برای علی سوادکوهی، ناجی قهرمانی که دیسکالیفه شد؛ به سرعت در مسیر سقوط

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، علی سوادکوهی مدعی جدیدی در کشتی ایران نبود که بخواهد در مسابقات کشوری خودش را نشان دهد، حتی باوجود تغییر وزن، خیلی‌ها به او مطمئن بودند که در وزنِ حسن یزدانی و در غیاب او -که از شرکت در مرحله اول چرخه معاف بوده و البته کتفش را جراحی کرده و معلوم نیست چه زمانی و با چه شرایطی بازگردد- می‌تواند نفر اول کشور شود.

او کشتی‌گیر خوب مازندرانی بود، با دغدغه‎‌ها و مشکلات خاص زندگی خودش، اما سختکوش و پرتلاش در جهت رسیدن به هدفش تمرین می‌کرد. آبان سال ۱۳۹۸ قرار بود با تیم ملی امید در مسابقات زیر ۲۳ سال شرکت کند، این اولین بدشانسی او در کشتی نبود، اما شاید بزرگترینش در آن وقت بود که از سفر جا ماند.

دلیلش هم پاسپورتش بود: «نمی‌دانم باید چه بگویم، این هم سرنوشت من بود که بعد از ماه‌ها تمرین، نتوانم به امید‌های جهان بروم. در تمام اردو‌های تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان پیش از جهانی نورسلطان حضور داشتم، تا آخرین روز تمرین کردم و بعد هم به اردوی تیم ملی امید رفتم. می‌دانم خدایی که بالای سرمان هست، حقم را می‌گیرد. من تقصیری در عدم اعزام به مسابقات جهانی امید نداشتم. کشتی‌گیر وقتی در مسابقه انتخابی اول می‌شود، دیگر همه فکر و ذکرش مسابقه بین‌المللی است که پیش رو دارد. باید به من می‌گفتند که پاسپورتم اعتبار ندارد تا یا خودم بعد از تمرین و یا یکی از اعضای خانواده‌ام، کار‌های تمدید پاسپورت را انجام می‌داد. مادرم همیشه دنبال کارهایم بود. به خاطر مسائلی که پیش آمد، خیلی نگران بود. وقتی کارم برای سفر به مجارستان درست نشد، به خانه نرفتم. مادرم فکر می‌کند ویزایم آمده و من اکنون در مجارستان هستم و مسابقه دارم.»

او به مجارستان نرفت و یک مدال مسلم را از امید‌های جهان از دست داد. سال بعدش، اما از این مسابقات برنز گرفت. در این سال‌ها که چرخه انتخابی تیم ملی اجرا شده، علی سوادکوهی یکی از مدعیان اصلی وزن ۷۹ کیلوگرم بود، در چرخه ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ نفر اول و ملی‌پوش این وزن را شکست داد، اما درنهایت به مسابقات جهانی اعزام نشد.

دلیلش هم تبصره‌هایی بود که در چرخه به سود ملی‌پوش عنوان‌دار سال قبل گنجانده شده بود، نه تنها در ۷۹ کیلو، که در همه اوزان شرایط به این گونه بود که اگر عنوان‌دار جهان که از جام تختی وارد چرخه می‌شد، در این مسابقه شکست می‌خورد، به او در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی فُرجه داده می‌شد که یک بار دیگر شانسش را برای رسیدن به دوبنده تیم ملی امتحان کند، اما موضوع در ۷۹ کیلوگرم به شکل دیگری حساسیت‌زا شده بود.

علی سوادکوهی در این چند سال چه در لیگ، چه در هر تورنمنت و مسابقه‌ای برنده محمد نخودی بود، هربار هم مقتدرانه‌تر از قبل، اما در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی قافیه را به نخودی باخت.

دید کادرفنی تیم ملی آزاد هم در این چند سال این بوده که نخودی در کشتی‌های دوره‌ای بهتر از سوادکوهی است و سوادکوهی در تک کشتی‌ها خیلی بهتر است. گواه مدعای‌شان هم عملکرد نخودی در مسابقات جهانی که در سه سال متوالی ملی‌پوش شدنش هیچ سالی بدون مدال برنگشته بود و در مقابل سوادکوهی با وجود شکست کشتی‌گیران فوق‌العاده‌ای، چون زائوربک سیداکوف، جردن باروز و ... در تک کشتی‌ها، در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی طلای تورنمنت رنکینگ‌دار را نگرفته و از دور رقابت‌ها حذف شده است.

اوج کار علی سوادکوهی، سال گذشته بود که همراه با محمد نخودی به جام‌جهانی آمریکا اعزام شد. او قبل از این تورنمنت هم کشتی نزدیکی در یک مسابقه بین‌المللی با جردن باروز گرفته و اگر داور به نفع کشتی‌گیر آمریکایی سوت نمی‌زد چه بسا همان جا طلسم شکست‌ناپذیری باروز مقابل کشتی‌گیران ایرانی را می‌شکست، اما در انجام این کار چند ماه وقفه افتاد تا سوادکوهی در خاک آمریکا، جردن را ببرد و نامش را بار دیگر سر زبان‌ها بیندازد.

او به دلیل همین عملکرد، از مرحله اول چرخه انتخابی تیم ملی در سال ۲۰۲۳ که مسابقات کشوری بود، معاف شد و در ادامه در فینال جام تختی مثل لیگ برتر، محمد نخودی را برد. اینجا شاید کادرفنی تیم ملی به دلیل کارنامه خوب یک ساله سوادکوهی می‌توانست از آن تبصره چرخه، چشم‌پوشی کند و در این وزن مرحله نهایی انتخابی تیم ملی برگزار نشود، اما باز هم تبصره مکتوب در چرخه اجرا شد تا درست مثل سال گذشته، سوادکوهی در تورنمنت رنکینگ‌دار دوبنده تیم ملی را به نخودی واگذار کند.

این باز هم در شرایطی بود که سوادکوهی در این سال‌ها همیشه برنده محمد نخودی در مسابقه رودررو بود.

سال گذشته می‌شد به خاطر شکستن طلسم جردن باروز، برد‌های خوب علی سوادکوهی مقابل کشتی‌گیران سرشناس دنیا حتی در تک کشتی‌های لیگ و برتری مطلق مقابل ملی‌پوش عنوان‌دار این وزن، به او در بلگراد اعتماد می‎شد، اما نشد که البته بی‌قانونی هم صورت نگرفت، چون چرخه از قبل در اختیار همه کشتی‌گیران بود.

اشتباه بزرگ سوادکوهی شاید دوری کردنش از اردوی تیم ملی بود، او در فاصله بین جام تختی و مرحله نهایی انتخابی تیم ملی، برخلاف سایر کشتی‌گیران به اردوی تیم ملی نرفت و ترجیح داد خودش تمرین کند. فدراسیون هم، چون مسئله انتخابی در میان بود، الزامی به حضور کشتی‌گیران در اردو نداشت، اما قطعا این مسئله، نگاهی منفی نسبت به علی سوادکوهی ایجاد کرد که به تمرینات و کادرفنی تیم ملی اعتماد ندارد.

چیزی که از قبل هم در موردش گفته می‌شد. به هرشکل سال ۲۰۲۳ هم سوادکوهی مثل سال ۲۰۲۲ ملی‌پوش نشد، اما تصمیم گرفت که وزنش را تغییر دهد و در مرحله رفت و برگشت لیگ برتر برای تیم بانک شهر کشتی‌های خوبی در ۸۶ کیلوگرم گرفت.

بعد از آنکه سیداکوف و آرتور نایفونوف دو کشتی‌گیر روس مد نظر بانک شهر، به ایران نیامدند که عدم حضور آن‌ها باوجود توافق اولیه، منطقی هم به نظر نمی‌رسید، کادرفنی بانک شهر تصمیم به جابه‌جایی مهره‌هایش گرفت تا بتواند تیم پرمهره‌تر هوتن را شکست دهد؛ بنابراین علی سوادکوهی بار دیگر به ۷۹ کیلوگرم رفت، در مسابقه‌ای که البته دو کیلوگرم ارفاق وزنی داشت.

همین جابه‌جایی، قهرمانی بانک شهر را به همراه داشت و درحالیکه کشتی ۵-۵ شده بود، علی سوادکوهی بدون اینکه امتیاز بدهد، محمد نخودی را بار دیگر برد و ناجی قهرمانی تیمش در لیگ برتر شد.

درست دو هفته پس از آن، درحالیکه نخودی وزنش را تغییر نداده و به دلیل کسب مدال جهانی از شرکت در مسابقات وزن ۷۹ کیلوگرم کشوری معاف بود، علی سوادکوهی کارش را در ۸۶ کیلوگرم شروع کرد.

کشتی‌های خوبی گرفت، اوج کارش که همه را نسبت به او در وزن المپیکی امیدوار کرد، مبارزه با علیرضا کریمی مدعی کهنه‌کار و عنوان‌دار جهانی بود که شکستش داد.

در فینال هم چهار صفر برنده بود و از ابتدا تا دقیقه پایانی مبارزه با هادی وفایی‌پور هم کشتی‌گیر برتر بود، اما مشخصا به لحاظ بدنی کم آورد و با یک خاک و دو بارانداز جای برنده و بازنده عوض شد.

تا اینجای کار، باز هم شکست در فینال نمی‌توانست نگاه خوب نسبت به حضور علی سوادکوهی در ۸۶ کیلوگرم را تغییر دهد، مسئله بعدی ترک سالن از سوی این کشتی‌گیر بود که در مراسم توزیع مدال و سکو غایب باشد.

همانطور که دید خوبی نسبت به این کشتی‌گیر از قبل وجود نداشت و همچنان نیامدنش به اردوی تیم ملی در ذهن فدراسیون و کادرفنی باقی مانده بود، با این رفتار او قانونی برخورد شد و با دیسکالیفه شدن، نایب قهرمانی‌اش هم ازدست رفت.

درواقع اگر دید قبلی نسبت به او نبود، شاید برگه مازندرانی‌ها مبنی بر حضور سوادکوهی در درمانگاه و ترک سالن، مورد پذیرش قرار می‌گرفت، چه بسا که فدراسیون در مورد کشتی‌گیرانی، چون حسین ابوذری و مهدی هاشمی قبلا نرمش داشت و باوجود مسائلی که در لیگ به وجود آمده بود، به هردوی آن‌ها مجوز شرکت در مسابقات را داد که یکی قهرمان وزن ۷۴ کیلوگرم شد و دیگری فینالیست سنگین‌وزن.

علی سوادکوهی کشتی‌گیر بسیار خوب و قابلی است، از دل سختی‌ها خودش را در سطح بالای کشتی مطرح کرده و قابلیت رسیدن به مدال جهانی را دارد، اما به نظر مسیر خوبی را در پیش نگرفته و با رفتاری که بعد از شکست در فینال داشت، به نظر به سرعت بالا در مسیر خودتخریبی است. تغییر دیدگاه در او، شاید بتواند دید منفی ایجاد شده در فدراسیون و کادرفنی را هم تغییردهد، به شرطی که سوادکوهی بخواهد تلاش فوق‌العاده‌اش در کشتی و شایستگی‌هایش را به مدال جهانی و المپیک منتهی کند.