سرنشینان پرواز انقلاب چه کسانی بودند؟
«حدود ۱۲۰ خبرنگار خارجی و چند خبرنگار ایرانی و ۳۰ تن از همراهان و علاقه‌مندان امام که برای دیدار او به نوفل‌لوشاتو رفته بودند، در پرواز انقلاب حضور داشتند.»
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، عصر ایران نوشت: «بدون شک پرواز امام خمینی (ره) از پاریس به تهران مهم‌ترین پرواز تاریخ ایران است. ورود امام خمینی (ره) به تهران بعد از رفتن شاه گام بزرگی برای پیروزی انقلاب مردم ایران بود. امام خمینی (ره) بعد از ورود به تهران توانست به صورت مستقیم رهبری انقلاب را به عهده بگیرد.
یکی از نکاتی که در این پرواز کمتر مورد توجه قرار گرفته است و اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد، همراهان رهبر انقلاب در پرواز انقلاب است. حبیب‌الله عسگراولادی از همراهان امام در این پرواز در خاطرات خود در مورد این پرواز می‌نویسد: «وارد هواپیما که شدیم امام در صندلی جلوی هواپیما نشستند و بنده هم صندلی سوم پشت سر امام. هیچ کاری هم نداشتم و فقط حالات امام را نگاه می‌کردم ولی شهید عراقی و حاج سیداحمد آقا دو یار و مددکار و دو بازوی امام بودند. شهید عراقی با این که جایش کنار من بود، از اول پرواز تا آخر پرواز ننشست و پیوسته مشغول خدمت بود.»
شهید مهدی عراقی نیز در خاطرات خود آورده است که در طول مسیر امام ابتدا از پذیرفتن جلیقه ضدگلوله پرهیز داشتند ولی به دلیل تأکید اطرافیان جلیقه را زیر عبا پوشیدند اما به دلیل سنگینی آن ساعاتی در داخل هواپیما آن را از تن درآوردند.
محمدعلی صدوقی، فرزند سومین شهید محراب و سال‌ها امام جمعه یزد بود. او در یکی از خاطرات خود از آن روز آورده است: «28 سال پیش وقتی قرار شد در پرواز بازگشت امام به ایران همه به طرف هواپیما برویم، امام زودتر و از درب دیگری به داخل هواپیما رفته بودند. ورودی‌های خرطومی هنوز کم بود. این‌ها هم اولین باری بوده که در فرودگاه پاریس خرطومی می‌دیدند. می‌گفت با یکی دو تا از دوستان مسیری را که نشان داده بودند رفتیم و داشتیم بلندبلند می‌خندیدیم و حرف می‌زدیم. به گمان این که باید سوار ماشین بشویم و برویم نزدیک پلکان. یک مرتبه دیدیم امام آن جا روی صندلی نشسته و ما نفهمیده بودیم که وارد هواپیما شدیم! کلی از امام خجالت کشیدیم.»
سید احمد خمینی نیز در مورد خاطرات خود از این پرواز و رسیدن به تهران می‌گوید: «وقتی که هواپیما در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست، حضرت آیت‌الله پسندیده (برادر امام خمینی) وارد هواپیما شد و پس از سال‌ها دوری با امام خمینی دیدار کرد و لحظاتی در کنار او به گفت‌وگو نشست. لحظه رفتن که فرا رسید، حضرت امام فرمودند (آقا، آیت‌الله پسندیده) باید جلو بروند و من پشت سر ایشان می‌روم. عرض کردم مردم چهارده سال است که انتظار این لحظه را می‌کشند، خبرنگاران و عکاسان داخلی و خارجی منتظرند تا این لحظه تاریخی را به تصویر بکشند. هر چه اصرار کردم فایده‌ای نداشت، سرانجام راهی به ذهنم رسید. به عموی بزرگوارم پیشنهاد دادم که ایشان با جمعی از همراهان امام که از پاریس آمده بودند، از هواپیما پیاده شوند و به جمعیت حاضر در سالن استقبال بپیوندند و بعدا امام پیاده شوند. به همین ترتیب عمل شد و بالاخره امام حاضر نشد یکی از آداب معاشرت اسلامی را نادیده بگیرد و از برادر بزرگ خویش جلو بیفتد، ولو آن که در چنین شرایطی استثنایی که میلیون‌ها چشم به آن دوخته است، قرار داشته باشد.»
این هواپیما ۴۰۰ صندلی داشت که بیش از ۲۵۰ صندلی آن عمدا خالی ماند. حدود ۱۲۰ خبرنگار خارجی و چند خبرنگار ایرانی و ۳۰ تن از همراهان و علاقه‌مندان امام که برای دیدار او به نوفل لوشاتو رفته بودند، در این پرواز حضور داشتند.
به برخی از کسانی که در این پرواز حضور داشتند، اشاره می‌کنیم:
سید احمد خمینی
فرزند امام خمینی بود که در طول انقلاب و پس از آن همواره در کنار امام بود و اواخر اسفند ۱۳۷۳ درگذشت.
آیت‌الله حسن لاهوتی
از روحانیون مبارز و اهل گیلان و نخستین فرمانده کل سپاه که پادگان باغشاه نیز مدتی به نام او بود.
وی در سال 61 درگذشت.
محمدعلی صدوقی
فرزند سومین شهید محراب و سال‌ها امام جمعه یزد بود.
سید محمود دعایی
بعد از انقلاب به عنوان اولین سفیر ایران در عراق منصوب شد و هم اکنون مدیر روزنامه اطلاعات است.
محمد منتظری
فرزند آیت‌الله حسینعلی منتظری و از شاگردان حوزوی امام خمینی بود که در سال‌های ۴۱ و ۴۲ همزمان با آغاز نهضت امام فعالیت‌های مبارزاتی خود را آغاز کرد. او در انفجار دفتر حزب جمهوری شهید شد.
سیدمحمد موسوی خوئینی
در سال‌های اولیه پس از انقلاب مسئولیت‌های مهمی از جمله دادستان کل کشور را برعهده داشت. وی هم اکنون عضو مجمع روحانیون مبارز است.
حسن ابراهیم حبیبی
در دوران دانشجویی به مبارزه علیه رژیم شاه پرداخت و بعد از انقلاب، مسئولیت‌های زیادی از جمله معاون اول رئیس جمهور را در دولت‌های مختلف داشت. او سال ۹۱ پس از طی یک دوره بیماری درگذشت.
محمدمهدی عراقی
پایه‌گذار حزب مؤتلفه بود و سال ۱۳۵۸ توسط گروهک تروریستی فرقان ترور شد.
ابوالحسن بنی‌صدر
بعد از پیروزی انقلاب اولین رئیس‌جمهور ایران شد و در نهایت با رأی عدم کفایت سیاسی توسط مجلس عزل شد و از ایران گریخت.
صادق طباطبایی
از دانشجویان مبارز انقلابی که بعد از انقلاب سخنگوی دولت مهندس بازرگان شد.
وی برای سال‌های زیادی از سمت‌های اداری و فعالیت‌های سیاسی کناره‌گیری کرد. صادق طباطبایی در سال جاری به دلیل بیماری درگذشت.
صادق قطب‌زاده
در فرانسه همراه امام بود و بعد از انقلاب سمت‌های وزیر خارجه و رئیس سازمان صداوسیما را بر عهده گرفت. وی در سال ۶۱ به جرم طرح کودتا علیه انقلاب اعدام شد.
ابراهیم یزدی
از مبارزان ملی – مذهبی بود که پس از انقلاب وزیر خارجه دولت بازرگان شد و بعد از استعفای بازرگان از این سمت کناره‌گیری کرد.
حبیب‌الله عسگراولادی
از اعضای حزب موتلفه اسلامی که بعد از انقلاب در سمت‌های مختلف از جمله نمایندگی مجلس و وزیر بازرگانی حضور داشت.
شاهرخ حاتمی
از عکاسان ایرانی در اروپا بود که در این پرواز حضور داشتند و عکس‌هایی از آنها به ثبت رسیده است.
رسول صدرعاملی
او هم اکنون از کارگردانان مشهور سینمای ایران است که در زمان انقلاب عکاس بود.
هادی غفاری
فرزند آیت‌الله شهید غفاری که بعد از انقلاب نماینده مجلس شورای اسلامی شد.
محمدمحسن سازگارا
از دانشجویان ضد رژیم شاه که بعد از انقلاب به نخست‌وزیری رفت و رییس سازمان گسترش هم شد و هم اکنون در آمریکا به سر می‌برد.
احمد غضنفرپور
در پاریس آپارتمان خود را در اختیار امام قرار داد ولی امام ترجیح داد به مکان دیگری منتقل شود. غضنفرپور در مجلس اول نماینده بود و بعد از عزل بنی‌صدر و خروج از مجلس زندانی شد. وی در حال حاضر در اصفهان زندگی می‌کند و به طبابت مشغول است.
اسماعیل فردوسی‌پور
از روحانیون همراه امام در تبعید نجف.
هماهنگ کننده ملاقات‌ها در پاریس. بعد از انقلاب نماینده مجلس شورای اسلامی و نماینده مجلس خبرگان شد. وی در 26 بهمن سال 85 در گذشت.»
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
