کتاب «روزه دريچه‌ای به عالم معنا» و بررسی نقش روزه در ابعاد باطنی و قلبی انسان

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، یکی از موضوعات مهم دین اسلام دعوت به تفکر و اندیشه است. اهمیت تفکر آنچنان است که آن را از بهترین عبادت‌ها شمرده‌اند. ایام ماه پرفضیلت رمضان، ماه نزول قرآن یکی از فرصت‌های مناسب برای تدبر و اندیشیدن است. خبرگزاری آنا در پرونده «سی روز سی کتاب» بنا دارد کتاب‌هایی مناسب مطالعه در این ماه پربرکت را معرفی کند.

در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان شما را با کتاب «روزه دریچه‌ای به عالم معنا» اثر اصغر طاهرزاده  آشنا می‌کنیم.

بحث‌ها و مطالب مطرح شده در کتاب «روزه دريچه‌ای به عالم معنا» حاصل سخنرانی استاد طاهرزاده در جمع دانشجويان تربيت معلم است. اين بحث به‌جهت نوع نگاهی که به روزه و ماه رمضان دارد مورد استقبال زياد قرار گرفت.

خصوصيت اين بحث در توجه كردن به روزه است در رابطه با نقشی که روزه در ابعاد باطنی و قلبی انسان ايفاء می‌کند.

طاهرزاده سعی دارد دست روزه‌دار را بگيرد و به کمک نيّتِ نابی که در روزه‌داری‌اش اراده می‌کند، او را به لايه‌های باطنيِ روح و روان و قلبش سير دهد و راه‌های ظريف خودشناسی را که انسانِ روزه‌دار می‌تواند طی کند، مقابل او قرار دهد.

می‌گويد: ای انسان! به اندازه‌ای که در روزه‌داری عزم بلند داشته باشی، روزه برای تو ثمره به همراه خواهد آورد و لذا سعي دارد آن نوع از عزم‌های بلندی را که انسان روزه‌دار می‌تواند اراده كند، به او متذكر شود.

توجه به روايات و سخنان عرفا در مورد روزه موجب تقويت اراده در روزه‌داری می‌گردد، لذا با مطالعه روايات مورد بحث، انسان احساس می‌کند با روزه‌داری خود راه‌های گمشده‌اش را می‌تواند بيابد.

کتاب «روزه دریچه‌ای به عالم معنا» در بخش‌های کوتاهی تدوین و منتشر شده است. عناوین این بخش‌های کوتاه عبارتند از: «مقدمه»، «معنی بستن و بازشدن شيطان»، «انتظار ما از روزه»، «روزه‌دار شبيه خدا می‌شود»، «بركات روزه»، «روزه، گرسنگی يا بندگی؟»، «تقويت تقوی»، «گرسنگی؛ پذيرايی مقدّس خدا!»، «روزه؛ خزينه حكمت»، «روزه؛ دريچه عبادت»، «آزادی از وَهم»، «روزه؛ عامل نجات از وَهم»، «حداقلِ غذا، حداكثرِ قدرت» و «جايگاه دعای سحر».

در بخشی از فصل «روزه؛ دریچه عبادت» در این کتاب آمده است: «از پیامبر ( ص ) روایت داریم: « لِکلِّ شَیءٍ بَابٌ وَ بَابُ العِبَادَه الصَّوم» یعنی هر چیزی را دری است و دریچه عبادت روزه است. پس تا کسی وارد روزه داری نشود، به حال و حالت عبادت وارد نشده است. چون عالَم عبادت، عالَم خاصی است که با فکر و مطالعه به دست نمی‌آید. این روایت می خواهد بفرماید: تو را با شکم سیر به باغ عبادت راه نمی‌دهند. وقتی حالت عبادت در انسان به وجود آمد، احساس می کند در مرکز هستی جای دارد، تمام حرص ها و اضطراب ها از قلب او زدوده می شود، به اصل خود که بندگی خدا است برمی گردد. پس باید متوجه شد روزه وسیله ورود به عالم عبادت است و به تبعِ روزه است که سایر عباداتِ ما حالت و روح عبادت به خود می گیرد.

ملاحظه کرده اید اگر در هنگام سحر، زیاد غذا بخورید، درست نتیجه عکس می گیرید، خوابتان زیاد می شود، ذهنتان آن تیزی را که حاصل روزه است به دست نمی آورد و خلاصه از نتایج روزه محروم می شوید! به ما گفتند روزه بگیرید تا به شما ثابت شود با گرسنگی می توانید توانا و محکم شوید، البته شرطش این است که به خود القاء نکنید که چون روزه گرفته ام ضعیف شده ام، بلکه اگر دقت کنید متوجه می شوید بیش از گرسنگی، پرخوری علت ضعف و سستی است».

کتاب «روزه دریچه‌ای به عالم معنا» در قطع جیبی و 64 صفحه از سوی انتشارات لب المیزان در دسترس مخاطبان قرار دارد.

انتهای پیام/4028/