فروش مقاله دکترا یک تا ۱۵ میلیون تومان!

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، ۹۰درصد کارشناسامون که کار نگارش مقاله رو انجام میدن، از استادان دانشگاه هستن. مدرک تحصیلی‌شون دکترا و حتی مقاطع بالاتر از دکتراست. برای همین کار اینترنتی انجام میشه، چون اصلا نمی‌خوان دیده بشن. کلا ما کارشناس با کمتر از مدرک کارشناسی ارشد نداریم. خیالتون راحت! کسی که کارتون رو انجام میده کاملا مسلطه.» این بخشی از گفت‌وگو با یکی از افرادی است که در زمینه فروش مقاله فعالیت دارد و این ادعا را مطرح می‌کند.

این روزها با توجه به نزدیکی به زمان مصاحبه‌های علمی داوطلبان دکترا، برخی داوطلبان برای این که در جلسه مصاحبه دست خالی حضور پیدا نکنند و بتوانند رزومه قوی از خود ارائه دهند، دست به دامان افرادی می‌شوند که با دریافت مبالغی هنگفت، حاضر به فروش آثار علمی به متقاضیان می‌شوند. در واقع فعالان در زمینه تقلب آثار علمی، علاوه  بر هموار کردن راه برای افرادی که فاقد مهارت‌های لازم هستند، زمینه رقابت ناسالم و نابرابری را فراهم می‌کنند که خود مانعی برای تشخیص و دسترسی آسان جامعه به افراد ماهر و متخصص است. فروش مقاله و تقلب در تهیه آثار علمی، موضوعی است که با رواج مدرک گرایی به‌عنوان یک معضل فرهنگی - اجتماعی رو به فزونی یافته است. پیامد و آسیب‌های این کار در مقاطع تحصیلی بالاتری مانند دکترا با توجه به نیاز جامعه به متخصصان مهارت محور، نمود بیشتری می‌یابد.

تبلیغات حتی در سایت‌های تحت قوانین و مقررات

با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت به شماره تماس تعداد زیادی از افرادی دسترسی پیدا می‌کنم که اقدام به فروش مقاله می‌کنند. بعضی از آنها هم سایت‌هایی را تحت قوانین و مقررات راه اندازی کرده‌اند! با یکی از این شماره‌ها که تماس می‌گیرم، اپراتور با اعلام عدد یک، زمینه ارتباط من با کارشناسان مربوط را فراهم می‌کند. وقتی درخواستم را برای خرید مقاله مطرح می‌کنم، کارشناس مربوط می‌گوید: «درخواستتون رو از طریق ایمیل برای کارشناسان ما بفرستین تا بررسی کنن، نهایتا امروز و فردا با شما تماس می‌گیرن. اگر مقاله ندارین، ما صفر تا صدش رو براتون انجام می‌دیم. اگر هم خودتون مقاله داشته باشین و فقط نیاز به پذیرش و چاپ داشته باشه، اون هم انجام می‌شه. حالا کدوم مدنظرتونه؟»

هزینه انجام صفر تا صد یک مقاله را می‌پرسم، می‌گوید: «فاکتور قیمت مقاله با توجه به این که شما بخواین تو مجله عمومی و میان رشته‌ای، یا مجله تخصصی باشه فرق می‌کنه. حالا هزینه‌های پایه برای نشریات عمومی و میان رشته‌ای، از یک میلیون و ۲۰۰ و برای نشریات تخصصی هم از یک میلیون و ۸۰۰تومان شروع میشه.» وقتی می‌پرسم، با توجه به این که شما در تهران هستید و من در شهر دیگری حضور دارم، کار من چطور انجام می‌شود، می‌گوید:« شما هر کجای ایران باشید، چون راه ارتباط اینترنته، ما انجام می‌دیم.»

در یکی دیگر از تماس‌هایم با یکی از افراد فعال در این زمینه، وقتی نگرانی‌ام را درباره بعد مسافت و چگونگی اطمینانم از انجام کار مطرح می‌کنم، می‌گوید: «شما شماره من رو از اینترنت پیدا کردین، درسته؟ اگر کاری درست نباشه، تبلیغاتش هم نیست. هر کدوم از استادان ما تو یک شهری هستن، چون ما داریم تمام رشته‌ها رو ساپورت می‌کنیم. الان استادی که برای رشته شما می‌خوام معرفی کنم، تهرانه. خیلی اوقات هم به نفع دانشجویان و استادان هست که کار اینترنتی انجام بشه، چون خیلی از اینا نمی‌خوان شناخته بشن، برای همین ترجیح ما اینه که اینترنتی باشه.»

ادعای رد پای برخی داوران و استادان در مافیای علمی

از یکی دیگر از افراد فعال در این زمینه، با اصرار می‌خواهم که بگوید در کدام شهر حضور دارد اما او خودداری می‌کند و می‌گوید: «نگارش مقاله پژوهشی حدود چهار تا پنج میلیون میشه، اینی که میگم فقط نگارشه‌ها! برای پذیرش و چاپش یک مبلغ دیگه هم می گیریم. اگر هم با داور بخوای، ما داورم داریم ولی هزینه‌اش خیلی بالا می‌شه. یعنی چیزی تو جیب ما نمیره، تو جیب اوناست. هزینه مقاله با داور هم حدود ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومنه.»

منظورش را در خصوص مقاله‌های با داور می‌پرسم، می‌گوید: «تو نشریات علمی، ما از بین داورانی که باید مقاله شما رو برای چاپ تایید کنن، رابط هم داریم که باهامون همکاری می‌کنن. مقاله رو که بهشون میدیم، کار رو سریع‌تر تایید می‌کنن. البته خیلی هم نمی شه تابلو بازی دربیارن مثلا روند یک ماهه رو ۲۰روزه انجام می دن، نه این که امروز مقاله رو بدی و فردا تایید کنن.»

از او می‌خواهم توضیح بیشتری درباره فرآیند سفارش مقاله بدهد، می‌گوید: «تو واتساپ گرایش و مقطع تحصیلی‌تون رو برام بفرستین و بنویسین برای چی نیاز دارین، من میدم به تیم مقاله تا بررسی کنن. ما حداقل یک‌سوم پول رو همون اول می‌گیریم که یک پیش پرداختی به کارشناسامون بدیم تا کار رو شروع کنن. قبلا هم خدمتتون عرض کردم که ۹۰درصد کارشناسامون، استادان دانشگاه هستن؛ به خصوص که افراد سرشناسی هم بین اونا داریم. یعنی طرف یک آدم بیکار نیست که بدون هیچی شروع کنه به مقاله نوشتن. بعد از پایان کار هم عکس چند صفحه از مقاله رو به‌عنوان نمونه براتون می‌فرستیم که بدونین کار انجام شده. بعد از این که مبلغ رو کامل پرداخت کردین، پروژه رو برای شما ارسال می‌کنیم.»

وقتی از او سوال می‌کنم که چطور اطمینان پیدا کنم که مقاله اورجینال باشد و جایی کار نشده باشد، می‌گوید: «کار ما کپی‌پیست نیست، می تونین راحت جست‌وجو کنین. اگر هم به هر علتی به ما ثابت کنین که مقاله تون همچین مشکلی داره، به ما اعلام کنین ما کارشناس رو جریمه می‌کنیم و یک مقاله اورجینال بهتون می‌دیم.»

با نگرانی درباره راهکارهایی می‌پرسم که روز مصاحبه، استادان متوجه تقلبم نشوند، با خنده می‌گوید: «از طرف ما چیزی لو نمی‌ره، مگر این که خودتون سوتی بدین. قبل از مصاحبه مقاله رو چند بار بخونین تا روی موضوع مسلط بشین. سوالی هم براتون پیش اومد، همه رو یادداشت کنین تا یک جا به سوالاتتون جواب داده بشه. این جوری نباشه که امروز دو تا سوال کنین، باز فردا دو تا سوال دیگه، چون کارشناسامون وقت ندارن.»

با توجه به این که به مصاحبه‌های دکترا زمان زیادی باقی نمانده و چاپ مقالات پژوهشی مستلزم فرآیند زمانی چند ماهه است، به پیشنهاد این فرد به ارائه یک مقاله کنفرانسی بسنده می‌کنم.

XXXXXXXXXXXXX۹۷۱ شماره حسابی است، که این شخص به واتساپم ارسال می‌کند تا با دریافت یک میلیون تومان، بین ۱۰ تا ۱۴ روز دیگر، قبل از زمان مصاحبه‌های دکترا یک مقاله کنفرانسی به من بدهد. قرار است تا پایان روز نصف مبلغ را به حسابش واریز کنم تا بقیه را بعد از پایان کار بگیرد. نمی‌دانم چند نفر از داوطلبان دکترا با در دست داشتن چنین مقاله‌هایی قرار است در روز مصاحبه در رقابتی علمی شرکت کنند که برابر باشد.»

انتهای پیام/4127