درآمدی بر دستاوردهای انقلاب

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، امروز روز 12 بهمن، سالروز ورود امام (ره) به سرزمین پاک و مقدس ایران اسلامی است. امام (ره) خود یک «امت» بود. او کلام الهی و ‌آموزه ‌های پیامبران و امامان معصوم علیهم السلام را با زیباترین عبارات بر قلب و عقل ملت ما چون بارانی روح‌ بخش، جاری کرد تا همه ناپاکی ‌های 2500 سال تباهی و تبهکاری حکومت شاهان را بزداید.

امام خمینی(ره) هویت مسلمانان در قرن ما و هویت واقعی ملت ما در میان جهانیان است. او زبان آخرین پیامبر الهی در عصر ماست و به حیات ابدی خود در دنیای ما ادامه می دهد. خمینی (ره) یک فکر، یک اندیشه و یک مکتب است. زوالی در اندیشه او نیست، چرا که از اقیانوس معارف الهی و قرآن کریم سرچشمه گرفته است. خمینی (ره) شناسنامه انقلاب اسلامی است و انقلاب، بی ‌نام او در دنیا شناخته شده نیست.
او امروز برای چهلمین بار از دروازه عقل ‌ها و قلب‌ های ما وارد می شود و در تمام کشورِ جانِ ما جای می گیرد.
او از فرودگاه تا بهشت زهرا (س) با استقبال میلیونی مردم، رفت تا فریاد زند؛
کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی
کجایید ای سبک روحان عاشق
پرنده تر ز مرغان هوایی
...و سپس رو کرد به ملتی که سال‌ ها در انتظار قدوم مبارکش به میهن بودند، گفت:
ای عاشقان، ای عاشقان، من خاک را گوهر کنم
ای مطربان، ای مطربان دفّ شما پر زر کنم
من غصه را شادی کنم، گمراه را هادی کنم
من گرگ را یوسف کنم، من زهر را شکّر کنم
درست دو روز پیش از ورود امام خمینی(ره) به ایران، هزاران مستشار آمریکایی و انگلیسی خاک ایران را ترک کردند، همان ها که باعث ذلت و بیچارگی و نگون‌ بختی ملت ما شده بودند.
او به ملت نوید بهروزی و پیروزی و غلبه بر مستکبران عالم را داد و راهبرد «تا ‌آخرین نفر، تا آخرین نفس» را برای پیشبرد آن در دستور کار قرار داد به طوری‌ که صدای شکسته شدن استخوان یکی از دو رقیب اصلی انقلاب را به گوش خود شنید و فروپاشی یک امپراتوری الحادی را قبل از وقوع آن پیش ‌بینی کرد.
روزی که روح بلندش از میان امت او به آسمان ‌ها پر کشید، آرزو داشت پرچم لا اله ‌الا ‌الله را بر قلل رفیع جهان ببیند و فرمود آن روز دور نیست و اگر مستکبران با دین ما دربیفتند، ما با همه دنیای آنها در خواهیم افتاد.
روزی که اراده رفتن به ملکوت اعلی داشت، فریاد ملت به آسمان برخاست؛
دیر آمده ای ، مرو شتابان
ای رفتن تو چو رفتن جان
دیر آمدن و شتاب رفتن
آیین گل است در گلستان
دعاها و خواهش ‌ها به جایی نرسید. ملت از خدا خواست؛
ای خدا! این وصل را هجران مکن
سرخوشان عشق را نالان مکن
جمع و شمع و خویش را بر هم مزن
دشمنان را کور کن، شادان مکن
او از میان ما رفت و خلف صالح خود را بر کرسی هدایت خلق به امانت گذاشت و به امت اطمینان داد این سیر الهی تداوم خواهد یافت. انقلاب، یک امانت الهی است و خدا خود از آن محافظت خواهد فرمود.

نیم قرن پیش که امام خمینی (ره) علَم مبارزه را بر دوش کشید، انقلاب دو رقیب اصلی فکری و عملی داشت که فیلسوفان بزرگ سیاسی غرب ‌آن را شارژ می کردند. کمونیستم و لیبرالیسم که هر دو سر در آخور ماتریالیسم و الحاد داشتند، بر دین و مذهب و آموزه ‌های وحیانی می تاختند و برای خود منطق و عقلانیت خاصی را تعریف می کردند آنها فریبکارانه بر طبل عدالت و آزادی می کوبیدند و از کلمه حق اراده باطل داشتند. فیلسوفان و حکیمان الهی در ایران به ویژه امام (ره) بر این دو نحله فکری شلاق نقد فرود آوردند. اکنون رمقی از این دو اندیشه باقی نمانده است.

امروز پس از 50 سال خبری نه از یک متفکر غربی است و نه از یک فیلسوف سیاسی. آنها به دریوزگی افتاده ‌اند و دست به دامان مازوخیسم، سادیسم، نهیلیسم و آنارشیسم و عرفان های کاذب برای مقابله با دین و انقلاب اسلامی شده اند. مروج شیطان پرستی
شده اند. کارشان شده خشونت محض؛ سربریدن، زنده ‌سوزی، آتش ‌زدن شهرها و خانه ها و انواع کشتن انسان ‌ها را به عنوان پیام اصلی خود ترویج می کنند. حقوق بشر را خورده و تروریسم را قی کرده اند!

بر این مبنا هیچ سرکرده ‌ای یا رهبری که بتواند دشمنی با ایران اسلامی و آموزه ‌های الهی امام خمینی (ره) و رهبری معظم انقلاب را نمایندگی کند و مسئولیت اپوزیسیون انقلاب را بپذیرد، یافت نمی شود! به دلقک‌ ها و شومن‌ ها و... روی آورده اند و کارشان به مسخرگی و دلقک بازی و پشتک و وارو زدن در زیرساخت‌ های جدید اطلاعاتی و ارتباطی کشیده شده است.
*****

انقلاب در حال ورود به 40 سالگی خود است. دشمنان اسلام و ایران گفته بودند نباید بگذاریم مردم ایران 40 سالگی انقلاب را جشن بگیرند، اما به کوری چشم آنها، ملت ایران و ملت های جهان، چهل سالگی انقلاب را جشن خواهند گرفت.
امروز یک سؤال کلیدی در ذهن مردم و همه ملت های جهان که ناظر انقلاب ما هستند، خلجان می کند و آن اینکه؛ دستاوردهای انقلاب چیست؟ آیا اگر هزینه - فایده کنیم، سود کرده ایم یا زیان؟!

به این سؤال باید پاسخ دقیق داد، هم در بعد مادی و هم در بعد معنوی. انقلاب، شرف، عزت و عظمت ملت ما را تضمین کرد و کشور را از زیر بار سلطه قداره ‌بندان غرب آزاد کرد. امروز دیگر فرمان اداره کشور از آمریکا و اروپا نمی آید، مردم خود در باره سرنوشت خود تصمیم
می گیرند. انقلاب برای ملت، آزادی آورد. امروز ملت ما آزادترین ملت جهان است. انقلاب یک نظم جدید را در کشور مستقر کرد. قانون اساسی آن را علما و نخبگان کشور نوشتند و ما 40 سال است با این نظم، مستقر هستیم و توفان ‌های سیاسی منطقه و جهان نتوانستند هیچ آسیبی به کشور وارد کنند.

جمهوری اسلامی ایران یک نظام مقتدر و نیرومند است و نان اقتدار ملت خود را می‌ خورد و به هیچ قدرت برون مرزی متکی نیست. به اعتراف دشمنان، یک ابرقدرت منطقه ‌ای است. به عنوان یک متغیر اصلی عمل می کند و تابع هیچ قدرتی جز «الله» و اراده ملت خود نیست.
در مورد دستاوردهای مادی و سطح برخورداری‌ های مردم از مواهب مادی انقلاب کافی است به گزارش جدید سازمان بهداشت جهانی در مورد رتبه ایران در امید به زندگی توجه کنیم و ایران را با کشورهای پیرامونش و حتی کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم؛
- امید به زندگی در سال ‌های قبل از انقلاب، 54 سال بود. اکنون امید به زندگی در میان زنان 4/78 سال و در میان مردان 8/73 سال افزایش یافته است.
- امروز 50 درصد از خانوارهای ایرانی بیش از میزان مورد نیاز، غذا و کالری مصرف می کنند.
- امروز 20 درصد خانوارها مصرف غذا و دریافت انرژی و کالری مناسبی دارند.
افزایش 25 ساله امید به زندگی طی 4 دهه اخیر در ایران یک رکورد قابل قبول برای حکمرانی خوب است. این در حالی است که طی 4 دهه اخیر، استکبار جهانی به ویژه ‌آمریکا انواع و اقسام توطئه و تبهکاری علیه دولت و ملت ایران داشت و سال‌ ها زیر تیغ تحریم غرب هستیم! همچنین این در حالی است که نسبت جمعیت شهرنشین به روستانشین در قبل از انقلاب 30 به 70 بوده و این نسبت امروز درست برعکس است و طبقه متوسط رشد محیرالعقولی داشته است.
در مورد پیشرفت‌های عظیم طی سال‌ های پیروزی انقلاب سخن بسیار است که بیان آن را به وقت دیگری موکول می کنیم.

منبع: رسالت