ایران درودی: زبان فارسی هویت ماست، آن را پاس بداریم/ زنان ایرانی باید رد پایی از خود برای آیندگان برجای گذارند

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، با توجه به طرح جدید کاشی ماندگار که برای ثبت و شناسایی خانه مشاهیر کشور در سازمان میراث فرهنگی در نظر گرفته شده، راهی محله توانیر شدیم تا در گام نخست اولین کاشی ماندگار را در ورودی منزل ایران درودی نقاش و هنرمند پیشکسوت کشور نصب کنیم.

با ورود به خانه با همان چیزی روبرو شدیم که از یک هنرمند پیشکسوت ایرانی انتظار می‌رفت: لباس‌هایی که کار دست خواهر ایران درودی بود در ویترین‌ها خودنمایی می‌کرد، با تابلوهای نقاشی که پیش از این نیز در موزه هنرهای معاصر ایران به تماشا ایستاده بودند روبرو شدم در جای جای منزلش نشانی از هنر دست و هنرنمایی هنرمندان ایرانی به چشم می‌خورد نقاشی که در سوگ همسرش کشیده بود یادآور سه سال عزاداری ایران درودی برای همسرش بود.

از تصمیم برای تبدیل کردن خانه‌اش به خانه موزه ایران درودی سخن گفت و از آنجایی که در تیم رسانه‌ای بانوان خبرنگار نیز حضور داشتند بر استقلال مالی و تاثیرگذار بودن زن ایرانی و جایگاه ایران در فرهنگ جهانی سخن گفت.

در حالی که در سن 82 سالگی هنوز معتقد بر کار و تاثیرگذاری است از جوانان حاضر در جمع خواست تا با فعالیت و دانش‌اندوزی نسبت به جایگاه ایران تلاش مضاعفی داشته باشند.

در این ملاقات ایران درودی از موزه‌ای که قرار است به زودی به نامش راه‌اندازی شود صحبت کرد و در این باره گفت: طراح نقشه این ساختمان را جهانگیر درویش معمار ورزشگاه تختی طراحی کرده است.

وی درباره شرایط جسمانی خود تشریح کرد: از وقتی به ایران بازگشتم امکان اینکه زیاد به میان مردم روم و یا زیاد راه روم را ندارم و در منزل نیازمندی‌هایم را برطرف می‌کنم حتی رفتن به نمایشگاه‌هایی که پله داشته باشد برایم سخت است.

وی یکی از افتخارات خود در زندگی‌اش را کار با محمدرضا کارگر معرفی کرد و افزود:‌ مدیرکل موزه‌ها همچون کوه پشت من ایستاده و اگر نبود امکان راه‌اندازی موزه نیز از میان می‌رفت. من می‌خواهم فضایی ایجاد کنم که جایی برای تبادل فرهنگی هنرمندان ایران باشد. امیدوارم خداوند به من این توفیق را بدهد که بتوانم موزه را افتتاح کنم و ببینم که نقاشی‌ها به دیوار آویخته می‌شود.

وی در سخنانش تاکید کرد:‌ من به آرزوهایم رسیده‌ام چرا که آرزویم کلنگ زدن موزه و دیدن نقشه آن بود. من یکی از خوشبخت‌های روی زمین هستم و شما زنان افتخار کنید که موزه‌ای به نام یک زن ساخته می‌شود و در آن 200 تابلو به نمایش درمی‌آید. من قصد دارم خانه‌ام را به خانه موزه تبدیل کنم تا مردم بتوانند جایی که من نقاشی می‌کشیدم و زندگی می‌کردم را ببینند من حرفه‌ام را خیلی دوست داشتم و خیلی به آن احترام می‌گذارم. از 7 سالگی که در خراسان می‌خواستم روزی سربلند بگویم که من از سرزمین فردوسی می‌آیم اگر فردوسی نبود ما امروز به چه زبانی با هم صحبت می‌کردیم من از آن سرزمین می‌آیم.

درودی افزود: فکر می‌کنم توانسته‌ام و می‌توانم به عنوان یک ایرانی به وتنم ادای دین کنم من برای آماده‌سازی موزه ایران درودی خانه مسکونی‌ام در فرانسه را فروختم که هزینه ساختمان موزه کنم و همچنین با راه‌اندازی خانه موزه ایران درودی مردم می‌توانند بیایند و ببینند که یک زن چه کارکرده و با چه عشقی جلو رفت تا بتواند این سختی‌ها را بگذراند.

وی یادآور شد: من روز تولدم که 11 شهریور ماه بود در سن 80 سالگی کلنگ موزه را به زمین زدم و ادعا دارم که مادر ملت ایران هستم چرا که ایران را خیلی دوست دارم. در توئیتر برایم نوشتند که شما مادر بشریت هستید و خیلی مهم است که یک هنرمند در زمان حیاتش مردم دوستش داشته باشند در کتاب «در فاصله دو نقطه» که من نوشته‌ام تجربیات زندگی و درس‌های زندگی‌ام را در آنجا به تحریر درآوردم، آن کتاب زندگی‌ نامه‌ام نیست بلکه تجربیاتم است.

وی تاکید کرد: وقتی آدم اراده رسیدن به چیزی را داشته باشد به آن می‌رسد و من اراده کردم و خواستم که فرزند لایقی برای وطنم باشم، البته این آرزوی اخیر من نیست من تا 9 سالگی در مشهد بودم وقتی به همراه پدرم که یک ایران پرست بود بر سر مزار فردوسی رفتم پدرم به من گفت با احترام راه برو اینجا جای مقدسی است و زمان ما به کسی که اینجا دفن شده مدیون است وگرنه معلوم نبود که ما چه کسی هستیم، آن روز تصمیم گرفتم روزی ناخن کوچک فردوسی شوم و پدرم سربلند از داشتن فرزندی چون من باشد.

وی از اهالی رسانه درخواست کرد که هم خود و هم خوانندگان مطالب‌شان را به این نکته راهنمایی کنند که فارسی را درست بنویسند و درست صحبت کنند.

وی عنوان کرد: در سال‌هایی که در تلویزیون کار می‌کردم 80 فیلم ماندنی از هنرمندان، نقاشان، نویسندگان، اساتید و شعرا ساختم اما در اینستاگرام دیدم که فارسی با غلط می‌نویسند بنابراین اینستاگرام را بستم چرا که معتقدم فارسی هویت ما است باید درست بنویسیم وقتی فارسی صحبت می‌کنیم اثباتی از ایرانی بودن‌مان است و نشان می‌دهد که فرهنگ مملکت خود را می‌شناسیم من در تلویزیون هم مسئول فارسی کردن مجریان و گویندگان بودم و در طول صحبت‌هایم با وجود اینکه سال‌ها در کشور فرانسه زندگی کرده‌ام لغت و کلمه‌ای خارجی در حرف‌هایم نمی‌شنوید زیرا به من فارسی صحبت کردن اعتقاد دارم.

او از اهالی رسانه خواست تا فارسی را محاوره ننویسند و این ژانر را دوست بدارند.

او خواست: ایران را دوست بدارید با وجود ضعف‌هایش و هنرمندان را دوست بدارید با وجود ضعف‌هایش. من به عنوان یک زن ایرانی هیچ بحث سیاسی ندارم بلکه با هویت ایرانی‌ام کار دارم.

او حتی خطاب به خبرنگاران از معنای اسامی آنها سخن گفت و اظهار کرد که معنای نام آنها برایش حائز اهمیت است.

درودی همچنین بیان کرد: شما ایران را بعد از خانواده‌تان دوست بدارید اما من قبل از خانواده‌ام ایران را دوست دارم ایران همه هستی من است. در زمان کلنگ‌زنی موزه نیز در سی سی یو بستری بودم و حتی اجازه نداشتم از تخت پایین بیایم اما به دلیل اهمیت این امر در کلنگ زنی شرکت کردم و حتی نیم ساعت هم سخنرانی داشتم.

وی در سخنانش احترام گذاشتن به زبان فارسی را پیش از احترام به خود لازم دانست و در ادامه به زنان ایرانی پیشنهاد کرد که نسبت به وطن خود متعهد باشند و برای سرافرازی آن تلاش کنند.

او همچنین تاکید کرد که زنان باید رد پایی از خود در تاریخ برجای گذارند.

وی در بخشی از سخنانش از اولین گالری، اولین نقد نقاشی، اولین نمایشگاهی که کاتالوگ و لیست تصویر داشت یاد کرد و در ادامه خاطر نشان کرد: تالار وحدت در گذشته جای تالار فرهنگ بود و من در سال 1339 نمایشگاه نقاشی در ایران تالار برگزار کردم همچنین 33 ساله بودم که تابلوی نفت در مجلات معتبر خارجی (life ،times و...) را به چاپ رساندم. من در قبال هزار دلار از شرکت ITT که این مطلب را چاپ کرد خواستم که در کنار چاپ عکس نقاشی‌ام پاراگرافی از من نوشته شود و آن هم با این مضمون بود که بشریت تمدن را به مملکت ما بدهکار است ما تمدن و فرهنگ را به دنیا آوردیم و امروز نفت ما دنیا را سیراب می‌کند. آن روز من به عنوان یکی از 4 نقاش معروف دنیا معرفی شدم و گفتم روزی تمام تابلوهایم را به ملت ایران می‌بخشم و از آن زمان بهترین تابلوهایم را دیگر نفروختم.

وی افزود: من به بهترین چیزی که اعتقاد دارم استقلال مالی سعی کنید استقلال مادی داشته باشید و وابسته به کسی نباشید چرا که در این صورت است که می‌توانید تمام شخصیت خود را بروز دهید.

وی یکی از افتخارات مهم زندگی‌اش را حضور به عنوان استاد مدعو به درخواست دانشجویان و همکاری با احمد شاملو معرفی کرد که از دوستان نزدیکش بود.

وی همچنین تاکید کرد: من هرگز شاگردی نداشتم که به او تدریس کنم زیرا نقاشی هنری است که از قلب برمی‌خیزد و هنری شخصی است و من تنها می‌توانم دنیای خود را نقاشی کنم نمی‌توانم به دیگری بگویم که چه نگرشی داشته باشد البته برای کسی که نقاشی می‌کشد ناخود آگاه ایجاد تعادل خواهد شد.

وی در ادامه سخنانش از مقاله‌هایی که در زمینه ادبیات، صنایع دستی و هنر و حتی فلزکاری هخامنشی در روزنامه‌ها به چاپ رسیده سخن گفت.

وی خطاب به اهالی رسانه گفت:‌ از اینجا که می‌روید عاشقانه بروید و به عنوان زن ایرانی احساس مسئولیت کنید و بدانید باید جای پایی از خود برای آیندگان بگذارید. خود را با من مقایسه کنید که هنوز مقاله می‌نویسم. من فکر می‌کنم خدا در حالی که موزه من در حال تکمیل است من را نخواهد برد هدف فقط نصب تابلوی من نیست من می‌خواهم که تابلوی دیگران نیز در این موزه روی دیوار رود.

فرهاد نظری در پایان این ملاقات تشریح کرد:‌ طرح کاشی ماندگار به فعالیت کنوانسیون 2030 برمی‌گردد که اشاره به گنجینه زنده بشری دارد ما به این نتیجه رسیدیم که در شهر تهران تمام ظرفیت‌هایی که به شهر هویت می‌دهند را معرفی کنیم که یکی از آنها خانه مشاهیر و کسانی است که در فرهنگ سهم دارند که در کاشی زمینه لاجوردی نام آن هنرمند، عناوین و سال سکونت‌شان را روی دیوار نصب کنیم که هم ارزش آن خانه برای شهرونان معرفی شود و هم اهالی محله نگاهی دیگر به محله داشته باشند که اگر این چراغ‌ها روشن شود تمام شهر را روشن خواهد کرد.

در پایان این جلسه پوریا سوری مدیر روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی گفت:‌ در تهران 50 شخصیت را شناسایی کردیم که تا پایان خرداد 50 پلاک (کاشی ماندگار) برای‌شان نصبت می‌شود همچنین از هر استان نیز 5 تا 10 نفر از مشاهیر به ما معرفی خواهد شد که از اواسط خرداد به بعد در هر استان 5 پلاک را نصبت می‌کنیم.

در پایان اولین کاشی ماندگار بر سر در ورودی منزل ایران درودی نصب شد.

سازمان میراث فرهنگی پرتالی در سایت میراث فرهنگی تعریف کرده که عموم افراد بتوانند آدرس مشاهیر ایران را در آنجا ثبت کنند.