«آبجی مظفر» نمایشنامه‌ای با محتوای اروتیک و حرکات موزون

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، نمایش «سفرنامه آبجی مظفر» به نویسندگی و کارگردانی قطب الدین صادقی، کارگردان پیشکسوت تئاتر پیش از جشنواره تئاتر فجر در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا رفته و در دو شب ابتدایی جشنواره نیز دو اجرا مجدد در جشنواره داشته که البته با حواشی از سوی این کارگردان مبنی بر عدم گرفتن حقش برای اجرا و عدم پاسخگویی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رو به رو شد، درحالی که به گفته معاونت هنری این اتفاق یک سوتفاهم بوده و پس از آن دیگر هرچه تلاش شده از در گفت وگو با این کارگردان وارد شوند، چنین شرایطی را صادقی برای مسئولان فراهم نکرده و پاسخگوی آنها نبوده است.

این نمایش یک اثر کمدی تاریخی و موزیکال است. درباره سفر مظفرالدین شاه قاجار به پاریس که به سبک و سیاق نمایش‌های سنتی ایرانی پرداخته شده با همان نوع موسیقی خاص قدیمی. داستان ازاین قرار است که دراین سفر یک افسر فرانسوی دلباخته رقاصه شاه بنام «قدمشاه» می‌شود. بگذریم از تمسخر و برجسته سازی مشکلات فرهنگی و ضعف‌های فرهنگ ایرانی نسبت به غرب که دراین کار نشان داده می‌شود و به نوعی یک خودزنی تاریخی محسوب می‌شود، اما بسیاری از مفاهیم اجتماعی ـ سیاسی روز نیز دراین کار با زبان طنز مطرح می‌شود.

بنگاه شادمانی قدمشاد در این کار و در هر چند پرده یک رقص و آواز قدیمی برپا کرده، بانوان رنگ و وارنگ را به رقص در می آورد به نوعی که انگار مخاطب یک نمایش آزاد در سالن‌های لاله زاری قدیم تماشا می‌کند و در کنارش براساس نمایشنامه محتوایی اروتیک با حرکات موزون به نمایش گذاشته می‌شود، به طوری که شاید باید مطرح می‌شد این نمایش ۱۸ + است و کودک و نوجوان نباید به تماشای آن بنشینند، اما چنین چیزی مطرح نشده و عجیب‌تر آن است که چنین کاری در جشنواره فجر و همینطور در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا رفته و حال نیز کارگردان معترض است که نکند اجرا‌های مجددش پس از جشنواره لغو شود که صدای فریادش بلندتر خواهد شد!

این نمایش به واقع یک کار کمدی در قالب تئاتر آزاد است که با تمام عناصر آن برابری می‌کند هم موسیقی سنتی همراه با خواننده، آهنگساز و گروه زنده، هم اقتباس‌های تاریخی طنزآمیز و خنده آور هر چند کشدار و گا‌ها خسته کننده، اما به واقع می‌تواند مخاطب را به خوبی بخنداند و فضایی شاد را برایش فراهم کند، اما آیا جای این نمایش با رقص بانوان و استفاده از متن اروتیک در تئاتر شهر است؟ شاید به جای قطب الدین صادقی اگر هنرمند کمتر شناخته شده‌ای تصمیم می‌گرفت چنین کاری را به صحنه ببرد، خیلی چراغ خاموش وبی صدا به اجرا می‌رفت تا کمتر در فضای نمایشی جلب توجه کند!

در نهایت اجرای ترانه آبجی مظفر و نیز کشتن رقاصه شاه به دستور خودش به این رقص و آواز‌ها، پایانی تراژیک می‌بخشد و مخاطب را روبه رو با یک مرثیه سیاسی می‌کند که پشت طنزش پنهان شده است. نکته آخر اینکه هیچکس با شادی، آواز و کار طنز مخالفتی ندارد اما آقای صادقی به واقع سوال این است که انتظار دارید این اثر در قلب تئاتر شهر و بدون محدودیت سنی برای مخاطب چقدر اجرا برود؟