شهادت مسعود دلیل حضورم در انجمن دفاع از حقوق قربانیان ترور بود

منصوره کرمی در گفتگو با خبرنگار حوزه حماسه و مقاومت گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، درباره  فعالیت‌ خود در انجمن دفاع از حقوق قربانیان تروریسم بعد از شهادت شهید مسعود علیمحمدی گفت: به نظرم مسعود آنقدر آدم بزرگی بود که حیف بود من سکوت کنم. من باید حق مسعود و مسعودها را می‌گرفتم. این را بارها و بارها گفته‌ام که گناه همسر من چه بود جز اینکه به فکر پیشرفت مملکتش بود، جز اینکه افتخارش این بود که نان حلال به خانه می‌آورد و زیاده‌خواهی نداشت.

همسر شهید علیمحمدی بیان کرد: بعد از شهادت همسرم تصمیم گرفتم به انجمن مردم‌نهاد دفاع از حقوق قربانیان تروریسم بپیوندم و در راه دفاع از حقوق قربانیان ترور با تمام توان خود وارد میدان شوم. شهادت مسعود دلیل حضور و فعالیتم در انجمن دفاع از حقوق قربانیان ترور بود. در سفر‌هایی که به‌همراه تعدادی از خانواده‌های قربانیان ترور به سازمان ملل داشتیم، فریاد مظلومیت ایرانیان را به‌عنوان آسیب‌دیدگان از این پدیده شوم به گوش جهانیان رساندیم.

وی فعالیت‌های انجمن دفاع از حقوق قربانیان تروریسم را در سازمان ملل این‌گونه عنوان کرد: در سازمان ملل انواع و اقسام سازمان‌های مردم‌نهاد وجود دارد. ما به‌عنوان انجمن دفاع از قربانیان ترور با حضور در سازمان ملل، پنل‌ها و سخنرانی‌های بسیاری را در صحن داشته‌ایم و کارمان را معرفی و تبلیغ می‌کنیم. می‌رویم سر میزها توضیح می‌دهیم که پنل ما راجع به چه موضوعی است و ما می‌خواهیم در چه زمینه‌ای سخنرانی کنیم.

وی یادآور شد:‌ خدا را شکر، ما هر بار که رفته‌ایم وضعیت کاری‌مان خیلی بهتر شده و انجمن را حسابی شناخته‌اند. انجمن دفاع از قربانیان ترور هربار و به‌ مناسبت‌های مختلفی و برنامه‌هایی که سازمان ملل اعلام می‌کند، بیانیه می‌دهد. چون این انجمن مقام مشورتی سازمان ملل را دارد، نظرات تخصصی را راجع به موضوع‌هایی که مد نظر سازمان ملل بوده ارائه می‌کند.

همسر شهید علیمحمدی درباره تأثیر حضور انجمن در سطح بین‌المللی گفت: سال 1390 ششمین دوره اجلاس قربانیان ترور در فرانسه برگزار می‌شد. من و اعضای انجمن را با اتوبوس از هتل به سالن اجلاس می‌بردند. در اتوبوسی که بودیم یک خانم الجزایری کنارم بود و شروع کردیم با هم صحبت کردیم. به من گفت شما کجایی هستید، گفتم ایرانی. ناگهان با یک حالت تعجب، اصلاً رنگش قرمز شد، عصبانی شد و گفت: شما اینجا چه‌ می‌کنید؟ گفتم من هم مثل شما برای دفاع از حقوق قربانیان ترور این جا هستم. دوباره تکرار کرد: شما اینجا چه‌کار می‌کنید؟ اینجا برای کسانی است که ترور شده‌اند، شما اشتباه آمده‌اید. با عصبانیت به من پرخاش می‌کرد، حالا ما قبلش با هم دوست شده بودیم و کلی صحبت کردیم. گفتم نه، ما تروریست نیستیم، ما خودمان قربانی ترور هستیم! گفت یعنی خود شما هم وابسته‌ای دارید که ترور شده، گفتم بله، همسر من دانشمند بوده و ترور شده است. بعد برایش توضیح دادم که بر ما چه گذشته است، اصلاً مانده بود و تمام سه چهار روزی که در اجلاس بود، هر وقت من را می‌دید خودش با اشتیاق می‌آمد و با من هم صحبت می‌شد و می‌گفت من اصلاً باورم نمی‌شد که ایرانی‌ها قربانی ترور داشته باشند.

همسر شهید علیمحمدی اظهار کرد: خانم دیگری همراهمان بود و ایشان هم قربانی ترور بود، 6 ساله بوده که مادرش و چند نفر از اقوامش را در مقابل چشمانش ترور کرده بودند، بعد از سخنرانی‌اش که ماجرای زندگی‌اش را تعریف کرد، یادم است جمعیت زیادی دور این خانم جمع شده بود، یکی از این آقایان اروپایی که قصه زندگی این قربانی ترور را شنید از چشمانش اشک می‌آمد. یعنی واقعاً تأثیرش را من آنجا احساس کردم. خب تبلیغات خیلی سوئی علیه کشور و مردم ما در آنجا می‌شود و یکی از کارهای خیلی مهمی که انجمن دفاع از قربانیان ترور انجام داده، این را آنجا ثابت کرده که ایرانی‌ها خودشان قربانی ترور هستند و این تبلیغاتی که می‌شود، تبلیغات سوئی است.

انتهای پیام/4072/4100/پ