استفاده از نظریهپردازان علوم انسانی در تدوین کتب درسی
حجتالاسلام عبدالکریم بهجتپور دبیر حمایت از کرسیهای نظریهپردازی نقد و مناظره در گفتوگو با خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره راهاندازی خانه گفتوگو در دانشگاههای کشور گفت: به ۱۴۰۰ دستگاه و مرکز، دستور راهاندازی فعالیت کرسیهای آزاداندیشی یا گفتوگوی آزاد را صادر کردهایم.
وی افزود: به دنبال استقرار ستاد مرکزی با عنوان راهاندازی خانه ملی گفتگو هستیم که در صورت راهاندازی شبکه گفتوگوی آزاد، ۱۴۰۰ نهاد و ارگان و تمام دانشگاههای کشور به آن متصل میشوند و در راستای فعالیتهای خود در این مسیر پیش میروند.
بهجتپور با اشاره به بومیسازی علوم انسانی با توجه به تأکیدات مقام معظم رهبری اظهار کرد: با وزارت علوم رایزنی کردهایم تا از گفتوگوهای نظریهپردازان علوم انسانی در تدوین کتب درسی دانشگاهها استفاده شود و این موضوع همانند رابطه دانش و صنعت است که نباید تنها حرفش را به زبان بیاوریم، بلکه باید در عمل هم استفاده کنیم.
دبیر حمایت از کرسیهای نظریهپردازی نقد و مناظره تصریح کرد: هیئت حمایت به علت برخی مسائل در زمینه استفاده از نظریات متخصصان علوم انسانی در کتب دانشگاهی ورود حداقلی داشته است، اما در حال ورود حداکثری هستیم که اگر نظریهای راهگشاست باید به کتابهای درسی ورود پیدا کند و در میدان عمل و فعالیت دستگاههای فرهنگی و اجتماعی خود را نشان دهد که در حال فراهمسازی این تمهیدات هستیم.
نظریهپردازان باید نظریه استادان خود را تدوین کنند
بهجتپور درباره نبود نظریهپردازان علوم انسانی با توجه به انتقادات دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: شاید الگوی اخذ نظریه جذاب نبوده است که نتوانستهایم در این زمینه به شیوه خوبی پیشرفت کنیم، شاگردان صاحب نظریه برای رفع این موضوع باید نظریههای استادان خودشان را حتی اگر آن استاد از دنیا رفته است، تدوین کنند؛ چرا که شخصیتهای بزرگی در حوزه نظریه علوم انسانی درخشیده اند.
وی تأکید کرد: شرایطی را فراهم میکنیم که نظریه استادان پس از تدوین مورد توجه قرار بگیرند، تصور بنده این است که باید مشوقهای خود را برای صاحبان نظریه بیشتر کنیم و عرصه نظریهپردازان را با این توسعه حتی در بخش بینالملل ارتقا دهیم، شاید معنای اندک تعداد نظریهپردازان در حوزه علوم انسانی و اجتماعی به این دلیل باشد که آنهایی که خودشان را نشان دادهاند و نظریهشان را ابزار کرده اند کم است؛ اما نظریه زیاد است.
انتهای پیام/