حال و هوای این روزهای دانشگاهی که « راهروی وزیران» دارد/ ساعت ورود و خروج احمدی‌نژاد و وزیرانش به «علم و صنعت» معلوم است؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، روزنامه ایران با این مقدمه، در گزارشی نوشت: وارد دانشگاه علم و صنعت که می‌شوید از هر کسی سراغ «راهروی وزیران» را بگیرید براحتی نشانتان می‌دهند. همان راهروی معروفی که هر اتاقش جایگاه یک وزیر و مسئول دولتی است. این شاید یکی از خاصیت‌های «علم و صنعت»باشد. علم و صنعتی‌ها می‌گویند این دانشگاه با دیگر دانشگاه‌ها فرق دارد. درست هم می‌گویند، دانشگاه افتخارات بسیاری در این سال‌ها داشته است. از دستاوردهای علمی گرفته تا نشاندن چهره‌های سیاسی بر صندلی‌های دولتی یا وزارتی. آن‌طور که رئیس دانشگاه می‌گوید: «همین امسال علم و صنعت بر اساس نظام رتبه ‌بندی تایمز، دانشگاه برتر در کشور شناخته شده است>. از افتخارات علمی دانشگاه که بگذریم به چهره‌هایی می‌رسیم که روزی در کابینه دولت‌های ایران رفت و آمد داشتند. در حیاط دانشگاه که قدم می‌زنید ممکن است با دیدن یکی از چهره‌های سیاسی دولت قبل شوکه شوید و از خود بپرسید: «این همان وزیر دولت نهم یا دهم کابینه نبود؟»
اینجا دانشگاه علم و صنعت است و هر کسی حق ورود به داخل دانشگاه را ندارد. یا باید دانشجو و استاد باشید یا جزو کارکنان یا میهمان دانشگاه.» این را خانمی که مسئولیت چک و وارسی دختران دانشجو را در حراست برعهده دارد می‌گوید. درست زیر سر در بتنی دانشگاه؛ بنایی که از ترکیب دو قوس باستانی ایرانی که با الهام از قوس بنای طاق کسری ساخته شده است، دفتری وجود دارد که مسئولیت احراز هویت استادان و دانشجویان را بر عهده دارد. هیچ دانشجویی بدون کارت دانشجویی نمی‌تواند وارد دانشگاه شود. مسئولان حراست دانشگاه می‌گویند: «نمی‌شود که هرکسی بیاید و برود داخل. در این دانشگاه استادان شاخصی رفت و آمد دارند.» البته پربیراه هم نمی‌گویند. استادان این دانشگاه و فضای حاکم بر دانشگاه با خیلی از دانشگاه‌های دیگر فرق می‌کند. این تفاوت شاید به خاطر ورود و خروج برخی از استادان باشد. برخی که با گارد امنیتی می‌آیند و برخی دیگر فقط با راننده شخصی.
می‌گویند، بسیاری از دولتمردان کابینه نهم و دهم خانه اول و آخرشان علم و صنعت است. دور از واقعیت هم نیست، این روزها محمود احمدی‌نژاد، کامران دانشجو وزیر علوم دولت دهم، عبدالرضا شیخ الاسلامی، استاندار هرمزگان و رئیس دفتر رئیس جمهوری در دولت نهم و وزیر کار دولت دهم، حمید بهبهانی؛ مشاور و وزیر راه دولت‌های نهم و دهم دکتر غضنفری معاون وزیر بازرگانی دولت نهم، علی احمدی وزیر آموزش و پرورش دولت نهم، سلیمانی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت نهم به همراه دکتر بلندی، رئیس سابق دانشگاه جامع علمی کاربردی از جمله استادانی هستند که با پایان مسئولیت‌های دولتی به دانشگاه برگشته‌اند، تدریس می‌کنند و به جای نشستن بر صندلی وزارتخانه‌های دولتی روی صندلی‌های دانشگاه می‌نشینند و به جای پاسخگویی به مردم حالا جواب پرسش‌های بی‌شمار دانشجویان را می‌دهند. البته برخی از همین استادان هم هستند که اسمشان با این دانشگاه پیوند خورده است. در سکوت و دور از چشم دانشجویان وارد دانشگاه می‌شوند. کلاس را برگزار می‌کنند و آرام هم از دانشگاه می‌روند.

محمود احمدی‌نژاد یکی از همین استادان است . اگر چه سال‌های ریاست جمهوری‌اش پر هیاهو بود، اما در این روزهای تدریس سعی می‌کند کمتر سر و صدایی داشته باشد. دانشجویانش می‌گویند او علاقه‌مند به تدریس است و البته خودش هم در پایان دولت دهم اعلام کرده بود که آماده است تا با دوستان هم دانشکده‌ای خود دیداری دوباره داشته باشد، دوستانی که البته تعدادی از آنها طی هشت سال با او در بدنه اجرایی کشور همگام بودند. اتاق 397 دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران، اتاق محمود احمدی‌نژاد عضو هیأت علمی گروه حمل و نقل این دانشکده است. اما امسال دانشجویان دانشگاه می‌گویند تابلویی که نام احمدی‌نژاد روی آن نوشته شده بود از روی اتاقش برداشته شده است و دلیلش هم به گفته یک دانشجو مراجعات تعداد زیادی از دانشجویان برای ابراز انتقاداتشان بود. با این حال رئیس دولت نهم و دهم هنگام بازگشت به دانشگاه علم و صنعت چندان تنها نبود چرا که چند همکار هم طبقه‌ای‌اش (طبقه سوم دانشکده مهندسی عمران) را طی هشت سال ریاستش در دولت به بدنه اجرایی کشور برده بود. با این حال دیدن این چهره‌های سیاسی برای برخی از دانشجویان عادی شده است.

زمان ورود و خروج احمدی نژاد به دانشگاه معلوم است یا نیست؟

موضوعی که محمد دانشجوی سال آخر مواد بر آن تأکید می‌کند: «اوایل که برخی از وزیران دولت سابق را می‌دیدم سریع می‌رفتم و بحثی را با آنها آغاز می‌کردم اما حالا نه. چون فایده ندارد. اصلاً به ما چه مربوط است که چه کسی اینجا درس می‌دهد و چقدر سیاسی است.» او تأکید می‌کند: «البته دیدن برخی از وزیران سابق به این سادگی‌ها هم نیست. خیلی از دانشجویان نمی‌دانند که ساعت ورود و خروج محمود احمدی‌نژاد چه زمانی است. چند دانشجو دارد و کلاس‌ها چه زمانی برگزار می‌شود.» اما علی نظری متفاوت دارد. او دانشجوی عمران است و از سال 89 وارد دانشگاه شده است: «احمدی‌نژاد بیشتر وقت‌ها ساعت 5 عصر می‌آید و 10 شب می‌رود و دانشجویانش را داخل اتاقش می‌بیند . ما کلاسی با او نداریم اما دوستان سال بالایی ما می‌گویند که فقط دانشجوی دکترا دارد.»
در این دانشگاه فقط رئیس دولت سابق رفت و آمد ندارد. کامران دانشجو وزیر علوم دولت دهم هم از جمله استادان این دانشگاه است. یکی از دانشجویانش روایت جالبی از کلاس درس این استاد دارد: «همیشه با گارد مخصوص وارد دانشگاه می‌شود. سر کلاس درس هم با بادیگاردهایش می‌آید. یکی از محافظانش انتهای کلاس و دیگری ابتدای کلاس می‌نشینند. در کلاس را هم قفل می‌کنند و دانشجویی هم حق خروج از کلاس را ندارد.
دانشگاه اما آرام است
گشتی در دانشگاه علم و صنعتی که همیشه نامش خوش درخشیده و گاه‌گداری سر و صدایش گوش رسانه‌ها را کر کرده خارج از لطف نیست. کمی پرسه‌زدن در میان دانشجویان دانشگاه دور از جنجال‌های اتاق‌های کمیته انضباطی و تمام آنچه در دانشگاه علم و صنعت در سال‌های گذشته بر این دانشجویان رفته و شنیدن حرف‌هایشان بعد از تغییر ریاست شنیدنی است. البته آرزوهایی هم که علم و صنعتی‌ها برای این دانشگاه دارند از جنس آرزوهایی است که بیشتر دانشجویان ایران برای دانشگاه‌هایشان دارند. آنگونه که برخی از دانشجویان می‌گویند در علم و صنعت دو طیف از استادان وجود دارند طیف طرفدار جریان فکری دولت نهم و دهم و دیگری هواداران اعتدال. با این دو دستگی فضای دانشگاه علم و صنعت همیشه آرام بوده است. الهام یکی از دانشجویان دانشکده برق دانشگاه می‌گوید: «سال‌های قبل فضای دانشگاه امنیتی بود و دانشجویان براحتی نمی‌توانستند فعالیت سیاسی داشته باشند اما حالا فضا برای کار بهتر شده است. اما به خاطر استادانی که در این دانشگاه حضور دارند نگاه امنیتی هم وجود دارد اعتراضی هم نمی‌توانیم به این وضعیت داشته باشیم.» مرجان دانشجوی عمران هم این موضوع را تأیید می‌کند و می‌گوید: «با تغییر دولت شرایط بهتر شده و البته مسئولان دانشگاه هم قول‌هایی داده‌اند اما تاکنون اجرایی نشده است. مثلاً ما هنوز تشکل اصلاح‌طلب نداریم یا کانون موسیقی دانشگاه 5 سالی است که منحل شده، فعالیت‌های فرهنگی دانشگاه در حاشیه است. اگر این مشکلات حل شود فکر می‌کنم وضعیت دانشگاه بهتر از این شود. «با این حال دانشجویانی هم هستند که فکر می‌کنند هنوز دیدگاه‌های دولت قبل در این دانشگاه وجود دارد و کسی هم توان مقابله با این جریان فکری را ندارد.» موضوعی که مینا به ما می‌گوید: «در سال‌های قبل گشت‌های ارشاد در دانشگاه فعالیت می‌کرد. کار گشت ارشاد این بود که به دختران و پسران جوان که با هم حرف می‌زدند تذکر می‌داد الان این گشت‌ها برداشته شده.»
برخی از دانشجویان هم درباره کیفیت آموزش و پژوهش گفتند. کامران دانشجوی دانشکده برق دانشگاه می‌گوید: «اینجا دانشگاهی است که خیلی از استادانش اعتقادهای خاصی دارند بعضاً شده که برخی استادان درسی سر کلاس نمی‌دهند و فقط مباحث عقیدتی را بازگو می‌کنند، البته موضوع را با رئیس دانشگاه در میان گذاشته‌ایم و کار خوبی که او انجام داد این بود که هر چند وقت یک‌بار کلاس‌ها را کنترل می‌کرد. کلاس خیلی از مدیران یا استادان کنترل می‌شود. با این حال من خودم وقتی وارد دانشگاه می‌شوم فضا برایم بسیار سنگین است.
نگار هم می‌گوید: «بسیاری از فارغ‌التحصیلان، استادان و کارمندان دانشگاه از مدیران سابق هستند خیلی هاشان وقت جوابگویی به دانشجویان را ندارند. برخی هاشان هم زمان می‌گذارند. ما از رئیس دانشگاهمان خواسته‌ایم که از استادان جوانتر که وقت کافی دارند بیشتر استفاده کنند. البته موضوع تجهیزات دانشگاهی هم هست که بسیار فرسوده شده و مسئولان دانشگاه منتظر بودجه وزارت علوم هستند که به این وضعیت رسیدگی کنند. البته ما از وضع پژوهشی ناراضی نیستم اما می‌خواهیم آزمایشگاه‌هایمان تجهیز شوند و وسایل هم به روز شوند.» او تأکید می‌کند: «ما اگر جای رئیس دانشگاه بودیم بودجه آموزش و پژوهش را بیشتر می‌کردیم و فضای سیاسی دانشگاه را بازتر از این.»