*امتزاج آیین‌های عاشورایی و داستان تاریخی در سریال "رحیل"

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ احمدرضا مستوفی- تصویر کردن آیین ها همواره از دغدغه های سینما و تلویزیون است، زیرا تنیده با وجود انسان ها هستند.برای همین فیلم ها و سریال های زیادی آیین های مختلف را در سراسر جهان دستمایه کار خود قرار داده اند. هرچند تمام فیلمسازان تلاش کرده اند تا اثر شایسته‌ای با موضوع آیین ها را به تصویر بکشند، اما همه آنها نتوانسته اند از عهده این کار برآیند. در کشور مسلمان ایران، بخصوص بعد از انقلاب موضوع های دینی و آیینی بارها دستمایه ساخت سریال ها و فیلم ها قرار گرفته اند. این گونه فیلم ها در سینمای ایران بسیار کم بوده که تعداد معدودی نسبتا موفق بوده اند.

در صداوسیما بسیار بیش از سینما با موضوع های آیینی تله تئاتر و سریال ساخته شده است. متاسفانه بسیاری از آنها موفقیتی نداشته اند، برای اینکه نتوانسته اند این موضوع مهم و جذاب را در قالب یک داستان مخاطب پسند تعریف کنند. سریال های معدود موفقی نیز در این عرصه ساخته شده و مورد توجه بینندگان قرار گرفته است.یکی از این نوع مجموعه های موفق که اخیرا فصل دوم آن روی آنتن رفته است، سریال رحیل است.

در این سریال که آیین و تاریخ را دستمایه قرار داده، از بهترین نمونه های مجموعه های آیینی است که تاکنون تولید و نمایش داده شده. موفقیت رحیل به دلیل آن است که توانسته آیین را در قالب یک داستان جذاب به تصویر کشیده و این دو عنصر کاملا در هم تنیده شده اند. این سریال مانند برخی از مجموعه ها به دنبال آن نبوده است که فقط صورت آیین را نشان داده و از عناصر جذاب و مخاطب پسند چشم پوشی کند. برای همین تلاش داشته موضوع مهم آیین که در نهاد مردم نهادینه شده را طوری به تصویر بکشد که مخاطبان، هم شاهد سریال جذابی باشند و هم تجلی آیین را در آن حس کنند.

این انتقال حس خیلی مهم است که متاسفانه دیگر در اکثر قریب به اتفاق فیلم ها و سریال ها محسوس و ملموس نیست.خوشبختانه سازندگان رحیل به این اصل مهم توجه داشته اند. این نیز یکی از دلایلی است که این سریال را برای مخاطب جذاب کرده است. به جز این رامین عباسی‌زاده تهيه کننده که خودش طراح اصلی داستان هم بوده و خاطرات مخاطبان از او به سریال‌هایی متعدد نظیر پریدخت، سپس العماره، احضار، او یک فرشته بود و سقوط یک فرشته و... برمیگردد.

در سریال "رحیل" و برای بازنمایی درست آیین های عاشورایی سعی کرده از بازیگرانی برای پیشبرد درام استفاده کند که بر دو قسم هستند؛ گروهی بازیگران باتجربه و حرفه‌ای و امتحان پس داده و گروهی بازیگران جوان و نوجو. به عنوان مثال بازیگر قدیمی فرخ نعمتی دربرابر علی عباسی‌زاده جوان قرار گرفته یا کاظم هژیرآزاد دربرابر گیتا راد و حسام محمودی فقید یا نسیم ادبی دربرابر غزاله اکرمی و به همین ترتیب بازیگران باسابقه عاملی شده اند هم برای جذابیت سریال و هم برای اینکه بازیگران جوان کنار آنها خود را محک بزنند و بیاموزند.

این حجم بالای بازیگر جوان و البته توانمند سریال رحیل که نقش‌های خود را هم خوب ایفا می‌کنند می‌تواند هم الگویی باشد برای سایر سریال‌ سازان که صرفا بسنده نکنند به بازیگران تکراری و هم اینکه اگر یک برنامه‌ریزی جامع صورت گیرد در جهت ایجاد مداری مدون برای شناخت و معرفی استعدادهای تازه، قطعا در سال‌های آتی سود آن را کلیت هنرهای نمایشی خواهد دید.

مثلا می‌توان نوعی برنامه های رقابتی سرگرم کننده با حضور تهیه‌کننده های باتجربه و کارگردانان باسابقه و امتحان پس داده راه انداخت تا علاقمندان بعد از آزمون های اولیه در این رقابت ها به طور جدی محک خورده و به سمت ورود به ساختار حرفه ای تولید حرکت کنند.