پاتوقی که برای هنرمندان تئاتر انقلاب بی‌رونق شد!

گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، زهره سعیدی ـ دی ماه ۹۶ بود که برای افتتاح تماشاخانه سرو به خیابان طالقانی رفتیم، من و خیلی‌های دیگر خوشحال ازاینکه یک پاتوق به مکان‌های تئاتری هنرمندان و علاقه‌مندان در عرصه تئاتر اضافه می‌شود و همینطور هم شد و هم اینکه پس از مدت کوتاهی این تماشاخانه به برندی برای فعالیت‌های تئاتر انقلابی تبدیل شد، برخی فعالیت‌ها مثل جایزه سرو و همینطور تمرکز دبیرخانه جشنواره‌هایی مثل سردار سلیمانی در این مکان صورت گرفت. در مراسم افتتاح این سالن مهدی شفیعی مدیرکل وقت هنر‌های نمایشی، احسان محمدحسنی رییس وقت بنیاد روایت فتح و جمعی از هنرمندان حضور داشتند.

کم کم هنرمندانی که در عرصه نمایش‌های انقلابی، جبهه و جنگ، دفاع مقدس و شهدا فعالیت بیشتری داشتند، این مکان را شناختند و اتفاقا خیلی هم اجرا گرفتن در این سالن مثل سالن‌های دیگر برایشان سخت نبود و به تدریج این سالن مخاطب خودش را هم به خاطر در دسترس بودن تماشاخانه پیدا کرد.

امیرحسین شفیعی هنرمند تئاتر از اسفند ماه سال ۹۸ به عنوان مدیر این سالن انتخاب شد و فعالیت‌هایش را آغاز کرد و نمایش‌های مختلفی از هنرمندان در این سالن به صحنه رفت. مصادف با ایام کرونا تماشاخانه سرو میزبان هنرمندانی شد که به تولید ماسک جهادی پرداختند و حتی در همان دوره کرونایی، زمان‌هایی که پیک کرونا فروکش می‌کرد باز کار تئاتر در این تماشاخانه آغاز می‌شد، حتی خاطرم هست چند نمایش در همان دوره‌ها چند بار کارشان را شروع کردند و دومرتبه به تعطیلی کشیدند و به طور کلی اما  خیلی از گروه‌های حرفه‌ای تئاتر در این تماشاخانه به صحنه رفتند.

درنهایت و پس از مدتی تماشاخانه سرو محلی برای برپایی رویداد‌ها و جشنواره‌های حوزه تئاتر انقلاب مثلا تئاتر در خانه، برپایی جایزه سرو با همت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و استقرار دبیرخانه جشنواره سردار سلیمانی شد و در بلک باکس نیز اجرا‌های عمومی به طور پیوسته ادامه داشت.

شهریور ۱۴۰۰ همزمان با آخرین اجرا‌های نمایشی این سالن مثل کار امین اشرفی و رفتن حمید نیلی از انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس آخرین روز‌های ماموریت شفیعی در این سالن نیز به پایان رسید و پس از مدتی در کش و قوس مدیر عامل نداشتن انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و کمی بودجه، روز‌های پرفروغ تماشاخانه سرو رو به سردی گذاشت و این تماشاخانه برای همیشه تعطیل شد و الان هم تابلوی خانه دانشجو سر در آن به جای تماشاخانه سرو جا خوش کرده است.

اما داستان از چه قرار بود؟ شنیده‌ها حاکی از آن است که علت این تغییر کاربری قرارداد پنج ساله‌ای بوده که سازمان بسیج با بنیاد روایت فتح بسته و پس از اتمام این قرارداد ساختمان در اختیار بسیج قرار گرفته است. بهرحال پاتوقی که برای هنرمندان عرصه انقلاب ودفاع مقدس در طی سال‌ها ممکن است ایجاد شده و شکل و فرم اصلی خود را پیدا کرده بود، شاید با چنین قرارداد‌هایی درست نبود که از بین برود حتی اگر مکان برای نهاد دیگری باشد.

تماشاخانه سرو تبدیل به پایگاهی برای جشنواره‌های و رویداد‌های حوزه انقلاب و دفاع مقدس شده بود و با وجود اینکه از دوره کرونا شاید خیلی سالن‌ها رنگ و لعاب خاصی نداشتند، اما این تماشاخانه می‌توانست در عرصه‌های مختلف، مناسبت‌های مذهبی تا ارزشی تاثیرگذار باشد.

گویا بنیاد روایت فتح برای حفظ سالن، نامه‌نگاری‌ها و مکاتبات متعددی داشت تا این پاتوق برای هنرمندان از دست نرود، اما براساس قراردادی که در دوره محمدحسنی بسته شده بود، چنین امکانی فراهم نشد و یکی از علل آن براساس شنیده‌ها، طرح جامع بنیاد روایت برای تبدیل به پردیس روایت فتح مطرح شده است. ظاهرا بلک باکس تماشاخانه سرو از نوع بلک باکس‌های کاملا متحرک بوده که پیش از این در بنیاد روایت بنا شده و بعد در تماشاخانه سرو قرار گرفته است.

این روز‌ها که  از مقابل تماشاخانه سرو سابق و خانه دانشجوی فعلی می‌گذرم، پیش خود فکرمی‌کنم که آیا الان این خانه دانشجو نیز، چون تماشاخانه سرو پاتوقی فرهنگی و دانشجویی است و تبدیل به یک برند شده یا خیر و امیدوار هستم که به زودی بتوانیم سالن خاصی همچون تماشاخانه منحل شده سرو در جای دیگری از خود بنیاد روایت تا سالن‌های دیگری داشته باشیم، هر چند که احیای یک فضای فرهنگی برای مردم و هنرمندان زمان شاید سال‌ها زمان به طور بیانجامد.