بودجه تئاتر در سال 98؛ یک عدد یا حقیقت؟

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، «شب تئاتر» در سیزدهمین نشست خود، شامگاه شنبه با موضوع «بررسی بودجه تئاتر سال 98» و اجرای پیام دهكردی، میزبان آرش دادگر، بازیگر، كارگردان و مدرس دانشگاه بود.

سعید ذبیحی از فعالان تئاتر كرمانشاه و فعال عرصه تئاتر دانش‌آموزی، در رابطه با برنامه هفته گذشته با موضوع تئاتر دانش‌آموزی، نامه‌ای برای پیام دهكردی فرستاد كه بخش‌هایی از آن در ابتدای برنامه خوانده شد.

عدم ابلاغ بخشنامه هفته تئاتر به مدارس تا كنون و از دست رفتن زمان، وضعیت اسفبار تمام مسابقات فرهنگی، عدم تخصیص بودجه از طرف مدرسه برای نمایش و رها كردن دانش آموزان بعد از مسابقات، از نكاتی بود كه در این نامه مطرح شده بود.

برای شكوفا شدن یك جامعه، اول از همه باید فرهنگ را پویا كرد

دهكردی در مقدمه بحث توضیح داد: بودجه تئاتر در سال 97 برای كل كشور، 23 میلیارد تومان اعتباری بوده است كه تنها 5 میلیارد تومان آن تا كنون محقق شده است. این مبلغ در سال 98 تبدیل به 32 میلیارد تومان اعتباری شده است كه مشخص نیست چه مقداری از آن پرداخت می‌شود.

دادگر با تشبیه وضعیت فعلی به تابلوی «صدقه گدا به گدا» گفت: گویا بالاتری‌ها صدقه‌ای می‌دهند به بخش فرهنگی و بخش فرهنگی صدقه می‌دهد به مدیران بخش تئاتر و آنها صدقه می‌دهند به هنرمندان تئاتر و این ادامه پیدا می‌كند و ما هستیم كه ضرر می‌کنیم. مدیران و سیاست‌گذاران می‌آیند و می‌روند اما مردم و هنرمندان و تولیدگران همیشه هستند. با همه سختی‌ها پیش آمدیم اما دیگر به یك اشباع رسیدیم. فرهنگ اولین موضوع برای كم كردن از آن است. وقتی اتریش بابت جنگ جهانی اول از دولت‌های اروپایی برای ساخت زیرساخت‌هایش كمك مالی گرفت، تمام آن را خرج ساخت سالن‌های اپرا و نمایش و گالری كرد و گفت متوجه شدیم تا وقتی مملكتی فرهنگ قوی و غنی نداشته باشد، همیشه جنگ و ویرانی دارد. فرهنگ را نمی‌شود تزریق كرد؛ به مرور اتفاق می‌افتد. برای شكوفا شدن یك جامعه، اول از همه باید فرهنگ را پویا كرد. این فرهنگ از مدارس شروع می‌شود و در مراكز هنری گسترش می‌‌یابد. به راحتی می‌توان ویروس فرهنگ را در مراكز هنری با یك تماشاچی پخش كرد و همان یك نفر آن را به تمامی جامعه سرایت می‌دهد و شاید ترس از همین است. اشتباه فكر می‌كنید، اهالی تئاتر مثل موم هستند، هر چقدر فشار بدهید بیشتر از لای انگشتانتان بیرون می‌زنند.

در تئاتر، عنصرآگاهی وجود دارد و آگاهی مسبب مطالبه‌گری است

وی ادامه داد: شرایط اقتصادی سبب می‌‌شود كه هنرمند به سمت تئاتر تجاری برود، آن هم نوعی از تئاتر است اما اگر تئاتر تماماً تبدیل بشود به تئاتر تجاری، این نابودی یك فرهنگ و تفكر است نه فقط تئاتر. فست‌فودها باید زیاد شوند چون مردم باید یک جا هزینه كنند و ضرری هم نباشد، اما در تئاتر آگاهی هست و این یعنی: وقتی آگاه شوم اعتراض می‌كنم و مطالبه‌گر می‌شوم.

حاضر نیستیم كنار برویم تا فرد دیگری بیاید

دهكردی نتیجه گیری كرد: پس هنر ضرری برای مردم ندارد، اما برای مدیر بی‌كفایت قطعاً دارد.

دادگر ادامه داد: انسان شناسی و خود شناسی كه تئاتر انجام می‌دهد، به دلیل تنگ‌نظری‌ها و بی‌مسئولیتی‌ها در حال از بین رفتن است. نمی‌خواهیم مسئولیت را بپذیریم و حاضر نیستیم كنار برویم تا فرد دیگری بیاید.

سرزمین ما پر از استعداد و توانایی است اما مدیریت وجود ندارد و وقتی اقتصاد فلج باشد، هیچ اتفاقی نمی‌تواند صورت بگیرد.

بودجه تئاتر باید به صورت لایحه در بیاید/ در شروع دهه پنجم هستیم نه برنامه ای هست و نه چشم‌اندازی

دادگر گفت: خواست دیدن تئاتر و تعداد گروها بسیار افزایش یافته اما مدیران هنوز فكر می‌كنند كه ما در دهه 60 هستیم و هزار نفر تئاتری داریم. در تهران در هر شب حدود 120 اجرا اتفاق می‌افتد. بودجه‌ای كه مجلس در حال تصویب آن است به هیچ جای این تئاتر نمی‌رسد. تئاتر مانند سینما صنعت نیست؛ امر نمادین و واقعی است. بودجه تئاتر باید به صورت لایحه در بیاید. یك دولت مثل پدر جامعه است و باید به آینده بچه‌ها فكر كند. من نباید به بودجه فكر كنم. من نباید كار مدیری كه گذاشته شده تا كار مرا راه بیاندازد را راه بیاندازم و پیشنهاد بدهم. من اجراکننده‌ام نه پیشنهاد‌دهنده. در شروع دهه پنجم هستیم؛ نه برنامه‌ای هست و نه چشم‌اندازی. حتی برنامه كوتاه‌مدت هم نداریم. فرهنگ این مملكت مانند ذخایر آبمان در حال اتمام است. اگر نیت یک ساله داریم باید گندم بكاریم، اگر نیت 100 ساله داریم باید انسان تربیت كنیم. تئاتر انسان تربیت می‌كند، باید برایش هزینه كرد.

انگار هیچ قانونی وجود ندارد!

14 كارگردان تئاتر به دادسرا احضار شده‌اند. فارغ از درست و غلط بودن آن، این چه ترسی است كه از بدنه نحیف تئاتر وجود دارد؟ آیا نباید معاون هنری یا بخش حقوقی وزارت ارشاد بروند و پاسخگو باشند؟

دادگر پاسخ داد: قانون برای همه یكسان است. تئاتر برای اجراگر قوانینی مشخص كرده كه مرجع رسیدگی به تمامی اینها اداره كل هنرهای نمایشی است. وقتی مجوزی برای اجرا صادر می‌شود یعنی آن نمایش حائز اجرا شدن است. وقتی نهادها و ارگان‌های مختلف و حتی مدعی‌العموم پا وسط می‌گذارند، می‌پرسیم كسانی كه در نظارت ارزشیابی هستند آیا متخصص این قضیه هستند یا نه؟ آیا كسانی كه در دادسرا هستند متخصص هستند یا گزارشی داده شده؟ برای گزارش باید تفهیم اتهام شود. چرا اول از همه باید سراغ كارگردان و بازیگران تئاتر بروند نه مدیران بالایی آنها؟ مسئله این است كه الان انگار هیچ قانونی وجود ندارد. ما قوانین را رعایت می‌كنیم اما وقتی تفسیر شخصی می‌شوند دیگر من نمی‌دانم باید چه كاری كنم!

من نباید پاسخگو باشم كه چرا این‌گونه فكر می‌كنم و اجرا می‌كنم

وی ادامه داد: مشكل اینجاست كه قوه مجریه و قضایی با هم گفتگو نمی‌كنند. آنها باید این مسائل را حل كنند من نباید پاسخگو باشم. من باید پاسخگوی تماشاگر و مدیر بالا سری خودم باشم. من نباید پاسخگو باشم كه چرا این‌گونه فكر می‌كنم و اجرا می‌كنم. اگر قرار است آن‌گونه كه شما می‌خواهید انجام دهم، به خانه می‌روم و می‌نشینم. من كارمند نیستم، تئاتر عابر بانك من نیست. من برای اینكه آرتیست باشم ضررهای بسیاری چشیده‌ام.

در بخش پايانی پیام دهکردی از محسن حسن‌زاده مدير روابط عمومي مركز هنرهاي نمايشی، مهمان تلفنی درخصوص بسته شدن پردیس تئاتر شهرزاد سؤال کرد و حسن‌زاده از مکاتبات شهرام کرمی، مدیرکل هنرهای نمايشي برای بازگشايی مجدد اين تماشاخانه خبر داد.

«شب تئاتر» با اجرا و کارشناسی پیام دهکردی، تهیه کنندگی امیر قمیشی و سردبیری محراب محمدزاده، با محوریت تحلیل مسائل مربوط به تئاتر کشور، شنبه‌های هر هفته ساعت 23 از شبکه چهار سیما پخش می‌شود.

انتهای پیام/4072/خ