چرا دشمنان تاب گریه حضرت زهرا (س) را نداشتند؟

حجت‌الاسلام «مهدی پایداری» از کارشناسان دینی و دانش آموخته حوزه علمیه مروی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا با اشاره به لحظات پایانی عمر شریف حضرت زهرا (س) در این دنیای فانی بیان داشت: از حالات حضرت فاطمه (س) در آخرین لحظات عمرشان این مورد برداشت می‌شود که داغ ایشان فرای از دست دادن داغ پدر بود، بلکه داغ و مصیبت پیامبر آخرالزمانی است که حجت خدا بر روی زمین بود و او تمام هم و غمش را به کاربرد تا مردم را از جهالت و نادانی برهاند، پیامبری که به خاطر دلسوزی‌های زیادش برای هدایت امتش این گونه مورد حمایت خدا قرار گرفت «لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ اَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنین»؛ تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی!

دختر فاطمه (س) هم مانند فاطمه (س) عمل کرد

وی با بیان اینکه حضرت زهرا (س) با دریافت آموز‌ه‌هایی که از جانب پیامبر (ص) داشت، نقش خودشان را برای پابرجایی دین بعد از رحلت پیامبر (ص) به خوبی ایفا کرد، افزود: این همان نقشی است که دختر فاطمه زهرا (س) بعد از شهادت سید و سالار شهیدان و یاران با وفایشان در وقایع مرتبط با اسارتشان و همچنین مجالس شام با یزید ایفا کرد.

حجت‌الاسلام پایداری با تأکید بر اینکه انسان‌های بزرگ در بزنگاه‌ها و گردنه‌های حساس زندگی بهترین تصمیم‌ها و عکس‌العمل‌ها را خواهند داشت، ابراز داشت: در مقابل انسان‌های پست و ضعیف بدترین عکس‌العمل و اقدام را در این بزنگاه‌ها انجام خواهند داد، مانند دوراهی بین کفر و ایمان که در داستان ابلیس نمایان است.

اقدام عملی حضرت فاطمه (س) برای دفاع از ولایت

وی ادامه داد: ابلیس همان کسی است که با عبادت‌های زیاد به درجات بالا رسید، اما در گردنه و بزنگاه حساس انتخاب بین سجده بر آدم و سجده نکردن بر او، از رانده‌شدگان قرار گرفت و به او وعده عذاب داده شد یا همان اتفاقی که در سقیفه افتاد و مردم بیعت خودشان را نادیده گرفتند و با خلیفه اول بیعت کردند.

این کارشناس دینی اظهار داشت: در چنین شرایطی حضرت زهرا (س) وظیفه خودش دید که از، ولی زمان خودش دفاع کند، نه برای اینکه، ولی زمان همسرش است، بلکه به خاطر اینکه حق، خلافت و امامت بعد از رسول الله (ص) برای امیرالمؤمنین (ع) بود؛ بنابراین این مخدره هر آنچه توانست به کار بست.

وی گفت: حضرت زهرا (س) آنجا که باید پشت در می‌آمد، آنجایی که باید فرزند خودش را در این راه تقدیم کند، قدم برداشت، اما آنجا که دیگر راهی برایشان باقی نماند، برای نفرین قدم برداشت که امیرالمؤمنین (ع) از ایشان درخواست کرد که اقدامی نکند. با این وجود تنها راهی که برای حضرت زهرا (س) مانده بود این بود که درب خانه انصار و مهاجرین برود و داستان غدیر را به تک تک آن‌ها یادآوری کند.

*چرا گریه ..

حجت‌الاسلام پایداری تصریح کرد: دیگر شیوه حضرت زهرا (س) برای دفاع از ولایت، «گریه» بود و در این راه به شدت دقیق و درست عمل کرد، با توجه به اینکه خانه امیرالمؤمنین به مسجد بسته شده بود، ایشان با گریه‌های فراوان به نحوی مردم را از پایمال شدن حق آگاه کرد، دشمنان طاقت شنیدن این اعتراض را نداشتند و از امیرالمؤمنین (ع) خواستند که ایشان یا شب گریه کند یا روز، برای همین حضرت بیت‌الاحزانی برای فاطمه زهرا (س) را درست کردند و باز هم حضرت فاطمه (س) از آنجا اعتراضشان را به گوش مردم می‌رساند.

وی افزود: حضرت زهرا (س) با تمام سختی‌ها و مشقت‌هایی که دید، در حمایت از، ولی زمان خود سکوت نکرد و در پایان عمرش هم به امیرالمؤمنین وصیت کرد که علی جان! بدن من را شبانه غسل بده، شبانه کفن کن و شبانه دفن کن و من راضی نیستم هیچ کدام از این افراد بر بدن من نماز بخوانند و یا در تشییع جنازه‌ام حاضر شوند، به عبارتی دیگر فاطمه (س) هر آنچه داشت برای حمایت از امیرالمؤمنین (ع) دریغ نکرد.