هنر زنده تعطیلی بردار نیست

احسان ذبیحی‌فر، آهنگساز و نوازنده کمانچه در گفت‌وگو با خبرنگار موسیقی آنا درباره فعالیت‌های موسیقایی‌اش اظهار داشت: من و دوستانم در گروه چهارگان (کوارتت زهی ایرانی) از تابستان تمرین‌هایمان را آغاز کردیم تا برای اجرای کنسرت آماده شویم، اما به خاطر شرایط موجود، منصرف شدیم و تقریبا هیچ پیش بینی هم ندارم که درآینده شرایط به چه صورت خواهد شد.

وی با اشاره به اینکه نوع موسیقی که فعالیت می‌کند در ژانر‌های موسیقی مردم پسند قرار نمی‌گیرد، گـفت: این دست موسیقی‌ها و کلا هنر‌هایی از این جنس که چندان عام پسند نیستند و مخاطب خاص دارند، متاسفانه مورد حمایت نهاد‌های مسئول و متولی هنر نیستند. باید پرسید در شرایطی کنونی باید به فعالیت در این نوع موسیقی ادامه داد یا خیر؟

ذبیحی‌فر با بیان اینکه هنرمندانی مثل او تنها موسیقی می‌دانند و نمی‌توانند به فعالیت دیگری فکر کنند، گفت: تنها کاری که این روز‌ها می‌توانم انجام دهم این است که در جمع دوستان و همفکران و گروه‌مان باشم تا در این شرایط حداقل کنار هم باشیم چرا که ما فقط همدیگر را داریم و کسی به فکر ما نیست و احتمالا نخواهد بود؛ پس حداقل برای خودمان ساز بزنیم و کار کنیم.

احسان ذبیحی‌فر در پاسخ به این سوال که چرا سه ماه است اجرای موسیقی در سالن‌ها و فضای رسمی کشور تعطیل شده، گفت: تصور من این است که هنر و به ویژه موسیقی هیچ گاه تعطیل نمی‌شود و الان هم نشده است! در واقع موسیقی به شکل رسمی و شاید بخش‌هایی از هنر که به نوعی هنر رسمی محسوب می‌شوند، در این ایام تعطیل یا نیمه تعطیل شده‌اند! موسیقی‌دان‌ها چه در خلوت و چه در فضای غیر رسمی به فعالیت خودشان کم و بیش مشغولند. در واقع هنرمند همیشه با مردم و شرایط اجتماعی همراه است و حتی گاهی جلوتر از زمان و شرایط موجود نیز حرکت می‌کند. هنر زنده تعطیل بردار نیست بلکه به نظر می‌رسد هر روز، فضای رسمی هنر از فضای واقعی جامعه فاصله می‌گیرد.

ذبیحی‌فر با بیان اینکه این روز‌ها عمده موسیقی‌دانان حس و حال اجرا‌های رسمی را ندارند و مردم خودشان هم این روز‌ها انگیزه حضور در سالن‌های کنسرت را ندارند، گفت: به نظر می‌رسد سازمان‌ها و نهاد‌های مربوطه و متولی امور هنری و موسیقایی ایران نیز اساسا دغدغه‌ای در این خصوص ندارند! چرا که موسیقی و اجرا‌های موسیقایی در مواقعی خاص که بخواهند از آن استفاده کنند مهم می‌شود و شاید فقط در آن زمان به آن توجه نشان می‌دهند. ولی در باقی ایام سال و شرایط دیگر، برایشان مهم نیست که بر هنر موسیقی و هنرمندان آن و مخاطبان آن‌ها چه می‌گذرد؛ چون موسیقی در یک نگاه کلی جایگاه و ارزشی در جامعه ندارد!

وی درادامه گفت: از سوی دیگر جامعه رسمی ما هم به تعطیلی هنر رسمی و موسیقی رسمی عادت دارد به طوری که در مناسبت‌های خاص در طی سال یا در شرایط اجتماعی خاص، عمدتا موسیقی و برخی هنر‌ها در شکل رسمی خود تعطیل و نیمه تعطیل می‌شوند و به نظر می‌رسد احساس خلا یا کمبودی هم در جامعه وجود نداشته باشد، چون گویا هنر جدی، از اساس، ارزش و جایگاهی برای بخش عمده‌ای از جامعه ندارد. اما هنر به طور کلی هیچگاه تعطیل نمی‌شود و هنرمند به فعالیتش در فضای غیر رسمی و همراه با زمانه در هر شرایطی ادامه می‌دهد.