روی خوش دلالان ناصر خسرو و هرج و مرج در داروخانه ۱۳ آبان

به گزارش گروه جامعه خبرگزاری آنا، زهرا اردشیری:  دارو، دارو، خانم دارو می‌خواهی، همه چیز داریم. اولی و دومی و سومین دلال دارو را رد می‌کنم. مقابل چهارمی توقف کوتاهی می‌کنم و می‌گویم داروی آلبومین (داروی سرطان خون) می‌خواهم. می‌گوید دارم. کدام برند؟ آلمانی اش را دارم ۴ میلیون تمام. آمریکایی هم هست بالای ۷ میلیون! اگر اینجا کسی گفت با قیمت پایین‌تر می‌فروشد یا قلابی است یا تاریخ مصرف گذشته! حالا می‌خواهی برو دور بزن من همین‌جا هستم. 

کمی پایین‌تر می‌روم، از دلالی دیگر سراغ آمپول «تای سبری» برای بیماری ام اس را می‌گیرم. این دارو در بازار تا ۸ میلیون هم فروخته می‌شود. اما اینجا با حدود ۹ تومان می‌توانی آمپول مورد نظرت را پیدا کنی.

سراغ داروی «فامپیرا»، «تایسبری» و «هیومیرا» را هم گرفتم همگی موجود بود، ولی با قیمت حدود ۱ میلیون بیشتر از داروخانه‌های کشور، دقیقا همان دارو‌هایی که در داروخانه‌هایی مثل ۱۳ آبان هم به سختی پیدا می‌شود. 

بساط دلالی دارو حسابی داغ است. انگار هر دارویی که بخواهی می‌توانی پیدا کنی فقط کافی است جیبت پر از پول باشد. هم تحویلت می‌گیرند هم سریع تو را به داروی مورد نظرت می‌رسانند.

 یکی از دلال‌های دارو که من را زیر نظر دارد می‌گوید: «ما نفهمیدیم داروی سرطان می‌خواهی، داروی ام اس می‌خواهی یا آمدی فضولی! می‌گویم می‌خواهم ببینم چه دارو‌هایی می‌توانم پیدا کنم مریض دور و برم زیاد دارم. مثلا بیمار دارم در شهرستان، می‌خواهم ببینم دارویش اینجا پیدا می‌شود یا نه! 

لبخندی می‌زند و می‌گوید: دختر جان دارو‌هایی که هیچ جا پیدا نمی‌شود ما داریم. روزی ۴۰ نفر از شهرستان می‌آیند تا از ما دارو‌های نایاب تهیه کنند. می‌گویم در مورد تاریخ مصرف داروهایتان کمی شک دارم. می‌گوید می‌توانی نخری! کسی که برای دارو اینجا می‌آید یعنی از همه جا نا امید است. اگر داروی تاریخ گذشته دست مردم می‌دادیم ناصر خسرو دیگر ناصر خسرو نمی‌شد.

البته تعداد کاسب بی دین و ایمان که داروی قلابی دست مردم می‌دهند هم هستند، اما زیاد نمی‌توانند جولان بدهند. با قطعیت می‌گوید: «اینجا جیبت که پر پول باشد پیدا کردن هیچ دارویی کار سختی نیست.

**مصائب داروخانه ۱۳ آبان 

اکثر بیماران خاص داروخانه ۱۳ آبان را می‌شناسند، داروخانه‌ای در خیابان کریمخان تهران و شاید پرازدحام‌ترین داروخانه پایتخت، که بسیاری از بیماران از سراسر کشور برای تهیه دارو به این داروخانه می‌آیند برای پیدا کردن دارو‌هایی که گاه و بیگاه به دلایل مختلفی دچار کمبود می‌شوند و بیماران به امید یافتن این دارو‌ها در شهر‌های بزرگ‌تر، از شهرستان‌ها راهی پایتخت می‌شوند.

اندر مصائب خرید دارو در این داروخانه می‌توان ساعت‌ها پای صحبت مراجعه کنندگان نشست. این داروخانه، یکی از داروخانه‌های فاقد سیستم نوبت‌دهی اتوماتیک برای مراجعین است و بسیاری از بیماران باید برای دریافت دارو‌های موجود در نسخه، در سالن انتظار داخل داروخانه بنشینند یا گا‌ها در صورت نبود فضای کافی، در محوطه بیرونی داروخانه منتظر پیج شدن از سوی اپراتور بمانند تا داروی خود را با چندین ساعت معطلی و بلاتکلیفی دریافت کنند. 

یکی از مراجعه کنندگان می‌گوید: از آنجا که عمده مراجعین این داروخانه، بیماران خاص، صعب‌العلاج یا بدحال هستند، مراجعان به این داروخانه شاهد ازدحام، سردرگمی عجیب، معطلی کشنده و عدم پاسخگویی حداقلی و مودبانه مسولان مربوطه در این داروخانه هستند که البته این امر باعث ایجاد موجی از نارضایتی در بیماران مراجعه‌کننده به داروخانه ۱۳ آبان شده است.

برای بررسی بیشتر و با توجه به سیستم نوبت دهی این داروخانه متوجه می‌شویم. مراجعان در وهله نخست ورود به این داروخانه نه تنها هیچ سیستمی برای نوبت‌دهی مشاهد نمی کنند بلکه هیچ محلی یا فردی برای راهنمایی مراجعان و نجات آن‌ها از سردرگمی و معطلی نیز تدارک دیده نشده است و حتی در صورت پیگیری برخی بیماران یا همراهی آن‌ها برای دریافت پاسخ، این امر صرفا برخی پاسخ‌های زننده و زشت متصدیان حاضر در باجه‌های این داروخانه را به همراه دارد!
بیمار چه کند؟

هرچند بار‌ها و از سوی پزشکان و کارشناسان متفاوت تاکید شده است که به دارو‌هایی که توسط دلال‌ها به فروش می‌رسد نباید اطمینان کرد. اما گاهی راهی برای بیمار و همراهش نمی‌ماند. درحالتی که بیمار با داروخانه‌های پر ازدحام و در نهایت کمبود دارو و نوبت دهی برای هفته‌های آینده روبرو خواهد شد و در نهایت دارو را هم به سختی در اختیار بیمار می‌گذارد راهی به جز روی آوردن به دلال ها نمی‌ماند. در حالی که به قول یکی از دلال‌های ناصر خسرو جیبت که پر پول باشد هر دارویی در ناصر خسرو پیدا خواهد شد.

انتهای پیام/ 

انتهای پیام/

زهرا اردشیری