*یادداشت؛
زنده باد مخالف چین!
عقل اقتصادشناس‌ها در روابط اقتصادی از سیاست هم شرقی هم غربی دفاع می‌کند. سند همکاری ایران و چین علاوه بر فواید مفاد سند، این فایده را هم دارد که دیگر رقبای چین و از جمله غرب را به پای میز مذاکره اقتصادی می‌کشاند تا از رقیب خود عقب نمانند.
گروه اقتصادی خبرگزاری آنا؛ علیرضا خدابخش در یادداشتی به موضوع سند همکاری 25 ساله ایران و چین پرداخته و با یادآوری عبرت‌های برجام مذاکره با چینی‌ها را مفید دانسته است.
سه عبرت از برجام را در مذاکره با چینی‌ها مفید می‌دانم:
۱- در رسانه‌ها زیاد دیده‌ام که از همکاری اخیر ایران و چین به سیاست نگاه به شرق تعبیر کرده‌اند! هرچند که به شیوه علما می‌توان گفت اثبات شئ نفی ماعدا نمی‌کند اما عرف جامعه ما از اصطلاح «نگاه به شرق» چنین برداشتی را نمی‌کند. بعید می‌دانم جمعیت قابل توجهی در جامعه ایرانی یافت شود که در واکنش به سیاست شکست خورده «اعتماد به غرب» از «نگاه به شرق» دفاع کند. عقل اقتصادشناس‌ها در روابط اقتصادی از سیاست هم شرقی هم غربی دفاع می‌کند. سند همکاری ایران و چین علاوه بر فواید مفاد سند، این فایده را هم دارد که دیگر رقبای چین و از جمله غرب را به پای میز مذاکره اقتصادی می‌کشاند تا از رقیب خود عقب نمانند.
چانه زنی در اقتصاد را باید از بازاری‌ها و کاسب‌ها آموخت. آنها به خوبی می دانند که اگر تامین کننده یا خریدار کالای آنها یک نفر باشد چه آینده پرخطری در انتظار آنها خواهد بود.
خرید انحصاری، خرید همراه با شیفتگی نسبت به فروشنده و خرید در اضطرار یک خرید اقتصادی نیست! دوستداران غرب در ایران از این جهت که خودشان را از بازار رقابتی دنیا محروم می‌کنند رفتاری اقتصادی ندارند. جای خوش‌وقتی است که این شیفتگی در تجار ایرانی وجود ندارد و صرفا خریدهای دولتی ایران به این بیماری مبتلاست.
۲- دولت کنونی به آرزوی خود برای ارتباط اقتصادی با غرب نرسید و اجرای سند همکاری ایران و چین هم به عمر این دولت نخواهد رسید. دولتی که مذاکرات حساس تنظیم قرارداد با چینی‌ها را انجام خواهد داد دولت کنونی و احتمال زیاد همفکر با دولت کنونی نخواهد بود. موفقیت دولت آینده در میز مذاکرات مقدماتی را می‌طلبد.
شادی از گسترش روابط با چینی‌ها از جنس شادی‌های مستانه دوران مذاکرات برجام، قدرت ایران را در چانه زنی بعدی کاهش می‌دهد. ایران و چین روزها و ماه‌های حساسی را برای چانه زنی درباره جزئیات قراردادهای خود مبتنی بر سند همکاری اخیر خواهند داشت و اگر ایران این روزها شادی زایدالوصفی از این سند نشان دهد همانند برجام قدرت کمی برای چانه زنی در آینده خواهد داشت.
۳- مذاکره کنندگان ایرانی در روزگار مذاکرات برجام، نه از شادی مستانه اجتناب کردند و نه این مهارت را داشتند که از مخالفت دلواپسان برای چانه زنی در میز مذاکره استفاده کنند و این اشتباه باید عبرتی شود تا مبادا مخالفت امروز غربگرایان ایرانی با افزایش همکاری با چینی‌ها، بدون استفاده برای چانه زنی در میز مذاکره رها شود.
انتهای پیام/4133
انتهای پیام/
