عید یعنی شیرینی و آجیل خوردن یواشکی و اسکناس‌های نو! / ایرانی‌ها هرگز سنت‌های نوروز را فراموش نمی‌کنند

به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، حبیب دهقان‌نسب از آن دسته بازیگرانی است که جدا از چهره و نام خاصی که دارد، صدای منحصر به فردی هم دارد، صدایی که به گوش اکثر مخاطبان سینما و تلویزیون آشناست. این بازیگر شیرازی از سال‌های ابتدایی دهه شصت تا به امروز در بیش از ۱۰۰ فیلم و سریال به عنوان بازیگر اصلی یا مهمان حضور داشته و جدا از اینکه با تعداد زیادی از فیلمسازان مطرح کار کرده است، در بسیاری از آثار ماندگار (مخصوصا در تلویزیون) حضور پررنگی داشته است.

سریال‌های «امام علی (ع)»، «در پناه تو»، «تنهاترین سردار»، «ولایت عشق»، «خواب و بیدار»، «پرده‌نشین» و «مختارنامه» در کنار فیلم‌هایی مثل «سفر به چزابه»، «سگ‌کشی»، «کمکم کن»، «نسل سوخته» و... برخی از شاخص‌ترین آثار نمایشی هستند که حبیب دهقان‌نسب در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته است و یکی از عواملی بوده که به ماندگار شدن این آثار در خاطر جمعی گروه زیادی از تماشاگران ایرانی کمک بزرگی کرده است.

به بهانه فرا رسیدن فصل بهار و عید نوروز، با این بازیگر پیشکسوت و ۷۲ ساله گفت‌گو کردیم، گفت‌وگویی که لهجه شیرازی او به شیرینی آن اضافه کرد.

آنا: شیرین‌ترین رویداد سال ۱۴۰۰ برای شما چه بوده است؟

راستش را بخواهید اتفاق شیرینی که در ذهنم مانده باشد رخ نداد، ما دو سال سخت داشتیم و شاید تنها چیزهای شیرین این دو سال، چایی شیرین و کیک و بیسکوییت‌هایی بود که خوردیم! بالاخره بیماری کرونا همچنان ادامه دارد و جان مردم را هم در ایران هم در سراسر جهان می‌گیرد، از طرف دیگر در گوشه و کنار دنیا جنگ است و آدم نمی‌تواند نسبت به آن‌ها بی‌تفاوت باشد. به این موارد گرانی و وضع بد اقتصادی را هم اضافه کنید، دیگر خاطرات شیرینی نمی‌ماند و تمام ذهن آدم متوجه تلخی‌ها می‌شود. بالاخره کار ما هنری است و هنر بیشتر با احساس آدم سروکار دارد، به همین دلیل کسانی که اهل هنر هستند، نسبت به مردم عادی حساس‌تر هستند.

آنا: عید نوروز برای شما چه خاطراتی را تداعی می‌کند؟

عید نوروز بیشتر یادآور دوران کودکی است، چون به نظرم تمام شیرینی عید برای بچه‌هاست. آدم زمانی که بزرگ می‌شود، مشغله‌های ذهنی‌اش هم بیشتر، افکارش نسبت به مسائل حساس‌تر می‌شود و به همین دلیل کمتر احساس خوشی و لذت می‌کند. اما کودکان اصلا با چنین مسائلی کار ندارند و بیشتر از دیگران از عید لذت می‌برند. نوروز برای خود من هم در زمان بچگی حال و هوای جذاب‌تری داشت، آجیل و شیرینی خوردن‌های یواشکی، اسکناس‌های نو که عیدی می‌گرفتیم و با همان‌ها به سینما می‌رفتیم، فراموش‌نشدنی است. کلا اینکه بچه‌ها با پدر و مادرهایشان به بازار می‌رفتند تا لباس نو بخرند، اینکه چشم انتظار گرفتن عیدی از بزرگترها باشند، یا پنهان از چشم والدینشان به ظرف شیرینی و آجیل پاتک بزنند، از جذاب‌ترین اتفاقات ایام نوروز است که مختص بچه‌هاست. اگرچه این روزها وضع اقتصادی به قدری بد است که من حس می‌کنم خیلی از خانواده‌ها حتی به سراغ شیرنی و آجیل هم نروند. بدون اغراق می‌گویم وقتی برخی از قیمت‌های اقلام خوراکی را می‌بینم و می‌شنوم، به فکر خانواده‌ها بی‌بضاعت و ساعت‌ها به این می‌اندیشم که چطور می‌خواهند این روزهای تلخ را بگذرانند؟ به خدا قسمت این مردم خیلی شریف و بی‌نظیر هستند، اما هیچ قاعده و قانونی بر گرانی‌هایی که زندگی آن‌ها را احاطه کرده وجود ندارد.

مردم سنت‌های نوروزی را فراموش نمی‌کنند

آنا: سنت‌های نوروزی دغدغه گروه زیادی از خانواده‌هاست. شما به این سنت‌ها چطور نگاه می‌کنید و بیشتر به کدامیک از آن‌ها پایبند هستید؟

خدا را شکر که سنت‌ها پابرجا است و خوشبختانه مردم زیر بار دوری از آن‌ها نمی‌روند. ما هم به این سنت‌ها پایبندیم و هر سال سعی می‌کنیم آن‌ها را به جای آوریم. اصولاً کسانی که اعتقاد دارند و قلبشان برای تاریخ این ممکلت و خاک آن می‌تپد، به هر شکلی که می‌توانند و با هر توان و بضاعتی که دارند سنت‌ها و آئین‌ها را زنده نگه می‌دارند. برایشان هم مهم نیست که در کجای جهان زندگی می‌کنند، عشق و علاقه‌ای که بایه این سنت‌ها دارند آن‌ها را به سمت برپا کردن احترام گذاشتن به آئین‌ها می‌کشاند. اگرچه عده‌ای می‌خواهند که این فرهنگ و سنت فراموش شود، ولی خوشبختانه مردم در این مسال اهل فراموش کردن نیستند. ممکن است خیلی چیزها را فراموش کنند اما این سنت‌ها را هرگز فراموش نخواهند کرد.

آنا: ترجیح می‌دهید تعطیلات نوروز را چگونه بگذرانید؟ تنهایی و جاهای دنج را ترجیح می‌دهید یا رفتن به جاهای شلوغ و دید و بازدید و...

من دوست دارم در خلوت و تنهایی خودم باشم ولی چون در ۱۴۰۰ چون سر کار بودم خانواده زیر بار نمی‌روند که من در خلوت باشم. کمی که کنارشان نباشم می‌گویند تو خودت کارهایت را در طول سال انجام دادی، پس ما چه؟ به همین دلیل خاطر آنها هم که شده سعی می‌کنیم روزهای ابتدایی تعطیلات به یک سفر برویم که اقوام را هم ببینیم و دید و بازدید عید را هم به جا آورده باشیم.

آنا: نظرتان راجع به رسم شیرین عیدی دادن چیست؟

عیدی دادن هم از آن سنت‌هایی است که هر سال باید رعایت کرد و خدارا شکر ما هر سال به آن پایبند بودیم، البته میزان عیدی به حجم کیسه‌مان که پر یا خالی باشد هم ربط دارد. مثلا من پروژه‌هایی را کار کردم که بعد از گذشت چند ماه از اتمام آن، هنوز دستمزد ما را ندادند و هرچه تلاش کردیم قبل از تعطیلات این طلب را بدهند، افاقه نکرد.

آنا: تصور کنید می‌توانید انتخاب کنید که ساعاتی از تعطیلات نوروز را در کنار تعدادی از محبوب‌ترین هنرمندان تاریخ ایران بگذرانید، چه کسانی را انتخاب می‌کردید؟

ای کاش به جای این تصور فانتزی، امکانی فراهم می‌شد که محفلی برای هنرمندان برگزار می‌کردند تا پیشکسوتانی که در قید حیات هستند و مدت‌هاست یکدیگر را ندیدند یا خودشان تصور می‌کنند فراموش شدند، در آنجا جمع می‌شدند و در آن محفل یادی هم از هنرمندان درگذشته می‌شد. به نظرم رویدادهایی اینچنینی، اتفاقات بسیار بهتر و شیرین‌تری است.

آنا: اگر بخواهید برای اوقات فراغت و تعطیلات نوروزی به دوستانتان و مخاطبان ما چند کتاب و فیلم معرفی کنید به چه مواردی اشاره می‌کنید؟

در زمینه کتاب چون خودم آثار اجتماعی را دوست دارم، آثار نویسندگانی چون احمد محمود، محمود دولت‌آبادی و هوشنگ گلشیری را معرفی می‌کنم. هر کدام از این عزیزان جزو نویسندگان معتبر و پرکار هستند که کتاب‌های بسیار خوبی دارند. البته ما نویسنده‌های خوب زیادی داریم و می‌توانیم از این آثار آن‌ها برای تعطیلات استفاده کنیم. در مورد فیلم هم می‌توانم فیلم‌های «قهرمان» و «بی‌همه چیز» را معرفی کنم که از آثار خوب سینما در ۱۴۰۰ بودند، یا فیلم‌های کارگردان‌ها جوان و خوش آتیه‌ای مثل نیما جاویدی، سعید روستایی و بهروز شعیبی که چند سالی هست وارد این عرصه شدند و صاحب تفکرات نویی هستند.

آنا: برای سال۱۴۰۱ چه برنامه‌ای دارید و دوست دارید چه اتفاقی برای شما در این سال رخ دهد؟

اگه عمر و توانی باشد، من به عنوان یک هنرپیشه دوست دارم پیشنهادهای خوبی داشته باشم تا بتوانم به عشق و علاقه‌ام یعنی بازیگری بپردازم. منتها از کار مهم‌تر، آنچه که به احساس و قلبم مربوط می‌شود یک آرزو و امیدواری است. امیدوارم در سال پیش رو اتفاق میمونی بیفتد و از بار شعارها و حرف‌های توخالی کم شود و دست‌اندرکاران و مسئولان بیشتر به عمل بپردازند، آنچنان که مردم لیاقتش را دارند و سزاوار آن هستند. این روزها مردم در تنگنا هستند و من خودم چون مقداری از خرید خانه را انجام می‌دهم می‌بینم که روز به روز قیمت‌ها بالا می‌رود. در گذشته سال به سال درصد کمی به قیمت اجناس اضافه می‌شد، اما امروز این اتفاق لحظه‌ای رخ می‌دهد و متأسفانه هیچکس جلوی گرانی را نمی‌گیرد. چهار دهه از انقلاب می‌گذرد و حقیقتا نباید وضعیت مردم از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی اینطور باشد. من امیدوارم اتفاقی بیفتد تا مردم ما در رفاه باشند.

انتهای پیام/۴۱۷۳/