انتقاد، مردم و سؤالاتی از مسئولان

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ در کتب مختلف اشاره می‌کنند که ما ایرانیان انتقادناپذیریم، مثلا حاضر نیستیم به افرادی که صلاح ما را می‌خواهند گوش کنیم و باز هم می‌گویند که اعتقاد به کار گروهی در فرهنگ ما ضعیف است؛ اما به‌شخصه این صفت‌ها را در توده مردم نمی‌بینم، ممکن است ما به‌عنوان یکی از افراد توده مردم در زندگی فردی و خانوادگی از نزدیک‌ترین اشخاص به خودمان، حرف‌شنوی نداشته باشیم و یا حرف‌های آنها را جامه عمل نپوشانیم؛ اما مردم ما همیشه در مسائل ملی، مذهبی، دفاعی، جنگ، صلح، همکاری و تعاون در راستای مصالح ملی و مذهبی با هم متحد شده‌اند و در مسائل بزرگ میهنی و مذهبی با هم مشورت می‌کنند تا جایی که این اتحادهای ملی و مذهبی را در  خیلی از مراسم و جشن‌ها، دوران دفاع مقدس، دهه محرم و ایام عاشورا، روز قدس، انتخابات و... مشاهده می‌کنیم و می‌بینیم که چقدر مردم ما منسجم هستند و می‌خواهند به سوی هدف مشترک حرکت کنند.

صفت انتقادناپذیری و مشورت‌نکردن اما در برخی مدیران و مسئولان مملکتی دیده می‌شود. حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه فرمودند: ای مالک، توده مردم ستون‌های استوار دین هستند و نیروهای پرشور مسلمین و نیروهای ذخیره دفاعی، عموم مردم هستند، پس به توده مردم گرایش داشته باش و اشتیاق تو با آنان باشد. اما امروزه برخی از مدیران و مسئولان همواره بار سنگین را بر حکومت تحمیل می‌کنند؛ زیرا در روزگار سختی همکاری نمی‌کنند و در اجرای عدالت از همه ناراضی‌ترند و در خواسته‌های شخصی اصرار و پافشاری می‌کنند و در عطا و بخشش کم‌سپاس‌تر هستند و در برابر مشکلات کم‌استقامت‌تر.

امام علی(ع) مقابله با مردم را محاربه و جنگ با خدا می‌دانند؛ اما برخی مدیران و مسئولان - که اعتراض‌های به‌حق مردم را پاسخ نمی‌دهند- در برابر مردم بی‌اهمیت هستند، مردم رأی داده و انتخاب کرده‌اند و حق دارند از مسئولان انتقاد کنند و سؤال بپرسند و بدانند که؛

چرا برخی مسئولان در چارچوب نظام، اسلام و قانون اساسی امکانات رشد و پیشرفت را برای همگان ایجاد نمی‌کنند؟

چرا شاخه‌های علم و دانش، فکر و اندیشه، انتقاد و سؤال و روح استقلال و روی پای خود ایستادن و معنویت و اخلاق را میان مردم توسعه نمی‌دهند؟

چرا پیشنهادهای کارگروهی متخصصان و نخبگان، استادان و دانشمندان و افراد آگاه ملی و مذهبی در تمام زمینه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، صنعتی و فرهنگی را پیاده نمی‌کنند؟

چرا در مقابل نظارت و کنترل و بازرسی نمایندگان حقیقی توده مردم ایستادگی می‌کنند؟

چرا کارخانه‌ها و شرکت‌های تولیدی، صنعتی، خدماتی و... در مجموع استان‌های کشور ایجاد نمی‌شود تا فقر از جامعه ریشه‌کن شود.؟

و چرا برخی مدیران و مسئولان همیشه در راستای منافع گروهی، باندی و سلیقه‌ای خود حرکت می‌کنند؟ چرا به مردم پاسخگو نیستند؟

شما با چه حقی سرمایه‌گذاری‌های بزرگ تولیدی، صنعتی و خدماتی و ... را در جاهایی قرار داده‌اید که میلیون‌ها نفر از شهرستان‌ها و استان‌ها جمع می‌شوند و خانه‌ها و زمین‌های کشاورزی خود ‌را ترک می‌کنند و با این مدیریت‌های نادرست توده‌های مردم به شهرهای بزرگ کوچ کرده و در حاشیه شهرهای بزرگ در فقر به‌سر می‌برند.

و این بی‌تدبیری برخی مسئولان، توده‌های مردم را به فقر کشیده و گروهی را به‌ ثروت‌های سرشار رسانده است و کسانی هستند که به‌صورت تصاعدی رشد می‌کنند و اکثریت مردم به عقب برمی‌گردند و این زیبنده نظام اسلامی نیست.

محمد بیدگلی دکتری علوم سیاسی و کارشناس مسائل ایران و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا و قرچک

انتهای پیام/۴۰۶۲/