چرا وداع امام حسین (ع) با عباس (ع) متفاوت بود؟

حجت‌الاسلام والمسلمین «سیدحسین خادمیان»؛ مدرس حوزه و کارشناس دینی در گفتگو با خبرنگار دین و آیین خبرگزاری علم و فناوری آنا با بیان اینکه عظمت وجودی حضرت عباس (ع) یعنی همان وسعت برتری که توانست امانت الهی را عالمانه، عارفانه، شایسته و بایسته دریافت کند و آن را به نفطه اعلای مقصود برساند، ابراز داشت: امام صادق (ع) در وصف حضرت عباس (ع) شهادت داد: «کانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِىٍّ نافِذَ البَصیرَةِ، صٌلبَ الإِیمانِ، جاهَدَ مَعَ أبى عَبدِ اللّه ِ وأبلی بَلاءً حَسَناً، ومَضی شَهیداً»؛ عموی ما عباس بن على (ع)، تیزبین بود و ایمانى استوار داشت. همراه اباعبداللّه (ع) جنگید و آزمونى نیکو داد و به شهادت رسید.

چرا باید از عصمت حضرت عباس (ع) سخن گفت؟

وی افزود: بنابراین کسی که دارای بصیرت مطلق و ریاضت در عبادت و تفکر سلیم و ذکر متصل و حال دائمی انقطاع از غیر خدا بود؛ دارای مرتبه‌ای از عصمت است و حضرت عباس (ع) به این مقام نائل شده است. وقتی امام معصوم او را دارای بصیرت و استحکام ایمان معرفی می‌کند، یعنی باید از عصمت او حرف زد.

هتک حرمت حضرت عباس (ع) مساوی با هتک کل اسلام است

حجت‌الاسلام خادمیان بیان داشت: امام صادق (ع) هتک حرمت حضرت عباس (ع) را مساوی با هتک کل اسلام می‌داند و چنین می‌فرماید: «وَ اِنْتَهَکَتْ فِی قَتْلِکَ حُرْمَةَ اَلْإِسْلاَمِ»؛ یزیدیان لعین با کشتن حضرت عباس (ع) آبروی انسانیت را بردند. حضرت عباس (ع) در مقام بندگی چنان سرآمد بود که در وصف ایشان نوشته‌اند: «بَینَ عَینَیه اَثَر السُجُود»؛ در ما بین دو چشم (پیشانی) جای سجده‌های طولانی نمایان بود.

برادرانه حضرت عباس (ع) با امام حسین (ع)

وی ادامه داد: ادب حضرت عباس (ع) نه اینکه برادر را برادر صدا نزد، این هم تحریف و جعل است و هم خطا. در رعایت ادب بلکه ادب برادر این است که برادر را، برادر صدا بزند و در کربلا چند جا نقل است که حضرت عباس (ع) خطاب به امام حسین (ع) عرض کرد: «یا اخا» و این در متون تاریخی ثبت شده است پس ادب حضرت عباس (ع) این است که مطیع محض امر و نهی امام زمانش (ع) باشد.

تفکر شیطانی است که در مجلس حسینی هر طور باشی اجازه حضور داری

این کارشناس دینی با بیان اینکه حضرت عباس (ع) یاد داد در محضر و مجلس امام بودن ادب لازم دارد، اظهار داشت: همان طور که با هر حالتی نمی‌توان به نماز، مسجد و ... نزدیک شد «لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُکارى‏ حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ وَ لا جُنُباً إِلاَّ عابِرِی سَبِیلٍ حَتَّى‏ تَغْتَسِلُوا» با هر ظاهر و شکلی نمی‌توان به مجلس امام حسین (ع)، هیأت و ... نزدیک شد، این تفکر منحوس و شیطانی فرقه رجوی و منافقین است که در مجلس حسینی هر طور باشی اجازه حضور داری!

آیا این همه شهید را ندیده‌اند؟

وی گفت: به تعبیر سیدنا الاستاد مقام معظم رهبری مرده‌شور آن جلسه‌ای را ببرد که فرقی با کاباره و سالن فسق و فساد ندارد و فقط نام اسلامی را یدک می‌کشد، این بهانه که در هیأت حرف به گوش آن‌ها می‌رسد، عوض می‌شوند یک شعار، ادعای توخالی و بازی با کلمات است، مگر تا حالا حرف به گوش آنان نخورده؟ این همه شهید را ندیده‌اند؟ فقط پای منبر فلان شخص حرف به گوش آنان می‌خورد و عوض می‌شوند؟

چرا «حر» حر شد؟

حجت‌الاسلام خادمیان خاطرنشان کرد: با استثنائات که نمی‌شود قانون وضع کرد، تازه استثنائات هم برخی درست نفهمیدند. مانند جریان حضرت حر (ع) اتفاقاً حر ظاهر را رعایت کرد و باطنی هم نورانی داشت، مثلاً وقت نماز ادب کرد و حرمت فرزند رسول الله (ص) را رعایت کرد و به ایشان اقتدا کرد و پای خطبه خود امام حسین (ع) در کربلا عوض نشدند، حالا پای منبر بعضی‌ها عوض شوند؟

مجلس معنوی حرمت دارد

وی افزود: این آدم یعنی نمی‌فهمد مجلس معنوی حرمت دارد، آدابی دارد و ... نخیر! او می‌آید تا گناه را عادی‌انگاری کند و حرمت مجالس معنوی را به ابتذال بکشاند، بی‌بصیرت‌های مدعی سواد و سابقه و ... بار‌ها در طول تاریخ کمر اسلام را همین گونه شکستند. حضرت عباس جوان به خیلی از صحابه بی‌بصیرت پیامبر (ص) درس درست دین فهمی و دینداری داد.

رستگاران محشر به مقام عباس (ع) غبطه می‌خورند

این مدرس حوزه تصریح کرد: هزاران هزار مومن را مأیوس می‌کنیم و گناه را عادی انگاری کنیم و مجلس مقدس حسینی را به سخافت و ابتذال بکشانیم، به توهم اینکه منبر ما این فاسق را عوض می‌کند! ایشان را «عباس» نامیدند و در لغت ثبت است، عباس به شیری گویند که شیران دیگر از هیبتش به لرزه افتند چه رسد به روباه و گرگ، در عزت و عظمتش همین بس که نه در دنیا که در آخرت؛ رستگاران محشر به مقامش غبطه می‌خورند.

حضرت عباس (ع) از منظر امام سجاد (ع)

وی ادامه داد: امام سجاد (ع) فرمود: «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ الْعَبَّاسَ‏ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَةِ فِی الْجَنَّةِ کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»؛ خدا حضرت عباس (ع) را رحمت کند! حقا که امام حسین (ع) را بر خویشتن مقدم داشت و جان خود را فداى آن حضرت کرد تا اینکه دست‌هاى مبارکش قطع شد. خداى مهربان در عوض دست‌هاى عباس‏ (ع) دو بال‏ به او عطا کرد تا به وسیله آن‌ها در بهشت با ملائکه پرواز کند. کما اینکه این نعمت را نیز به جعفر بن ابیطالب عطا کرد.

وداع متفاوت امام حسین (ع) با حضرت عباس (ع)

حجت‌الاسلام خادمیان بیان داشت: او کسی است که صاحب کشتی نجات امت، خم شد و دستانش را بوسید، تمام شهدای کربلا (س) در پایان از حضرت سیدالشهدا (ع) وداع کردند، اما درباره حضرت عباس (ع) نقل شده وقتی امام (ع) سر مبارک برادر را بر دامن گرفت و خون را از چشمان سقاء پاک کرد، ناگهان دیدند علمدار گریه می‌کند، فرمودند: «ما یبکیک یا اباالفضل»؟؛ چرا گریه می‌کنی؟ عرض کرد: چرا گریه نکنم در حالی که الان سر من بر خاک بود؛ مثل تویی سر مرا بلند کرد و بر دامن گذاشت، خون و خاک از چشمان من پاک کرد، اما بعد از من چه کسی صورت تو پسر فاطمه را از روی خاک بر می‌دارد و خون و خاک از صورت شما پاک می‌کند؟ و در این لحظه از این غصه عباس (ع) ناله بلندی کشید که بر اثر آن جان داد.

عباس (ع) رسید به آنچه که باید می‌رسید

وی گفت: این حال و این نوع جان دادن بر اثر غصه جان دادن غریبانه حضرت سید الشهدا (ع) برای احدی از شهدا کربلا و اصلاً برای احدی ثبت نشده است. به فریب نامه دشمن نه گفت و به دشمن هم درس اطاعت از امام زمان را تعلیم و تذکر داد. حضرت عباس (ع) یاد داد برای رسیدن به عظمت باید عبد بود ثروت، ریاست، شهرت و ... عزت‌آور نیست، آنچه عزت می‌دهد چشم پوشیدن از شهوات نفسانی است.

راه سعادت را از راه عباس (ع) بجویید

این کارشناس دینی ابراز داشت: حضرت عباس (ع) یاد داد به جای کوچک کردن عزت انسانی در خوردن، نوشیدن و ... می‌توان به عظمت و عزتی برتر از زمان و مکان دست یافت و راهش فقط حرکت در مسیر اطاعت از امام زمان یعنی اطاعت از خدا است، کسی که کشف حجاب می‌کند و یا سگ گردانی می‌کند و ... دارد خود را ارزان به شیطان می‌فروشد و ذلیل می‌کند! آن هم انسانی که می‌تواند هستی را اداره کند، بعد خود کسی چنان ذلیل کند که همنشین سگ و شراب و فساد شود!

حتی امان‌نامه هم عباس (ع) را از راه به در نکرد

وی ادامه داد: حضرت عباس (ع) یاد داد قیمت انسان نوشیدن، خوردن و عیاشی نیست، این‌ها ذلت انسان است. در اوج گرما و تشنگی مراقب قیمت عرشی خود بود و فریب بازی شیاطین را نخورد و فریاد زد: بریده باد دستان کسانی که انسان را بی‌عزت و ذلیل می‌کنند، بریده باد دستان شیطان. او امان‌نامه ذلیل‌کننده یزید و شمر ملعون را نپذیرفت.

حاجات خود را از حضرت عباس (ع) بخواهید

حجت‌الاسلام خادمیان با اشاره به القاب حضرت عباس (ع) اظهار داشت: ایشان را سقا و ابوالقَربَه (صاحب مَشکِ سقایت) نامیدند و امام صادق (ع) فرمود: «اَوَّلُ مَا یُبدِءُ فِی الاخِرَةِ صَدَقَةُ المَاءِ»؛ اول چیزی را که ثواب آن را در قیامت خدای سبحان اعطاء می‌فرماید؛ پاداش سقاء است. با استظهار از روایات؛ شایسته است از حضرت عباس (ع) طلب حاجت کردن «اطلب الحاجة من حسان الوجوه»؛ حاجات خود را از فرد زیباروی طلب کنید؛ و این گونه قمر بنی هاشم شد باب الحوائج

وی افزود: در تاریخ مثبوت است عبدمناف جد سوم پیامبر اکرم (ص) را که چهره‌ای زیبا و نورانی داشت، «قمر بَطحاء» (ماه سرزمین مکه) و عبدالله پدر ارجمند پیامبر را که سیمایی نورانی و چشمگیر داشت، «قمر الحرم» خواندند و حضرت عباس (ع) که در زیبایی نظیر و تکراری نداشت را «قمر بنی هاشم» نامیدند. حضرت عباس زیبایی ظاهری را با جمال ربانی جمع کرد و شدند «باب الحوائج».