یک بازیگر تئاتر در گفتوگو با آنا:
تئاتر جامعه را فکور و بانشاط بار می‌آورد
میلاد رمضانی، بازیگر نمایش «سه شب با مادوکس» گفت: تئاتر هیچگاه در کشور ما به عنوان یک شغل شناخته نشده و تعریف درستی نداشته است همین موضوع به چالش‌های دیگر هنرمندان برای اجرا اضافه می‌کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «سه شب با مادوکس» نوشته «ماتئی ویسنی‌یک» با ترجمه محمود نوروزی و کارگردانی شیوا دیناروند مدتی است که اجراهایش را در تالار حافظ تهران آغاز کرده است. مسعود کرامتی، بهاره رهنما، وحید نفر، جواد یحیوی و میلاد رمضانی گروه بازیگران نمایش «سه شب با مادوکس» هستند.
در خلاصه داستان این اثر آمده است: «شخص مرموزی به نام مادوکس وارد شهر کوچکی می‌شود و سه شب در آنجا اقامت می‌کند. اهالی شهر مدعی هستند همگی در یک زمان و مکان با مادوکس ملاقات کرده‌اند.»
«میلاد رمضانی» که نقش جاروکش را در این نمایش برعهده دارد، درباره حضورش در این پروژه به آنا گفت: من توسط دوست قدیمی خود مرتضی برزگرزادگان به این کار معرفی شدم و از آنجایی که خودم سلیقه‌ام اینجور بوده که هر نقشی رو قبول نکنم، این نقش هم با توجه به شناختی که دوستم مرتضی به من و سلیقه‌ام داشت راغب شدم که نقش رو قبول کنم، نقشی خاص و غیر تکراری لااقل برای خودم.
وی با اشاره به اینکه شیوا دیناروند کارگردان اثر را پیش از این کار نمی‌شناخته، گفت: این اولین تجربه همکاری و او بود، به نظرم شیوا دیناروند دختری جسور و شجاع است چون با یک گروه بازیگران پر تجربه کار کردن سخت است اما او به خوبی از پسش بر آمده و برایش آرزوی موفقیت دارم.
رمضانی یادآور شد: این متن در عین اینکه بسیار ساده به نظر می‌آید اتفاقا به شدت سخت و پر چالش بود به این خاطر که حتی ما به عنوان بازیگر هر روز چیز جدیدی را در تمرین‌ها کشف می‌کردیم و اینکه حتی در حین اجرا‌ها هم باز این مهم اتفاق می‌افتد. خیلی از دوستان به ما می‌گفتند که چطور جرأت اجرای این متن را داشتید و همین نشان از چالش‌های کار بود.
وی با اشاره به اینکه وضعیت تئاتر روز به روز سخت‌تر از قبل می‌شود، گفت: از انتخاب متن، بررسی، تأیید تا بازبینی و اجرا همه پروسه سنگینی شده است. متأسفانه این پروسه‌های زمان‌بر در همه جای کشورمان دیده می‌شود و هنر تئاتر هیچوقت به عنوان یک شغل محسوب نمی‌شود و برای تئاتر تعریفی در کشور وجود ندارد.از پیش تولید تا تولید کارگردان‌ها و عوامل همه در فرایند کار دچار شرایط سختی می‌شوند. هیچ حمایتی هم از سوی مرکز هنرهای نمایشی وجود ندارد و اگر هم باشد کفاف گروه‌های بزرگ را نمی‌دهد، بنابراین شرایط سخت افزاری سالن‌ها، مالیات، دستمزدها ، خرید پارچه، لباس، دوخت، چوب، آهن، میخ و ... در این شرایط هزینه‌ای سر به فلک می‌کشد و کار تئاتر جرأت و شهادت می‌خواهد.
رمضانی با ابراز امیدواری از نگاه ویژه مسئولان هنرهای نمایشی به این وضعیت گفت: به نظرم از طریق هنر تئاتر به خوبی می‌توان جامعه را پرفروغ، مردم را شاد ، فکور و پردانش کرد.
وی درباره شرایط مالی این کار گفت: برای من شخصاً دستاورد مالی کار ندارد، شاید عمده آن به رفت وآمد، تمرین و اجرا و هزینه‌های دیگر برسد.
رمضانی با ابراز ناراحتی از خالی بودن سالن در اواسط هفته گفت: بیشتر گروه‌های نمایشی این مشکل را دارند ای کاش تبلیغات تئاتر هم مثل تبلیغات خوراکی وجود داشت، امیدوارم برای این بسته فرهنگی دولت و مسئولان نگاه ویژه کنند. بسته فرهنگی بذر موفقیت یک کشور در تمامی عرصه‌ها است و نباید به راحتی از کنار آن گذشت.
وی درباره دیگر فعالیت‌هایش نیز گفت: دو فیلمنامه کوتاه دارم که در مرحله پیش تولید و انجام مراحل اداری است تا کلید بخورد. یک کار هم خودم کارگردانش هستم که به زودی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان و یک اجرای دیگر تئاتر بهمن ماه در همین تالار حافظ که به زودی درباره آن اطلاعات رسانه‌ای خواهد شد.
انتهای پیام/
