در گزارش آنا بخوانید؛
مکرون وارث ۲ چالش از دور اول ریاست جمهوری/ تقابل کلیددار کاخ الیزه با انگلیس و آمریکا واقعی است؟
اگرچه امانوئل مکرون در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری توانست رقیب خود را پشت سر بگذارد اما هنوز با دو چالشی روبروست که از دور اول ریاست‌جمهوری‌اش به ارث برده است.
گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری فرانسه این امانوئل مکرون که زیربنای فکری‌اش هنوز در وابستگی به حزب سوسیالیست فرانسه قرار دارد توانست مارین لوپن نامزد حزب راست افراطی را در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری شکست بدهد تا برای پنج سال دیگر سکان امور این کشور مهم در اتحادیه اروپا را در دست داشته باشد.
مکرون در دور اول با چالش‌های بزرگ داخلی ازجمله اعتراضات جلیقه زردها و خارجی ازجمله تنش با آمریکا در خصوص فروش زیردریایی به استرالیا دست‌وپنجه نرم کرد. البته یک موضوع دیگر تحت عنوان اسلام‌هراسی هم وجود داشت که هم جنبه داخلی داشت و هم خارجی. فرانسه میزبان میلیون‌ها مسلمان مهاجر است که هم‌اکنون بخش مهمی از فعالیت‌های اقتصادی کشور به آن‌ها وابسته است. از طرفی فرانسه هنوز در تلاش است تا رابطه خود را با کشورهای مسلمانی که زمانی بخشی از امپراتوری این کشور بودند حفظ کند.
کاهش محسوس مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه
با توجه به اینکه در دور دوم انتخابات حدود ۳۲ میلیون نفر یعنی اندکی بیش از ۶۳ درصد واجدین شرایط رأی دادند و اینکه مارین لوپن از حزبی دست راستی برای اولین بار توانست ۴۱.۴۵ درصد آراء را به خود اختصاص دهد می‌توان دریافت که احتمال بروز تحولات عمده در سیاست خارجه فرانسه در دوره دوم مکرون دور از انتظار نیست.
این احتمال به معنی این است که بسیاری از مالیات‌دهندگان فرانسوی ازجمله آن‌ها که اصل و نسب خارجی دارند و نیز آن‌هایی که در گوادلوپ، مارتینیک، گوان فرانسه، پلی نزی فرانسه، و دیگر مناطق تحت کنترل فرانسه در آن‌سوی آب‌ها خواستار تغییرات عمده سیاسی در این کشور هستند.
این مطالبه شهروندان فرانسه البته از ورود امانوئل مکرون به کاخ الیزه برای دومین بار جلوگیری نخواهد کرد اما اگر با اخبار مربوط به‌احتمال تقلب در دور دوم انتخابات همراه شود می‌تواند حتی عمر ماندن مکرون در این پست را کاهش بدهد.
مکرون، لوپن، ملانشن و دیگر سیاستمداران فرانسوی در ساختار سیاسی کشوری رشد کرده‌اند که قرن‌ها استعمار، جنگ و جنایت را در پرونده دارد و احتمال اینکه هر یک از این‌ها وقتی به قدرت برسند به تمامی شعارهای خود پشت کنند بسیار است
درواقع اگر حساب دودوتاچهارتا هم انجام بدهیم می‌بینیم که مکرون در پنج سال اول نه در سیاست داخلی و نه در روابط خارجه موفق نبود.
یکی از مواردی که مکرون همیشه با آن مشکل داشته نگاهش به ادیان دیگر به‌ویژه دین اسلام و مسلمانان است. نزدیک به ۹ میلیون مسلمان در فرانسه زندگی می‌کنند اما علیرغم اینکه فعالیت خوبی در بهبود وضعیت اقتصادی این کشور دارند متأسفانه مورد غضب دولت مکرون قرار داشتند.
به‌عنوان نمونه در اواخر سال ۲۰۲۰ انحلال دو سازمان غیردولتی مسلمان در فرانسه تأییدی شد بر سرکوب مسلمانان این کشور.
دو سال بعدازآن هم وزیر کشور فرانسه اعلام کرد که به درخواست مکرون فعالیت دو سازمان همبستگی فلسطینی را منحل کرده است.
در دور اول ریاست جمهوری مکرون، در مجموع ۷۱۸ سازمان اسلامی ازجمله مدارس و مساجد توسط دولت فرانسه بسته یا منحل شدند. محدودیت‌های شدیدی هم در خصوص حق مسلمانان بر اموالشان در فرانسه تعیین شد.
محدودیت‌ها علیه مسلمانان در دوره اول ریاست جمهوری مکرون به حدی رسید که تحلیلگران آن را با تعریف شکنجه در اساسنامه رم مترادف دانستند و طرز برخورد دولت فرانسه با مسلمانان را نوعی بی‌نظیر از سکولاریسم در جهان دانستند.
در نگاه کلی‌تر می‌توان ادعا کرد که اقلیت‌ها در نظام سیاسی و قانونی فرانسه اصلاً جایی ندارند.
زندگی مسلمانان به‌ویژه زنان محجبه در فرانسه در پنج سال گذشته متشنج بوده و اذیت و آزار پیروان دین اسلام که ساکن فرانسه هستند به امری عادی بدل شده است.
درواقع مکرون در پنج سال گذشته اقداماتی اسلام ستیزانه انجام داد و اصلاً محبوبیتی در میان مسلمانان نداشت.
اما به نظر می‌رسد که مقامات نزدیک به مکرون ادعا کرده‌اند مسلمانان نقش خوبی در روز انتخابات به نفع وی ایفا کرده‌اند که به نظر می‌رسد بلف باشد.
به همین دلیل، منطقی به نظر می‌رسد که شبکه خبری فرانس ۲۴ در برنامه‌ای به بررسی احتمال تقلب در انتخابات بپردازد.
بیشتر بخوانید:
«جلیقه زردها» علیه ماکرون و لوپن به خیابان‌های پاریس آمدند
دور جدید اسلام هراسی فرانسه/ فشار کاخ الیزه بر یک کمپین حمایت از حجاب
اتحادیه جهانی علمای مسلمان حمله به دو زن باحجاب در فرانسه را محکوم کرد
موضوع دیگری که خیلی ساده می‌توانست از شمار حامیان مکرون در انتخابات اخیر بکاهد جنبش جلیقه زردها بود.
جنبش جلیقه زردها حرکتی اعتراضی با مرکزیت پاریس است که در نوامبر ۲۰۱۸ شروع شد. این تظاهرات در اعتراض به افزایش قیمت سوخت و مالیات‌ها به وجود آمد اما بعدها با برخورد خشنی که دولت مکرون با َآن داشت به اعتراضی عمومی نسبت به سیاست‌های کلی دولت مکرون سوق پیدا کرد و تا حدی پیش رفت که بسیاری خواستار کنار گرفتن مکرون از پست ریاست جمهوری شدند.
این جنبش هنوز فعال است و حامیان بسیاری هم در سراسر فرانسه دارد که بدون شک به رقیب مکرون یعنی لوپن رأی داده بودند.
علاوه بر دو موضوع فوق که از تعداد حامیان مکرون باید کاسته باشند موضوع دیگر سیاست خارجه رئیس‌جمهور فرانسه است که با بزرگ‌ترین هم‌پیمان غربی پاریس یعنی ایالات‌متحده به تنش هم کشیده شد.
سال ۲۰۱۶ در توافقی بین پاریس و کانبرا، شرکت ناوال فرانسه متعهد شد که در قراردادی ۵۶ میلیارد دلاری چندین زیردریایی دیزلی-برقی برای نیروی دریایی استرالیا بسازد اما این قرارداد در تابستان ۲۰۲۱ به‌صورت یک‌جانبه توسط کانبرا فسخ شد.
استرالیا به‌عنوان بخشی از یک پیمان امنیت جمعی با آمریکا و انگلیس برای تأمین امنیت منطقه هند و اقیانوسیه در مقابل نفوذ چین ترجیح داده بود که طی قراردادی جدید از آمریکا زیردریایی هسته‌ای خریداری کند. این اقدام آمریکا باعث عصبانیت مکرون شد و باعث شکاف در روابط دو کشور شد.
رابطه مکرون با انگلیس به نخست‌وزیری بوریس جانسون هم خوب نبود. در ماجرای زیردریایی‌ها که جانسون در جبهه آمریکا بود و نیز در مبحث پیشرو بودن در ژست پدروارانه در جنگ اوکراین هم حضور جانسون در کی‌یف خیلی مکرون را عصبانی کرد زیرا وی می‌خواست به‌عنوان رهبر بی‌نظیر یک کشور به‌ظاهر صلح‌دوست اتحادیه اروپا اولین فردی باشد که به اوکراین می‌رود اما انگار جانسون دستش را خوانده بود. در خصوص تونل مانش هم بین مکرون و جانسون مشاجراتی اتفاق افتاد.
مکرون در بحران اقتصادی لبنان هم نقش مثبتی نداشت و طرح وی کار را به‌جایی رساند که لبنان به پرتگاه فروپاشی اقتصادی کشیده شد.
اگر قرار باشد تغییری در فرانسه رخ دهد مطمئن باشیم که از جانب مقامات و احزاب این نظام سیاسی نخواهد بود و این مردم ناراضی خواهند بود که روند و روش حکومت‌داری نادرست را تغییر خواهند داد
از طرف دیگر، فرانسه هزاران سرباز در منطقه ساحل آفریقا مستقر کرده و به بهانه مبارزه با تروریسم و دزدان دریایی مشغول به چپاول ثروت کشورهای منطقه ازجمله مالی است.
مکرون به سیاست حمایت از اسرائیل ادامه داد و با جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل مخالف کرد تا نشان دهد احتمال اینکه در جبهه مخالف صهیونیست‌ها قرار گیرد صفر است.
همه این‌ها را کنار هم بگذاریم می‌بینیم که مکرون در دوره اول ریاست جمهوری نه در داخل و نه در خارج کشور موفق نبوده است و به همین دلیل است که پیروزی وی در انتخابات بعید به نظر می‌رسید. البته در دور اول رأی‌ها به نفع مکرون شکسته شدند اما در انتخابات دور دوم ژان لوک ملانشن که در دور اول انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۲ سوم شده بود قول حمایت از لوپن را در دور دوم در مقابل مکرون داده بود. به‌این‌ترتیب احتمال شکست مکرون بالا بود ولی به صورتی تعجب‌آور وی با کسب ۵۸ درصد آراء در مقابل ۴۱ درصد لوپن پیروز انتخابات معرفی شد.
کاهش ۲۸ درصدی شمار رأی‌دهندگان نسبت به دوره قبل نشان داد که بسیاری از مردم فرانسه از هیچ‌یک از احزاب و مقامات این کشور راضی نیستند.
نارضایتی عمومی از ساختار ناکارآمد سیاسی فرانسه عامل تغییرات آینده
به همین دلیل بود که به‌محض اعلام خبر پیروزی مکرون هزاران نفر معترض در خیابان‌های پاریس و دیگر شهرهای فرانسه تظاهرات اعتراض‌آمیز برپا کردند. البته در این تظاهرات مردم معترض با شعار "نه به مکرون" و "نه به لوپن" نشان دادند که با کلیت ساختار ناکارآمد سیاسی در کشورشان مخالف هستند.
مارین لوپن در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ با کسب ۲۱٫۳ درصد آراء در دور اول در جایگاه نخست قرار گرفت. در دور دوم او با کسب ۳۳٫۹ درصد آراء رقابت را به امانوئل مکرون واگذار کرد. در دور دوم انتخابات امسال این انتظار می‌رفت که به دلیل راضی نبودن مردم فرانسه از مکرون درصد شانس پیروز لوپن بالاتر از سال ۲۰۱۷ باشد.
برخی تحلیلگران اگرچه از نگاه تند لوپن به موضوع حجاب زنان مسلمان در مکان‌های عمومی در فرانسه انتقاد کرده‌اند اما خب وی ازجمله سیاستمدارانی است که از اقدام نظامی احتمالی کشورش در سوریه حمایت نکرد و از حمله موشکی ناوگان آمریکا به سوریه نیز مخالفت کرد. لوپن در طور کمپین انتخاباتی سال ۲۰۱۷ نگاهی منفی نسبت به جمهوری اسلامی ایران نداشت و در کمپین این دوره خود نیز همان رویه را دنبال کرد و اسیر پروپاگاندا نشد.
بهمن‌ماه سال گذشته بود که جرالد دارمانین وزیر کشور فرانسه با بیان اینکه لوپن خطرناک‌ترین فرد برای کسب قدرت در این کشور است، فرضیه کسب قدرت وی را به معنای ایجاد تفرقه و جنگ داخلی در فرانسه دانست.
به‌هرحال مکرون، لوپن، ملانشن و دیگر سیاستمداران فرانسوی در ساختار سیاسی کشوری رشد کرده‌اند که قرن‌ها استعمار، جنگ و جنایت را در پرونده دارد و احتمال اینکه هر یک از این‌ها وقتی به قدرت برسند به تمامی شعارهای خود پشت کنند بسیار است. بنابراین اگر هم قرار باشد تغییری در فرانسه رخ دهد مطمئن باشیم که از جانب این نوع مقامات نخواهد بود و این مردم ناراضی خواهند بود که روند و روش حکومت‌داری نادرست را تغییر خواهند داد.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
