکر مستقل، دو دشمن اصلی استبداد هستند.

او همچنین انتقاد کرد که علاوه بر فشارهای خارجی، فشارهای داخلی از جمله تبدیل دانشگاه‌ها به «کارخانه‌های تولید نیروی کار» با حذف رشته‌های علوم انسانی نیز به بحران آموزش عالی دامن زده است. اما تأکید کرد که اصلی‌ترین تهدید، دولت ترامپ است که با اقدامات قانونی و غیرقانونی خود، دموکراسی آکادمیک را از ریشه در حال نابودی است.

رهبران آکادمیک در این نشست بر این نکته تأکید کردند که دیگر نمی‌توان خاموش ماند. پاسکوئللا گفت: باید آشکارا بگوییم: آزادی آکادمیک و خودمختاری دانشگاه‌ها غیرقابل مذاکره‌اند، هرگاه یک دانشگاه در جهان حمله شد، تمام دیگر دانشگاه‌ها باید بیاندیشند.

شبکه‌های بین‌المللی مانند Scholars at Risk و اتحادیه‌های جهانی آموزش عالی در حال ایجاد «فرهنگ مقاومت خلاق» هستند اما نکته کلیدی این است: ترامپ دیگر فقط یک شخصیت سیاسی نیست؛ نمادی از سیاستی است که می‌خواهد دانش را به خدمت قدرت بکشد.