دولت آینده قوانین بر زمین مانده سلامت را اجرا کند/ ارتقای جایگاه پزشکی در شورای عالی انقلاب فرهنگی

حسن ابوالقاسمی، در گفتگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، با بیان اینکه  قوانین بسیاری در حوزه سلامت وجود دارد که بر زمین مانده است، گفت: یکی از اقداماتی که دولت آینده باید به آن پبردازد و اجرایی کند، قوانین بر زمین مانده سلامت است یا اینکه این قوانین را جهت اجرا باید اصلاح کنند.

ابولقاسمی ادامه داد: ما قوانینی در برنامه پنجم و ششم داریم که هنوز بلاتکلیف هستند. یکی از مصادیق این قوانین، قانون تکلیف کار کردن در بخش خصوصی و بخش دولتی است؛ این قانون اجرایی نبود و در نتیجه اجرا نشد. یکی از دلایل عدم اجرای این قانون این بود که نمی‌توانستند در بخش دولتی حضور افراد با تجربه را تأمین کنند. دولت مردان می‌توانستند که در این قانون اصلاحاتی را به وجود آورده و آن را به تصویب برسانند.

ارزش به افراد آکادمیست

وی ادامه داد: همچنین باید برای افرادی که در حوزه آکادمی کار آموزشی انجام می‌دهند ارزش قائل شد در حالیکه ذی‌نفعان افرادی هستند که کار درمانی انجام می‌دهند. افرادی که در دانشگاه‌های علوم پزشکی به امر آموزش مشغول هستند باید ذی‌نفع باشند. ما سازوکاری جز حقوقی که به این افراد داده می‌شود نداریم این حقوق هم از طریق فعالیت درمانی تأمین می‌شود. علی‌رغم اینکه کار‌های آموزشی و پژوهشی بسیار مهم هستند، افراد آن را بر اساس علاقه خود انجام می‌دهند در حالیکه باید ذی‌نفع باشند و اساتید دانشگاه هم برای وقت بیشتر گذاشتن در امور آموزشی و پژوهشی تشویق شوند.

ارتقای جایگاه پزشکی در شورای عالی انقلاب فرهنگی

رئیس دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله (عج) در ادامه با بیان اینکه یکی دیگر از مواردی که دولت آینده باید به آن بپردازد این است که جایگاه پزشکی را در شورای عالی انقلاب فرهنگی ارتقا دهند، گفت: در حال حاضر حتی یک پزشک عضو آن نیست. باید با مذاکره این موافقت به وجود آید که افرادی از جامعه پزشکی نیز در این شورا بوده و بتوانند قوانین خوبی را در حوزه سلامت تصویب کنند. همچنین از ظرفیت بسیار خوبی که این شورا دارد برای بهبود بخش سلامت و آموزش پزشکی استفاده کنند.

ابوالقاسمی در ادامه با بیان اینکه در بین رشته‌های پزشکی و تخصصی به دلیل نفوذی که برخی از افراد داشته‌اند بی‌عدالتی گسترده‌ای به وجود آمده است، گفت: در حال حاضر بین برخی تخصص‌ها اختلافات درآمدی گسترده‌ای وجود دارد. در این سال‌ها تلاش کردیم به وزاری بهداشت تفهیم کنیم تا این وضعیت اصلاح شود، اما چنین کاری صورت نگرفت. نتیجه این وضعیت این است که یکسری رشته‌های تخصصی لوکس داشته و یکسری رشته‌ها هم فقیر شده‌اند همین موضوع موجب شده است تا دیگر کسی از رشته‌هایی مانند اطفال، جراحی اطفال، داخلی و ... استقبال نکند. برقراری عدالت کاری ندارد باید ببینیم چه منفعتی را از گروه اخیر حذف کرده و به دیگران داده‌ایم و آن را اصلاح کنیم، از وزیر آینده بهداشت این مورد توقع می‌رود.

حضور در مناطق محروم داوطلبانه باشد 

وی در ادامه با بیان اینکه برای خدمت کردن پزشکان و متخصصان در مناطق محروم باید مشوق‌ها را ارتقا داد، گفت: یکسری امکانات مانند مسکن و خودرو در دست دولت است و وقتی کسی داوطلب خدمت دراین مناطق می‌شود باید این امکانات را در اختیار آنها قرار داد. افراد باید با شوق و ذوق به مناطق محروم بروند و برای خدمت در آنجا داوطلب شوند نه اینکه به اجبار آنها را به این مناطق بفرستیم.

ابوالقاسمی یادآور شد: همچنین باید به بومی‌گزینی اهمیت داد و افرادی که ماندگاری بیشتری در مناطق محروم هستند را مورد تشویق قرار داده، به آنها امنیت بخشیده و تسهیلات برای آنها فراهم کنیم.

اصلاح زیرساخت‌های بهداشتی

مدیرعامل اسبق سازمان انتقال خون همچنین در رابطه با برقراری عدالت در سلامت نیز گفت: این موضوع از طریق اصلاح زیرساخت‌های بهداشتی و تقدم بهداشت بر درمان حاصل می‌شود ما باید در زیرساخت‌های بهداشتی و شبکه‌های بهداشت سرمایه‌گذاری کرده و سلامت را تنها در درمان نبینیم. باید بخش‌های مختلف دولتی، غیر دولتی، خیریه و ... در حوزه سلامت سرمایه‌گذاری و مشارکت کنند و توجه آنها را به سلامت جلب کنیم.

وی ادامه داد: سلامت امری ماورای درمان است؛ اگرچه کسی که بیمار می‌شود باید درمان شود. در همین حال منکر این نیستیم که زیرساخت‌های درمانی باید ایجاد شوند، بیمارستان‌ها و تجهیزات درمانی نوسازی شوند تا مردم وقتی بیمار می‌شوند از این امکانات استفاده کنند. اما قبل از بیمار شدن هم سلامت وجود دارد و باید روی مباحثی مانند تغذیه، سلامت روان، بیماری‌های غیر واگیر، سالمندی و ... تأکید کرده و سواد سلامت افراد را بالا ببریم. هرچه روی این موضوعات سرمایه‌گذاری کنیم به نفع جامعه و نظام سلامت خواهد بود.

او یادآور شد: در موضوع عدالت در سلامت باید آحاد مردم دسترسی به خدمات درمانی و خدمات بهداشتی یکسان داشته باشند و خدماتی که در شهر‌های بزرگ ارائه می‌شود در شهر‌های کوچک و کم برخوردار نیز ارائه شود. اما از این موضوع گاهی برداشت‌های نادرست می‌شود و فکر می‌کنند که همه تجهیزات در مراکز استان‌ها را به شهر‌های کوچک ببریم، این غلط است، یک شهر کوچک ممکن است ظرفیت یک رشته تخصصی مانند جراحی اعصاب را نداشته باشد، اما در همان شهر می‌توان از ظرفیت ویزیت‌های تخصصی دوره‌ای، جراحی عمومی و ... استفاده کرد و نباید امکانات را در مناطق خیلی کوچک که ظرفیت لازم را ندارند توزیع کرده و بعد نتوانیم از این امکانات استفاده کنیم این معنی عدالت در سلامت نیست.