«دیگو» متفاوت با همه انسان‌ها
برداشت‌های جدید از پشت پرده زندگی «دست خدا»؛ چرا مارادونا همیشه دو ساعت به دست داشت؟
از درگذشت «دیگو آرماندو مارادونا»، ابرستاره فوتبال جهان و آرژانتین حدود ۳ سال می‌گذرد، اما دنیای ورزش هیچگاه «او» را از یاد نبرده است، در این مدت به مناسبت‌های گوناگون از چهره فقید و بی نظیر تمجید و تعریف‌های زیادی شده است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، آخرین مرتبه‌ای که حرف از او به میان آمد، دو روز قبل و از طرف روزنامه ورزشی اسپورت اسپانیا بود. وقتی تیم ناپولی در رقابت‌های فصل جاری سری آ ایتالیا فاتح اسکودتو شد، همینطور در لالیگای اسپانیا، بارسلونا به مقام نخست رسید و جشن قهرمانی باشکوهی برپاکرد، حتی قبل‌تر از این دو اتفاق، تیم ملی آرژانتین در رقابت‌های جام جهانی قطر به سال‌ها حسرت پایان داد و مقام قهرمانی کسب کرد، نشریه پرمخاطب اروپایی در مقاله‌ای نوشت:روح مارادونا حالا شاد است. چرا که همه تیم‌های سابقش در یک فصل، تاج قهرمانی بر سرگذاشته اند.
گزارشگر این نشریه افزود:ناپولی و بارسلونا در لیگ‌های ایتالیا و اسپانیا، در حالیکه هنوز چند هفته‌ای به پایان فصل جاری مانده، قهرمانی خود را قطعی کردند و عملا پرونده فصل را بستند. از سوی دیگر تیم آرژانتین بعد از فتح جام جهانی در سال ۱۹۸۶ مدت‌ها در آرزوی مقام نخست بزرگترین جام فوتبال جهان بود که به آن، عاقبت در رقابت‌های قطر رسید. این ۳ تیم در واقع تیم‌های بودند که دیگو مارادونا برای هریک سال‌ها بازی کرد و افتخارآفرید.
اسپورت ادامه داد: در سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ دیگو، جوان آن روز‌ها برای آبی و اناری ۳۶ بازی کرد و ۳ جام با آن گرفت. بعد در شرایطی که حتی در بلوگرانا در کنار «برند شوستر» آلمانی حرف اول را می‌زد، رهسپار ایتالیا و تیم ناپولی شد. برای این تیم با ریشه در سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۱ به فعالیت پرداخت و آنقدر افتخارافرینی کرد که جزیی از مردم شهر ایتالیایی شد؛ جایی که هنوز شهروندانش یاد و خاطره «دون دیگو» را گرامی می‌دارند. در تیم ملی آرژانتین نیز از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۴ عضو بود، ۹۴ بازی کرد و ۵۴ گل زد. این اسطوره در جام جهانی ۱۹۸۶ در نقش کاپیتان تیم کشورش را به مقام نخست جهان رساند.
**یادآوری جنجالی که دیگو آفرید
چند روزی قبل از انتشار این گزارش، البته بازهم از «اسطوره» فراموش نشدنی به شکل دیگری یاد شد. در تاریخ ۵ ماه مه (۱۵ اردیبهشت) نشریات اروپایی به خصوص اسپانیایی‌ها از ستاره پیشین نوشتند و عنوان کردند در سال ۱۹۸۴ و در چنین تاریخی، فینال کوپادل ری (جام حذفی اسپانیا) بین تیم‌های بارسلونا و اتلتیک بیلبائو در ورزشگاه سانتیاگوبرنابئو و در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر برگزارشد که در نهایت بیلبائو موفق شد با یک گل جام قهرمانی را بالای سرببرد.
وقتی سوت پایان آن مسابقه توسط داور به صدا درآمد، به جای آنکه دو تیم آماده دریافت مدال‌های خود شوند، درگیری‌های شدیدی میان اعضای دو تیم بر روی مستطیل سبز بوجود آمد. در آن موقع مارادونا که آخرین بازی اش را برای آبی و اناری‌ها انجام داده بود، نقش اول را در درگیری‌ها داشت و با حرکتی خشن با زانو محکم به صوت دروازه بان بیلبائو کوبید که باعث بیهوشی این بازیکن شد.
فوق ستاره آرژانتینی که از نرسیدن به مقام قهرمانی جام حذفی در آخرین حضورش ناراحت و عصبانی بود، با محرومیتی ۳ ماهه از فعالیت در فوتبال جریمه شد و با انتقال به ناپولی تا مدت‌ها اجازه بازی کردن را نداشت!
**مارادونا ستاره‌ای برای ایجاد هیجان
وقتی نام مارادونا به گوش می‌رسد، با توجه به شاهکار‌های مثبت و گاهی هم منفی او، چیز‌های زیادی به ذهن خطور می‌کند. به عنوان مثال علاقمندان به یاد گلی که با دست به انگلیس زد و به «دست خدا» معروف شد، می‌افتند. همینطور خیلی‌ها دریبل زدن‌های باورنکردنی اش و کار‌های تکنیکی که با پای چپ انجام می‌داد، به یاد می‌آورند اما او، نکات عجیب دیگری هم داشت که برای خیلی‌ها سوال برانگیز بود. به عنوان نمونه همیشه «دو ساعت مچی» به دستانش داشت؛ ساعت‌هایی که هریک با الماس، «ست» شده و می‌درخشیدند.
در مورد این که چرا برخلاف همه آدم‌های روی کره خاکی، به جای یک، از دو ساعت همزمان استفاده می‌کرد، روایت‌های مختلفی وجود دارد. به عنوان مثال «رونالدو نازاریو» یا همان رونالدوی اصلی که با برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ قهرمان شد، در این باره پس از مرگ اسطوره و شامی که با هم صرف کرده بودند، در کنفرانسی با خبرنگاران صحبت کرد:
«در آغاز آشنایی مان، یادم می‌آید زمانی در مادرید به دیدارم آمد و با هم شام خوردیم. هنگام صرف غذا متوجه شدم که دو ساعت به دستانش بسته. برایم این موضوع جالب و عجیب بود. از او پرسیدم چرا دو ساعت در دست دارد که پاسخ داد دخترانش آن دو را به وی هدیه داده و برای شادکردن دل فرزندانش، از زمانی که این دو ساعت را هدیه گرفته، از دستش خارج نکرده است.
رونالدو افزود:البته این پایان ماجرا نبود. وقتی دید این موضوع برایم خیلی سوال برانگیز شده، با مهربانی یکی از ساعت‌ها را از دستش درآورد و به من داد. در آن موقع نمی‌خواستم قبول کنم. چون هدیه دخترش بود، اما دیدم عصبانی می‌شود و چاره‌ای نداشتم که قبول کنم. حالا هدیه‌ای از او دارم که تا آخر عمر نگه خواهم داشت تا همیشه به یاد سخاوت و رفاقتش باشم.
**روایت دیگر
اما روایت دیگری در این زمینه وجود دارد که سایت گل آن را چنین نقل کرده است:مارادونا در سال‌های پایانی عمرش با با ریکاردو گوادلوپ، سازنده ساعت‌های هابلوت شریک بود. این چهره نامی ظاهرا دو مدل از ساعت‌ها را پسندیده بود که مدیرعامل شرکت هم وقتی متوجه شده دیگو در آن واحد می‌خواهد «دو زمان» متفاوت را بداند، دو ساعت الماش نشان را به وی هدیه کرده است. به این نحو اسطوره می‌توانست زمان زادگاهش در آرژانتین و جایی که اقامت دارد، را بداند.
**نقل قولی کمی متفاوت
البته چند سال پیش، زمانی که مارادونا در قید حیات بود، گوادلوپ در برنامه‌ای تلویزیونی در مورد ماجرای دو ساعت دیگو نیزحرف زده بود. او عنوان کرد: مارادونا اعجوبه استثنایی و غیرقابل تکرار در جهان فوتبال است. دیگر روی دستش در فوتبال کسی نخواهد آمد. از آنجایی که به اعضای خانواده اش بسیار علاقمند بود و می‌خواست همه آن‌ها را همراه خویش ببیند، من نام اعضای خانواده اش را روی دو ساعت مچی نفیس حک کردم و به او هدیه دادم.
انتهای پیام/
