به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری آنا، نفیسه اسماعیلی، اسپیلبرگ به تازگی در مصاحبه‌ای با شبکه بی بی سی از داغ شدن تب ماهیگری بعد از اکران فیلمش در سال ۱۹۷۵ ابراز ندامت کرد.
بر اساس این گزارش، بعد از گذشت حدود نیم قرن از ساخت و نمایش این فیلم، استیون اسپیلبرگ گفته که شاید «آرواره‌ها» بیش از حد در ایجاد ترس از این موجودات بدنام دریا موثر بوده است.
او گفته که واقعاً از تاثیری که او و فیلمش روی کاهش سریع جمعیت کوسه‌ها در دنیا بر جای گذاشته‌اند نادم و ناراحت است. طبق تحقیقی که سال گذشته در مجله «نیچر» منتشر شد از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی به بعد جمعیت کوسه‌های اقیانوسی جهان به اندازه ۷۱ درصد در نتیجه صید بیش از اندازه کاهش یافته است.
اسپیلبرگ در مصاحبه با برنامه رادیو ۴ شبکه بی بی سی گفت: «من امروز واقعاً از کاهش جمعیت کوسه‌ها به دلیل انتشار کتاب و فیلمم متاسفم و پشیمانم. واقعاً از صمیم قلبم متاسفم.»
اسپیلبرگ ۷۵ ساله در پاسخ به سوال مجری برنامه لورن لاورن درباره این که حاضر است به جزیره‌ای خیالی که دورتادوش را کوسه‌ها فرا گرفته‌اند برود یا نه، گفت: «این یکی از چیز‌هایی است که هنوز از آن می‌ترسم. ترسم از این نیست که کوسه‌ها بیایند و مرا بخورند، بلکه ترسم از کوسه‌های خشمگینی است که شاید فکر کنند من به تب صیادی دیوانه واری که بعد از سال ۱۹۷۵ شروع شد دامن زده‌ام.»
طبق لیست جانوران در معرض خطر انقراض موسسه IUCN، بیش از یک سوم گونه‌های کوسه‌ها به وسیله انقراض تهدید می‌شوند، در حالی که سه چهارم گونه‌های کوسه‌های اقیانوسی با این تهدید رو به رو هستند. اما پل کاکس، مدیر صندول حمایت از کوسه‌ها در پلیموث آمریکا، گفته اگرچه جمعیت کوسه‌ها بعد از انتشار این فیلم در ۱۹۷۵ به شدت کاهش یافته است، اما ملامت «آرواره ها» به عنوان مقصر اصلی این اتفاق بدین معنا است که بیش از اندازه ترس این فیلم را جدی گرفته‌ایم.»
او معتقد است که بیشتر آدم‌ها به خوبی قادر به تشخیص فرق بین زندگی واقعی و سینما هستند.
او گفت: «کاملاً مشخص است که کاهش جمعیت کوسه‌ها به دلیل صید بیش از اندازه شیلات کشور‌ها است.» درحالی که تقاضا برای باله کوسه‌ها در سال‌های اخیر کاهش یافته است، اما میل به گوشت کوسه رو به افزایش است. البته کاکس از اظهارات اسپیلبرگ تشکر کرده است. «وقتی فردی با شهرت اسپیلبرگ درباره کوسه‌ها و خطر انقراضشان صحبت می‌کند جامعه واکنش مثبتی نشان می‌دهد.
فیلم «آرواره‌ها» با بهره بردن از یک ترس از قبل موجود ساخته شد. انسان‌ها از ناشناخته‌ها به صورت طبیعی می‌ترسند. دریا، محیط دریایی هنوز ناشناخته‌های زیادی درون خود دارند.»
کریستوفر پل جونز، متخصص روانشناسی، قدرت و تاثیرگذاری این فیلم روی مخاطبان را تایید می‌کند. «در این فیلم شما نمی‌توانید زیر آب را ببینید؛ و موسیقی فیلم حس ترس را در شما تحریک می‌کند. فیلم‌ها توانایی زیادی در تحریک حواس انسان دارند-تصویر، صدا و ترکیب این‌ها می‌تواند بسیار موثر باشد. فیلم‌هایی مانند «آرواره ها» اغلب بذر احساسات هستند. آدم‌های زیادی پیش من می‌آیند و می‌گویند که از وقتی فیلم «آرواره ها» را دیده اند از شنا کردن در آب و دریا می‌ترسند.»
در بخش دیگری از صحبت‌هایش در این مصاحبه، اسپیلبرگ گفت: «فیلمساز‌ها نباید با احساسات مخاطبان خود بازی کنند. اما من به خاطر بازی با احساسات مخاطبان در فیلم «آرواره‌ها» پشیمانم. من در فیلم آرواره‌ها این کار را کردم، وقتی که سر از آن حفره بیرون می‌آید.»
