گلایه بازیگر زن از بی‌اخلاقی‌های کوچه و خیابان
همین امروز یک‌نفر از کنار من رد شد و گفت: «شما همان دلقک توی تلویزیون هستید؟» خشکم زد، نمی‌دانستم باید چه کار کنم. می‌توانستم دعوا کنم و داد بزنم و شبیه خودش رفتاری ناخوشایند داشته باشم یا سکوت کنم و رد شوم. دومی را انتخاب کردم، نمی‌خواستم من هم جزو قشری باشم که این روزها بی‌ادبی و بی‌احترامی و پرخاشگری را جایگزین رفتارهای درست شهروندی کرده‌اند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، ریما رامین فر، بازیگر زن سینما و تلویزیون در ادامه یادداشتش در روزنامه اعتماد نوشت: از آن فرهنگ غنی خالی شده‌ایم حالا فکر می‌کنم که در گذشته‌های نه چندان دور ادب و نزاکت مردم ایران شهره جهانیان بود و این فقط یکی از شایستگی‌های فارسی‌زبانان به‌حساب می‌آمد. اما این روزها جامعه از ادب خالی شده و ما این شایستگی را به بدترین شکل ممکن از دست‌دادیم و بدون اینکه متوجه اشتباهات خود باشیم هر چه بیشتر جلو می‌رویم، بیشتر از ادب نیاکان‌مان فاصله می‌گیریم. ادب در جامعه امروز بی‌مقدار شده و جای آن را تحقیر کردن و پرخاشگری گرفته است. کلمات و جملاتی در کوچه و خیابان‌های شهر شنیده می‌شود که پر از بی‌ادبی است. در این خیابان مردی را می‌بینی که سرش را از ماشین بیرون آورده و با صدای بلند ناسزا می‌گوید، در خیابان بعدی مرد و زنی را می‌بینی که در ترافیک یک خیابان شلوغ با چند واژه کوتاه یکدیگر را تحقیر می‌کنند. این صحنه‌های مشابه را هر روز بارها می‌بینیم و از کنار آنها می‌گذریم، غافل از اینکه این اتفاقات از چشم فرزندان‌مان پوشیده نمی‌ماند، آنها هستند که با نگاه پرسش‌گر و کنجکاو بی‌ادبی‌های جامعه را نظاره می‌کنند و از رفتار ما تقلید می‌کنند. گاهی فراموش می‌کنیم، بچه‌ها همه‌جا کنار ما هستند، کنار همان مردی که سرش را از ماشین بیرون آورد و ناسزا می‌گفت، یا کنار آن زن و مردی با هم مشاجره می‌کردند.
وقتی بچه‌ها بزرگ‌ترها را در حال بی‌ادبی و گستاخی می‌بینند، چگونه می‌توان در گوش آنها زمزمه کرد که با دوستانت مودب باش، در مدرسه بی‌ادبی نکن و به بزرگ‌تر احترام بگذار. به‌قدری در رفتارهای ناپسند خود غرق شده‌ایم که گاهی فراموش می‌کنیم بچه‌ها هم در همین جامعه زندگی می‌کنند و باید مراقب تربیت آنها باشیم. ادب و احترام در جامعه از دست رفته و این اتفاق ناراحت‌کننده‌ای است چون نسلی که برای آینده پرورش می‌دهیم، قطعا از امروز ما گستاخ‌تر خواهد بود. شاید این نوع بی‌ادبی‌ها به ظهور رسانه‌های اجتماعی هم مربوط باشد.
رسانه‌هایی که مردم خود را پشت آنها پنهان می‌کنند و در آن فضا با هر ادبیاتی که دل‌شان می‌خواهد با‌دیگران حرف می‌زنند و این رفتار برای‌‌شان تبدیل به عادت شده تا جایی که به‌خود اجازه می‌دهند در کوچه و خیابان هم با همین لحن حرف بزنند. فضای مجازی تعریف مشخصی دارد، این فضا باید با فضای واقعی زندگی فرق داشته‌باشد، اگر اجازه داریم در فضای مجازی هر برخوردی با یکدیگر کنیم در فضای واقعی نمی‌توانیم چنین کاری کنیم. باید یاد بگیریم فضای مجازی را از زندگی واقعی تفکیک کنیم. زندگی امروز ما از فضای مجازی تاثیر گرفته و شبکه‌های اجتماعی روی زندگی مردم امروز سایه انداخته است.
این دوری ما از یکدیگر و مهم‌تر از آن دوری از هر آنچه روزی روزگاری در فرهنگ ما بوده و با آن بزرگ شده‌ایم، اتفاق خوشایندی نیست. ما روزبه‌روز تمام آن خوبی‌ها، احترام و ادبی را که در گذشته ایرانیان مثال‌زدنی بوده از دست می‌دهیم و به جای آن پرخاشگری را جایگزین می‌کنیم. اتفاقی که سرانجام خوبی ندارد و هرکسی در نقش شهروندی خود، باید نسبت به این موضوعات حساس باشد و برای بازگشت به آن فرهنگ غنی و دوست‌داشتنی تلاش کند.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
