رئیس نهاد رهبری در دانشگاه‌ها: مذاکره با آمریکا بی‌ثمر و پر از خیانت بوده است

حجت‌الاسلام مصطفی رستمی، رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، در گفت‌و‌گو با خبرنگار آنا، ضمن تحلیل سخنان اخیر رهبری مبنی بر بی‌معنا بودن مذاکره، بر لزوم بازنگری در رویکرد جامعه دانشگاهی و آحاد ملت نسبت به این موضوع تاکید کرد. وی با اشاره به سابقه تلخ و تکرارشونده مذاکرات با آمریکا، این روند را «مضر» و مملو از «خیانت» خواند.

تجربه‌های تلخ مذاکره؛ از الجزایر تا برجام

رستمی با مرور تاریخی مذاکرات، از جمله قرارداد الجزایر، مذاکرات سعدآباد (۱۳۸۲)، آزادی گروگان‌های لبنانی (دهه ۶۰)، برجام و مذاکرات اخیر، تاکید کرد که در تمامی این موارد، ایران به تعهدات خود پایبند بوده، اما طرف آمریکایی با بدعهدی، وعده ناشناسی و فرصت‌طلبی، ضربات جبران‌ناپذیری به منافع ملی وارد کرده است. 

وی به طور مشخص به عدم پایبندی آمریکا به تعهدات در قرارداد الجزایر و مشارکت آن کشور با صدام و همچنین اعتراف به استفاده از مذاکرات به عنوان بخشی از طرح غافلگیرکننده برای حمله نظامی علیه ایران در دوره اخیر اشاره کرد.

رستمی اضافه کرد: به تعبیر حضرت آقا، تجربه ما در مذاکرات نه تنها سودی ندارد، بلکه ضرر‌های زیادی با آمریکایی‌های بدعهد، خائن و پیمان شکن را در پی دارد.

«شرطی‌سازی»؛ آفتی که جز ضرر ندارد

رئیس نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها، «شرطی کردن» جامعه، اقتصاد و تولیدکنندگان به نتیجه مذاکرات را امری زیان‌بار دانست و این رویکرد را مانعی بر سر راه تصمیم‌گیری‌های صحیح و پیشرفت کشور عنوان کرد.

وی کسانی که همچنان بر طبل مذاکره مستقیم با آمریکا می‌کوبند را «ساده‌لوحان فاقد درک الفبای ساده سیاسی» دانست. حجت‌الاسلام رستمی در واکنش به تاثیر مکانیسم ماشه و تحریم‌ها بر حوزه علم و پژوهش، بیان کرد: تحریم‌های سازمان ملل محدودیت جدی برای این بخش ایجاد نکرده است، بلکه مسئله تاثیرگذار در این زمینه تحریم‌های آمریکایی و اروپایی سال‌های قبل است. 

رئیس نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها تحریم‌های اروپایی را عامل اصلی محدودیت‌ها دانست و تاکید کرد: با توجه به تجربیات گذشته، اتکا به «خوداتکایی» و تلاش نخبگان و پژوهشگران داخلی، راهبرد صحیح در شرایط کنونی است، چرا که انتظار وفای به عهد از طرف‌های عهدشکن، بیهوده است.

رستمی نتیجه‌گیری کرد: تجربه و عقل حکم می‌کند در برابر طرف‌هایی که بار‌ها پیمان‌شکنی کرده‌اند، به جای امید بستن به مذاکره، بر توانمندی‌های داخلی و «خوداتکایی» تمرکز کرده و از این طریق، مسیر پیشرفت و اقتدار کشور را هموار سازیم.