موجودات دریایی و گیاهان ساحلی بهترین منابع «ید» هستند

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، زهرا قریب مطلق اظهار کرد: مطمئن‌ترین راه برای تأمین ید موردنیاز بدن، استفاده از نمک‌ یددار تصفیه‌شده است.

وی افزود: مصرف نمک یددار مهم‌ترین مداخله بهداشتی برای از بین بردن اختلالات ناشی از کمبود ید (IDD) است که در این بین نمک‌های تصفیه‌شده به دلیل خلوص بالا، میزان ید را بهتر و به مدت بیشتر حفظ می‌کند.

این کارشناس تغذیه یادآور شد: البته باید توجه داشت که نمک همیشه باید به میزان محدود مصرف شود و همان مقدار کم نیز از نوع نمک یددار تصفیه‌شده باشد.

وی گفت: ید ماده مغذی ضروری برای فعالیت غده تیروئید و ماده اصلی در ساختمان هورمون‌های تیروئیدی است که این هورمون‌ها، با تنظیم متابولیسم بدن، بر بیشتر اندام‌های بدن اثر می‌گذارد و برای تکامل و عملکرد طبیعی بدن، مغز و دستگاه عصبی، حفظ گرمای بدن و انرژی ضروری است.

قریب مطلق ادامه داد: مهم‌ترین منبع غذایی ید را مواد غذایی دریایی مانند ماهی‌های آب‌شور، میگو، صدف و جلبک‌های دریایی تشکیل می‌دهد. همچنین گیاهانی که در سواحل دریا می‌روید، منابع مناسب ید محسوب می‌شود.

وی بابیان اینکه مواد غذایی که دور از دریا رشد می‌کند و ماهی آب‌های تازه، ید کمتری دارد افزود: ید موجود در گیاهان برخلاف سایر مواد معدنی، به مقدار ید موجود در خاک محل رشد گیاه، بستگی دارد. اما در کشور ما آب‌وخاک فاقد ید است، بنابراین هیچ‌کدام از محصولات غذایی قادر به تأمین ید موردنیاز بدن نیست.

این کارشناس تغذیه ادامه داد: بدن انسان در اوایل دوران کودکی، بلوغ و دوره‌های حاملگی و شیر دادن به نوزاد، به میزان بیشتری به ید نیاز دارد و دریافت مقدار کافی آن اهمیت حیاتی دارد. کمبود ید، پیامدهایی مانند نازایی، سقط‌جنین، تولد نوزاد مرده، ناهنجاری مادرزادی، عقب‌ماندگی‌های ذهنی، کاهش بهره هوشی و گواتر را به دنبال دارد.

وی خاطرنشان کرد: نمک یددار را نباید به مدت طولانی در معرض نور خورشید و یا رطوبت قرار داد، زیرا ید آن از دست می‌رود. بنابراین بهترین روش برای نگهداری مناسب نمک یددار، ظرف‌های بدون منفذ است؛ نگهداری نمک یددار در ظرف‌های شیشه‌ای و بی‌رنگ نیز موجب کاهش ید آن می‌شود.

قریب مطلق افزود: توصیه می‌شود نمک یددار را در ظروف شیشه‌ای رنگی و دربسته نگهداری کرد. همچنین این نکته مهم و کاربردی را در نظر داشته باشید که بهتر است نمک را در آخر پخت به غذا اضافه کنیم.