یادکرد استاد «دکتر غلامحسین یوسفی»

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ ١۴ آذر سالگرد ارتحال استاد نامدار ادب فارسی شادروان غلامحسین یوسفی است که وظیفه همه کوشندگان گستره ادب فارسی، گرامیداشت چنین استادانی بی‌تکرار است تا دست‌کم جامعه غافل ما کمی دامن خویش فراهم چیند و دست از گریبان اهل فضل به آزرم و حیا بردارد.(بیشتر بخوانید)

در میان جنبه‌ها و جلوه‌های زندگی شخصی و علمی مرحوم «دکتر یوسفی» آنچه که برجستگی دارد و به نوعی در هر دو بخش شخصی و سازمانی زندگی او جریان داشته، فضایل اخلاقی و رویکردهای انسان‌مدارانه وی است.

اگر کسی مجموعه مقالات استاد با نام «برگ‌هایی در آغوش باد» را که در اوان ایام اشتغال او در کرسی استاد دانشگاه شکل گرفته است و قاعدتاً وی به نوعی تازه‌کار بوده‌، ببیند و بخواند و در کنار آثار دیگر او در فرجام عمر به مقایسه قرار دهد، درمی‌یابد که استاد در همه عمر دانشی و کوششی خویش، پایبندی به اخلاق و بهره‌مندی از فروتنی و آزادگی را از دست نداده است.

وقتی چنین روحیه و رفتاری در دانشکده‌های ما در میان نباشد، رقابت بر سر دو واحد بیشتر درس دادن و یک رساله بیشتر راهنمایی کردن، اهداف عالی و آرمانی پیش روی را به حاشیه می‌برد و آنگاه چه امیدی به پرورش درست نوجویان علاقه‌مند می‌توان بست؟

امثال «دکتر یوسفی» هم در سال‌های تدریس و هم در مطاوی آثارشان به ما گوشزد کرده‌اند که شرافت معلمی و استادی چیست و راه پاسداشت آن چگونه است و شاید با فرض شناخت اشیا با اضداد آنها بتوان حدس زد که در غیاب چنین روحیه‌ای چه بر سر ما و فرهنگ ما می‌آید؟

نه اینکه در این مجال بخواهیم به بهانه نکوداشت یک استاد عالم و بااخلاق، بسیاری از نیکی‌ها و برجستگی‌های امروزی جامعه علمی خویش را فرونهیم؛ اما نمی‌توان این فروافتادن ارزش‌های اخلاقی و علمی را هم به سکوت و تغافل نادیده گرفت.

عبدالرضا مدرس‌زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد کاشان

انتهای پیام/۴۱۰۳/۴۰۶۲/