بی‌خبری مهندسان پزشکی از نیازها و مشکلات بیمارستان‌ها/ فرهنگ استفاده از تولید داخلی در بیمارستان‌ها وجود ندارد

به گزارش خبرنگار حوزه آموزشی و پژوهشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، امروزه استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان اغلب بر روی فعالیت‌های خدماتی مانند فروش، حمل‌ونقل، تاکسی‌های اینترنتی و غذا فعالیت می‌کنند. از همین رو نیاز است اکوسیستم استارت‌آپ‌ها و کارآفرینان به سمت حوزه‌های کمتر مورد توجه بـا پتانسـیل بالا و اثـرات اجتماعی و اقتصادی و ملی بالا در شرایط کنونی هدایت شود.

باتوجه به چالش‌های متعدد کشور در عرصه‌هایی مانند کشاورزی، سبک زندگی شهرنشینی، مسائل اجتماعی، محیط‌زیست، آلودگی و انرژی، در این بین گروه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیانی شکل گرفته‌اند که به‌صورت غیرمستقیم اندیشه و خلاقیت را وارد چرخه‌های تولید تا بازار می‌کنند. خبرگزاری آنا در راستای معرفی و تجربه‌نگاری فناوری، با گروه‌های استارت‌آپی موفق در قالب «پاتوق نخبگان» همراه  شده و پای صحبت آنان نشسته است.

«پاتوق نخبگان» محفلی برای مخترعان و نخبگان است که در سلسله نشست‌هایی در راستای معرفی دستاوردها و چالش‌های استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در خبرگزاری آنا برگزار می‌شود. در ششمین نشست میزبان «محمد نادری‌زاده» دانشجوی دکتری مدیریت تکنولوژی و کارآفرین دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب مخترع و فعال در حوزه تولید تجهیزات پزشکی هستیم. در ادامه مشروح قسمت پنجم این گفتگو را می‌خوانید.

بیشتر بخوانید:

هفت‌خوان رستم برای اخذ مجوز تولید محصول!

چرخه حمایت دولت از تولیدکنندگان فرسایشی است

آنا: برای ساخت اختراعات خود وام نیز گرفتید؟

نادری‌زاده: بله؛ ابتدا 150 میلیون تومان از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و پس از آن 48 میلیون تومان دیگر وام گرفتیم. البته 6 ماه پس از دریافت وام، بازپرداخت  آن آغاز می‌شود که این موضوع، کیفیت محصولات را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. زیرا در مدت کوتاه باید محصولی را بسازیم و به مرحله فروش برسانیم تا بتوانیم قسط‌های وام را بپردازیم!

طی این وام، طی 6 ماه محصولی که تازه اختراع شده را باید طراحی و غالب گیری کنیم و مجوزهای مربوط به آن را بگیریم که اخذ مجوزها به تنهایی سه سال به طول می‌انجامد! این در حالی است که ساخت یک محصول در دانشگاه هاروارد و ورود آن به بازار هفت سال به طول می‌انجامد، این موضوع نشان دهنده صبر آن‌ها برای ساخت یک محصول خوب و باکیفیت است. 

آنا: اختراعات شما بومی‌سازی و یا برای اولین بار در دنیا ثبت شده است؟

نادری‌زاده: اختراع مالکیت فکری است، ممکن است با اضافه کردن یک پیچ به محصول، توانایی آن ارتقا یابد؛ از همین رو فرد می‌تواند نسبت به آن پیچ ادعا داشته باشد. یکی از اختراعات من، تخت اتاق عمل با قابلیت عکس‌برداری CR است، پیش از این اختراع تختی که هم‌زمان قابلیت  تخت CR و پرتابل رادیولوژ را داشته باشد؛ در دنیا وجود نداشت.

یکی دیگر از اختراعات من نگه‌دارنده بیمار در وضعیت «لترال» است. این وسیله یک بالشت است.  زمانی که در اتاق عمل می‌خواهند لگن بیمار را عمل کنند از دو بالشت بزرگ استفاده می‌کنند؛ که این دو بالشت مانع کار متخصصان بیهوشی می‌شود.

برای حل این مشکل، بالش‌های کوچکی ساختم که دو میله دارد، یکی ارتفاع و دیگری با توجه به وزن بیمار تنظیم می‌شود.

این وسیله کنار تخت قرار گرفته  و بیمار را در این وضعیت نگه می‌دارد. از این وسیله تنها ۱۰ تا خریداری شد و همانند دیگر اختراعات استقبالی از آن نشد؛ زیرا متصدیان خرید بیمارستان‌ها از این مشکلات بی‌خبر هستند!

آنا: چرا به اختراع تجهیزاتپپزشکی روی آوردید؟

نادری‌زاده: ساخت تجهیزات پزشکی وظیفه مهندسی پزشکی است. اما اکنون کدام یک از دانشجویان مهندسی پزشکی در بیمارستان‌ها حاضر می‌شوند تا بدانند چه مشکلاتی در آنجا وجود دارد؟ اختراع برای دانشجویان مهندسی پزشکی بسیار راحت‌تر است آن‌ها دروس مکانیک، الکتریک، طراحی و... را خوانده‌اند.

اما تمامی دانشجویان مهندسی پزشکی یا در بازار مشغول به کار می‌شوند و یا مسئول خرید بیمارستان‌ها می‌شوند. هیچکدام از این دانشجویان در اتاق عمل و بیمارستان‌ها حاضر نمی‌شوند تا بدانند چه مشکلاتی وجود دارد و نقش آن‌ها در حل این مشکلات چیست.

آنا: چگونه به فکر ساخت ترالی پانسمان شستشوی اتوماتیک افتادید؟

نادری‌زاده: ترالی پانسمان یک میز استیلی معمولی است، پرستار سرم و بتادین را بر روی این میز می‌گذارد و پانسمان بیمار را عوض می‌کند. طبق کتاب جراحی در زمان عوض کردن پانسمان باید دو پرستار باشند که یکی کمک بدهد، دیگری دستکش پوشیده، دستکشش غیر استریل نشود؛ اما در بیمارستان‌ها یک پرستار این کار را انجام می‌دهد و منجر به انتقال عفونت از بیماری به بیمار بعدی می‌شود.

من در بیمارستان این موضوع را می‌دیدم، چون پرسنل اتاق عمل بودم و برایم استریلیتی مهم بود، می‌گفتم با این دستکش که من دست بزنم به بیمار، اینکه غیر استریل می‌شود، دوباره با همان دستکشی که با آن زخم بیمار را لمس کرده‌ام، با همان دست می‌زنم به بدنه سرم یا بتادین روی گاز می‌ریزم، برای مریض بعدی هم دوباره دست به همین بدنه سرم و بتادین روی میز می‌زنم. عفونت پای این بیمار را به بیمار بعدی منتقل می‌کنم.

بر اساس تحقیقی که انجام دادیم بیشترین عامل عفونت روی همین سرم و بتادینی است که روی میز قرار دارد. «ترالی پانسمان» وسیله‌ای است که زمانی که پرستار دستکش پوشیده دیگر لازم نیست به هیچ‌جا دست بزند. پدال را فشار می‌دهد و سرم می‌ریزد، گاز را می‌بری زیر سنسور چشمی که دارد، خودش بتادین می‌ریزد.

سطل عفونی و غیرعفونی روی خودش قرار دارد که دیگر نخواهد با دستکشش به جایی دست بزند که باعث انتقال عفونت به بیمار بعدی شود. قیمت ترالی پانسمان مشابه ترالی معمولی است که در بیمارستان استفاده می‌کنند ولی باز هم مورد استقبال قرار نگرفت. 

آنا: آیا اکنون نیز «ترالی پانسمان» تولید می‌شود؟

نادری‌زاده: بله. اما بیمارستان‌ها حتی حاضر به استفاده آزمایشی این دستگاه نیز نیستند و می‌گویند ما حوصله و وقت این کارها را نداریم! این در حالی است نمونه خارجی آن را ساخته‌اند، وسیله مصرفی هم گذاشته‌اند رویش که باید خریداری کنند.

باید فرهنگ حمایت از تولید داخل راه‌اندازی شود

یعنی بیمارستان را ملزم می‌کنند که مرتب از این بخرند. اگر نخرید، دستگاه آن کار نمی‌کند. همان را پول می‌دهند، ولی نمونه داخلی را خریداری نمی‌کنند. ما نمی‌دانیم چه مشکلی دارد که از داخل هیچ کس حتی حاضر نیست از آن استفاده کند.

متأسفانه این مسائل نیازمند فرهنگ‌سازی است، باید فرهنگ حمایت از تولید داخل راه‌اندازی شود. من مسئول خرید نیستم که بخواهم انجام دهم؛ به مسئول خرید می‌گویم قیمت جنس من با آن دیگری یکی است، می‌رود الکی پیش فاکتور سوری می‌آورد از یک جایی، می‌گوید آقا این دارد به ما یک میلیون تومان از شما هم ارزان‌تر می‌دهد!

آنا: آیا تا کنون از وسیله‌هایی که ساختید ایرادی نیز گرفته‌اند؟ 

نادری‌زاده: بله؛ به طور مثال نمونه اولی که ساختیم کلاً بدنه‌اش فایبرگلاس بر اساس استاندارد  بین‌المللی ساخته بودیم. به شکلی که نیازی نباشید پرستار خم شود تا از طبقه پایینی کشو گاز بردارد و باعث آسیب‌دیدگی کمرش نشود. 

بعد در بیمارستان به ما گفتند این دستگاه برای بیمارستان‌های استاندارد است. در اتاق‌های ما به جای  دوتا تخت، چهارتا تخت گذاشته‌اند. این ترالی (استاندارد) اصلاً بین تخت‌ها نمی‌رود. بنابراین مجبور به ساخت ترالی کوچک تر شدیم، یعنی چند سال فقط درگیر این بودیم که از نو دوباره با ابعاد کوچک‌تر آن را بسازی.

آنا: روند اخذ استانداردها را چطور ارزیابی می‌کنید؟

نادری‌زاده: اداره‌های ما منفک از هم هستند و منافع خود را در نظر می‌گیرند.  اداره مربوط به تجهیزات پزشکی، قوانین خود را دارد، وزارت‌خانه صنایع و معادن و تجارت و وزارت کار نیز قوانین مربوط به خود را دارند.

من به وزارت کار مراجعه کردم گفتند که ما به این موضوع کاری نداریم که شما  چه‌کار انجام می‌دهید! اینکه همکاران خود را بیمه کنی یا نه، به ما ربطی ندارد، تو باید به همه حقوق اداره کار بدهی! و اصلا به این موضوع که هزینه تمام شده محصول چقدر افزایش می‌یابد ندارند. 

 سازمان تأمین اجتماعی می‌گوید برای ما اصلاً مهم نیست تو حقوق اداره کار می‌دهی یا نمی‌دهی! همه را ولو یک روز سرکار می‌آیند، باید بیمه شوند. درغیر این صورت جریمه خواهید شد! صرف نظر از اینکه نیروی مورد نظر که به‌صورت آزمایشی مشغول به کار شده است، پتانسیل ادامه همکاری را دارد یا خیر. 

سازمان دارایی نیز می‌گوید من اصلاً کار ندارم که حقوق اداره کار می‌دهی یا نه، بیمه می‌کنی یا نه، به من گفته‌اند باید ارزش افزوده بعد از سه ماه را بپردازی!

به این اداره می‌گویم که من سه سال است پولی به دست نیاوردم؛ در پاسخ می‌گویند: به ما ربطی ندارد؛ پول باید در عرض سه ماه پرداخت شود. قانون است اگر ارزش افزوده را پنج روز دیر و زود کنی، حساب شرکتت را مسدود می‌کنند. بدین معنا که از زیر سنگ هم شده باید  پول دولت پرداخت شود!

بیشتر بخوانید:

دارایی می‌گوید اصلاً نمی‌خواهم در این کشور تولید صورت گیرد!

پزشک سالاری در وزارت بهداشت!

آنا: در خصوص معرفی دستگاه به وزارت بهداشت اقدام کردید؟

نادری‌زاده: بله؛ پس از پیگیری‌های زیاد، وزیر بهداشت دستورات لازم را دادند؛ (دستور خطی دادند)؛ رئیس سازمان غذا و دارو دو مرتبه به دانشگاه علوم پزشکی جهرم و دانشگاه علوم پزشکی شیراز نامه زدند.

بر اساس این نامه به دانشگاه شیراز گفتند 20 دستگاه و دانشگاه جهرم ۵ دستگاه خریداری کنند که 50 درصد پول آن را نیز سازمان غذا و دارو پرداخت خواهد کرد. در نهایت دانشگاه علوم پزشکی، گفتند ما نمی‌خواهیم! در نامه نوشته شده است که اگر لازم داشتید بخرید، ما هم که لازم نداریم و نمی‌خواهیم. 

ما همان روش قدیمی را استفاده می‌کنیم، (پانسمان می‌کنند) مشکلی هم نداریم. می‌گوییم این آمده باعث کاهش تزریق آنتی‌بیوتیک می‌شود، مدت زمان اقامت در بیمارستان را کاهش می‌دهد، باعث می‌شود که هزینه دولت و مردم کاهش پیدا کند. می‌گویند این صحبت‌ها را ول کن! اینها مال خارج است.

آنا: در مصرف مواد اولیه هم تاثیرگذار است؟

نادری‌زاده: بله، به اندازه قابل توجهی مصرف بتادین را کاهش می‌دهد. زیرا این دستگاه سنسور دارد و بر اساس آنچه که به آن دستور داده شده است بتادین می‌ریزد, اما برای کسی مهم نیست که بخواهد صرفه‌جویی کند.

زمانی که دستگار را معرفی می‌کنیم، می‌گویند مگر پولش به جیب من می‌رود؟! من رفتم بیمارستان می‌گویم این برای اولین بار است که در دنیا ساخته شده است، می‌گوید محصولی که در دنیا هنوز استفاده نشده است را ما بیاییم استفاده کنیم؟! یعنی حتی حاضر نیستند استفاده کنند.

انتهای پیام/4084/