کشف شواهدی از آدمخواری در میان اروپاییان باستان
به گزارش خبرگزاری آنا، بقایای انسانی کشف‌شده در غاری واقع در لهستان نشان می‌دهد که مردمان بومی در اروپای باستان در برخی مواقع به آدمخواری روی می‌آوردند و مغز دشمنان خود را می‌خوردند! تحلیل جدیدی از آثار برش و شکستگی روی استخوان‌های کشف‌شده در این غار مشخص می‌کند که مردم گوشت سر قربانی خود را اندکی پس از مرگ جدا کرده و مغز دشمنان شکست‌خورده خود را درمی‌آوردند. این یافته‌ها که در مجله ساینتیفیک‌ریپورتز (Scientific Reports) منتشر شده، بر اساس بررسی ۵۳ استخوان به‌دست‌آمده از غار ماسزیچکا (Maszycka) در نزدیکی شهر کراکوف لهستان ارائه شده است. قدمت این استخوان‌ها به ۱۸ هزار سال پیش، در دوره مگدالنی (Magdalenian) که دوران پیشاتاریخ اروپاست بازمی‌گردد و متعلق به حداقل ۱۰ نفر (شش بزرگسال و چهار کودک) است.
محققان با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته میکروسکوپ سه‌بعدی آثار برش و شکستگی را در ۶۸ درصد استخوان‌ها شناسایی کردند و علل و توجیهاتی همچون حمله حیوانات گوشت‌خوار و لگدکوبی تصادفی رد شد. بررسی قطعات جمجمه نشان داد که برش‌هایی برای جدا کردن پوست سر، کَندن گوشت و برداشتن گوش‌ها و فک ایجاد شده است. علاوه بر این، شکستگی‌هایی در امتداد درز‌های جمجمه نشان می‌دهد که مردم به‌طور خاص جمجمه اجساد را می‌شکستند تا مغز آنها را خارج کنند. شواهد دیگری از سلاخی را می‌توان در استخوان‌های شانه، بازو و پا مشاهده کرد.
فرانسسک مارگیندا (Francesc Marginedas)، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترای مؤسسه بوم‌شناسی و تکامل اجتماعی کاتالان در رابطه با تحقیقات می‌گوید: «موقعیت و فراوانی آثار برش و شکستگی عمدی اسکلت، به‌وضوح نشان‌دهنده تغذیه از پیکر سایر انسان‌ها است.»
محققان با بررسی بقایای غار ماسزیچکا دریافتند که این آدمخواری به دلیل نیاز به بقا نبوده است. در طول دوره مگدالنی (یعنی۲۳۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰ سال پیش) در اروپا، جمعیت انسانی در این منطقه افزایش یافت و بنابراین عامل قحطی به عنوان توجیه آدمخواری منتفی است.
تحقیقات در دیگر سایت‌های اروپایی (مربوط به همین دوره زمانی) نیز شواهدی دال بر آدمخواری را تأیید می‌کند که دلالت بر این دارد که این عمل ممکن است بخش مهمی از فرهنگ آن روزگار بوده باشد. همچنین پژوهش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد بقایای انسانی دفن نشده با استخوان‌های حیوانات مخلوط شده‌اند. ترکیبی از جمعیت زیاد و منابع کم در دوره مگدالنی می‌تواند منجر به تنش‌های ارضی و مبارزات خشونت‌آمیز شده باشد.
انتهای پیام/
