ترکیه خط‌شکن ساده‌لوح توسعه‌طلبی ناتو؛
ترکیه با امید احیای امپراتوری عثمانی به بازیچه ناتو بدل شده است/ استفاده ابزاری بروکسل از آنکارا برای نفوذ در غرب آسیا و قفقاز
اینکه ترکیه بتواند از ناتو برای بازگشت به دوره امپراتوری عثمانی سود ببرد خیالی خام است، چراکه آنکارا در حال حاضر دقیقاً به سرباز خط‌شکن ناتو مبدل شده است.
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، آن‌گونه که از اظهارات مقامات ارشدی همچون دبیر کل ناتو به نظر می‌رسد سیاست این سازمان نظامی در قبال ترکیه بیشتر به پروبال دادن به مقامات نظامی آنکارا شبیه است تا ناتو بتواند به‌موقع از سرمستی و غرور آن‌ها سود ببرد و در واقع این سیاست ناتو اصلاً شباهتی به برقراری ارتباط با یک هم‌پیمان همیشگی ندارد.
ترکیه خود را قربانی اهداف ناتو در منطقه می‌کند
نهم مارس سال جاری بود که جنز استولتنبرگ دبیر کل ناتو در مراسمی در ایالات‌متحده گفت: من فکر می‌کنم ما باید متوجه باشیم که ترکیه یک هم‌پیمان مهم است. تنها با نگاهی به نقشه می‌توان دید که ترکیه کاملاً مهم است.
در روز ابتدایی سال ۲۰۲۱ هم ناتو مقر فرماندهی کارگروه مشترک نیروهای خود موسوم به وی.جی.تی.اف را به ترکیه انتقال داد و در ۳۰ مارس فرماندهی نیروهای خود در افغانستان را به سلجوق یورسیزاوغلو سرتیپ دوم ارتش ترکیه سپرد.
در یک مکالمه تلفنی در روز اول آوریل سال جاری هم لوید آستین وزیر دفاع آمریکا با حلوصی آکار همتای ترکیه‌ای خود از نقش مهم و راهبری ترکیه در مأموریت ناتو در افغانستان تعریف و تمجید کرد.
در خلال نشست وزرای خارجه کشورهای عضو ناتو در ۲۳ الی ۲۴ مارس سال جاری هم آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا با مولود چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه دیدار کرد و بر نقش مهم ترکیه به‌عنوان یک هم‌پیمان باارزش تأکید کرد.
ناتو هرکجا احساس کند ترکیه می‌خواهد از مزیت عضویت در ناتو برای تقویت توان نظامی و اقتصادی خود استفاده کند جلوی آن را می‌گیرد
چندی پیش هم رجب طیب اردوغان ساده‌لوحانه در حساب توییتری خود نوشت: ما از دبیر کل ناتو به دلیل ارزیابی‌های هدفمندش در خصوص امنیت منطقه آتلانتیک-اروپا و نیز موارد دفاعی سپاسگزاریم.
وقتی همه این تعریف‌ها و تمجیدها را در یک کفه ترازو می‌گذاریم و سختگیری‌های اتحادیه اروپا در خصوص قبول عضویت ترکیه در این اتحادیه و نیز تنش‌های حال حاضر بین ناتو و مخصوصاً آمریکا با ترکیه بر سر خریداری سامانه موشکی دفاع ضد هوایی روسی اس-۴۰۰ و چندین مورد اعمال تحریم علیه مقامات آنکارا توسط کشورهای غربی را در کفه دیگر، به‌خوبی درمی‌یابیم که ناتو تنها قصد استفاده از موقعیت ژئوپلیتیکی ترکیه را دارد.
بیشتر بخوانید:
مخالفت مجدد آمریکا با تصمیم ترکیه برای استفاده از سامانه موشکی اس-۴۰۰
اردوغان در واکنش به خرید اس ۴۰۰: لازم نیست از کسی اجازه بگیریم
موارد بسیار زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد ترکیه با چراغ سبز ناتو با لشکرکشی به دیگر کشورها به خیال خود پا جای پای سلاطین عثمانی گذاشته است. ترکیه از جمهوری آذربایجان همه گونه حمایتی کرد تا در جنگ ۴۵ روزه قره‌باغ در اواخر سال گذشته میلادی در مقابل ارمنستان پیروز شود. حمله ۱۳ سال پیش ارتش ترکیه به شمال عراق و اشغال آن بخش، حضور نیابتی نیروهای آنکارا در درگیری‌های لیبی و اشغال بخش‌های زیادی از شمال سوریه از جمله مواردی هستند که می‌توان به آن در خصوص بازیچه بودن ترکیه در دستان ناتو اشاره کرد.
موارد بسیار زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد ترکیه با چراغ سبز ناتو با لشکرکشی به دیگر کشورها به خیال خود پا جای پای سلاطین عثمانی گذاشته است
ترکیه در کشورهای یادشده چه از منظر مالی چه از لحاظ نیروی انسانی، هزینه‌های هنگفتی پرداخته است و در مقابل نخواهد توانست رؤیاهای خود را محقق کند زیرا کشوری که توانسته با حمایت ناتو دست به چنین اقداماتی بزند با قطع حمایت آن قادر به ادامه سیاست توسعه‌طلبانه خود نخواهد بود.
امکان حل بحران اف-۳۵ و اس-۴۰۰ در درون ساختار ناتو
موردی که می‌تواند این ادعا را ثابت کند موضوع خریداری سامانه موشکی اس-۴۰۰ از روسیه است. ترکیه به بهانه اینکه یونان رقیب دیرینه‌اش که عضو ناتو هم هست تمایل خود برای دریافت جنگنده‌های رادار گریز اف-۳۵ آمریکایی را اعلام کرد بود و اینکه تنها سامانه روسی اس-۴۰۰ قادر به مقابله با چنین جنگنده‌ای است، با عدم رعایت قوانین جاری ناتو اقدام به خریداری این سامانه کرد و پس‌ازآن نیز با مخالفت و تنبیهات ناتو و مخصوصاً آمریکا روبرو شد. موضوع اف-۳۵ یونان را می‌شد به‌راحتی در درون ساختار ناتو حل کرد اما این کار صورت نگرفت و ترکیه به نقطه‌ای رفت که برایش یک نقطه‌ضعف شده و اهرمی در دست ناتو برای فشار آوردن بر آنکارا.
ناتو هر جا که منافع غرب اقتضا می‌کند از ترکیه استفاده می‌کند و هرکجا که احساس می‌کند ترکیه امکان دارد که از مزیت عضویت در ناتو بخواهد توان نظامی و اقتصادی خود را تقویت کند به هر بهانه‌ای که شده ترمز آنکارا را می‌کشد.
درست است که ترکیه تنها کشور عضو ناتو است که در دو قاره گسترده شده، تنها کشور عضو ناتو است که در آسیا قرار دارد، تنها عضو ناتو است که با کشور قدرتمند ایران مرز مشترک دارد، در دریای مدیترانه، دریای مرمره و دریای سیاه مرز آبی دارد و می‌تواند مکان خوبی برای مانیتور کردن روسیه باشد اما با داشتن پیشینه استعماری در کشورهای منطقه از جایگاه مناسبی بین مردم برخوردار نیست و حضور نظامی‌اش در قره‌باغ، سوریه، عراق و لیبی درنهایت بی‌نتیجه خواهد ماند.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
