سریال شکست‌های تنیس ادامه دارد/ راکت شکسته در دیویس کاپ

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، رقابت‌های دیویس‌کاپ گروه ۳ آسیا و اقیانوسیه به میزبانی اردن برگزار شد و در پایان این رقابت‌ها مانند همیشه تنیس ایران هیچ دستاورد خاصی نداشت. سینا مقیمی، علی یزدانی، سامیار الیاسی، حمید نداف (بازیکن، مربی)، تونی اندروویچ (مربی)، امید سوری (سرمربی)، مهرشاد پورسعید (پزشک) و فرشاد صفتی (سرپرست) ترکیب تیم اعزامی کشورمان را تشکیل دادند.

طبق برنامه قبلی در پایان این رقابت‌ها، ۳ تیم برتر به پلی‌آف گروه ۲ جهانی صعود و ۲ تیم انتهایی جدول نیز به دسته ۴ سقوط کردند. تیم ایران نیز با، اما و اگر و به لطف یک برد برابر ضعیفترین تیم گروه در گروه ۳ ماندنی شد تا سریال نتایج ضعیف و ناکامی‌های این رشته کماکان ادامه داشته باشد.

ایران با تیم‌های سوریه، اردن، تایلند و جزایر پاسیفیک هم‌گروه بود که بازی مقابل سوریه، اردن و تایلند را با نتیجه مشابه ۳ بر صفر واگذار کرد و تنها پیروزی ایران برابر جزایر پاسیفیک دیگر تیم ضعیف این گروه بود. ایران برای کسب مقام هفتم هم با اندونزی رقابت داشت که این بازی را هم واگذار کرد و در نهایت هشتم شد.

برای تنیس ایران که تمامی تنیسورهایش رنک سه‌رقمی دارند و از همین رو در مسابقات بزرگ تنیس نمی‌توانند شرکت کنند، رقابت‌های تنیس دیویس کاپ مهمترین رویداد این رشته محسوب می‌شود. دیویس کاپ یک رقابت قدیمی در رشته تنیس است که به شکل تیمی و در سراسر دنیا برگزار می‌شود و تیم‌ها براساس شرایط و نتایجی که می‌گیرند، در دسته جات مختلف تقسیم بندی می‌شوند. تنیس ایران با توجه به شرایط نه چندان ایده آل خود در دسته ۳ آسیا و اقیانوسیه قرار می‌گیرد و بیش از ۲ دهه است که همانند آسانسور میان دسته ۳ و ۴ در حال رفت و آمد است!

فراموش نکنید که دسته ۴ در حقیقت پایین‌ترین دسته در رقابت‌های دیویس کاپ محسوب می‌شود و معمولا تیم ایران تقریبا نیمی از رقابتهایش را در دسته ۴ دیویس کاپ برگزار کرده. آنچه به تنهایی نشان دهنده وضعیت نومیدکننده تنیس ایران است.

سال گذشته بود که برای نخستین بار دیویس کاپ تیم تنیس ایران با موفقیت در دسته ۳ به پلی‌آف گروه ۲ جهانی راه یافت و حریف استونی شد، اما در بازی دیپلماسی مقابل استونی شکست خورد و میزبانی به بهانه‌های واهی با شکایت حریف از ایران گرفته شد و فدراسیون تنیس پیش از بازی اصلی، در بازی دیپلماسی باخت. مسابقه در زمین بی طرف برگزار شد و تیم ایران مسابقه را باخت تا به دسته سوم سقوط کند.

بعد از موفقیت سال گذشته این انتظار وجود داشت تا تیم ملی تنیس ایران بتواند در رقابت‌های امسال موفقیت سال گذشته را تکرار کند، اما شکست‌های متوالی و سریالی در این مسابقات ثابت کرد که موفقیت سال گذشته نیز یک جرقه و اتفاق بوده. تیم ملی تنیس ایران در حالی تمرینات خود را برای این مسابقات آغاز کرد که تمرکز فدراسیون به جای تیم ملی و مسابقات بیشتر معطوف انتخاباتی بود که در آن فقط رئیس و نایب رئیسش حضور داشتند و به نوعی انتخابات تک کاندیدایی بود.

در نهایت بی توجهی فدراسیون به تیم ملی و تمرکز روی انتخابات در مسابقات اردن خود را نشان داد و شکست‌های سریالی دستاورد تیم ملی بود تا در نهایت با، اما و اگر و با ۴ شکست و تنها به لطف یک برد خفیف در دسته ۳ باقی بماند. بقا در این گروه برای تنیس ایران هیچ دستاوردی محسوب نمی‌شود و قطعا یک ناکامی است.

در رشته‌ای که در سال‌های دور و پیش از انقلاب مدال در سطح آسیا داشته و در سال‌های بعد از انقلاب نیز حضور کوتاه مدت در دسته ۲ دیویس کاپ را تجربه کرده، این روند نومیدکننده است. آنچه در انتخابات تک کاندیدایی تنیس نیز مورد اشاره معاون ورزش قهرمانی و دبیرکل کمیته المپیک نیز قرار گرفت و تاکید بر این شد که این دور باطل در تنیس باید خاتمه پیدا کرده و مسیر تازه‌ای جایگزین آن شود که در نهایت به مدال در بازی‌های آسیایی و کسب سهیه المپیک ختم شود. 

فدراسیون تنیس سال‌ها در باتلاق ناکامی بدون هیچ دستاوردی به فعالیت خود ادامه می‌دهد و هیچ اتفاقی در آن رخ نمی‌دهد. مسیری که به نظر می‌رسد داوود عزیزی نیز با همه ادعاهایش در آن طی طریق می‌کند. زندگی آسانسوری در دیویس کاپ و برگزاری چند مسابقه بی اهمیت در طول سال هیچ دستاورد خاصی نیست و مدیریت تنیس بعد از ۴ سال حضور در این فدراسیون در دوره جدید حضورش باید تدبیر تازه‌ای کند تا تنیس از این بن بست خارج شود.