سفیر اسبق ایران در چین:
جنگ تجاری ترامپ با چین به واشنگتن بیشتر ضربه زده است / پر شدن جیب اقتصاد آمریکا با تنش‌زایی
سفیر اسبق ایران در چین، بازنده اصلی نبرد تجاری واشنگتن – پکن را آمریکا دانست و هدف از تنش‌زایی کاخ سفید میان چین و کشورهای شرق آسیا را تولید ثروت برشمرد.
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا از زمان تبلیغات انتخاباتی، موضوع مقابله با قدرت‌های تجاری جهان ازجمله چین را در دستور کار خود قرار داده بود. ترامپ معتقد است که دولت‌های «جورج بوش» پسر و «باراک اوباما» در زمینه‌های تجاری و اقتصادی به پکن سواری داده‌اند و چین نیز حداکثر استفاده را از سیاست‌های اشتباه کاخ سفید برده است. اما به عقیده رئیس‌جمهور آمریکا، رویه تغییر کرده و چینی‌ها باید بخشی از سودی که طی این 16 سال برده‌اند را بازگردانند و حتی امتیازات جدیدی را در پیمان‌های تجاری واگذار کنند. ازاین‌رو، ترامپ از سال 2018 ده‌ها میلیارد دلار مالیات بر کالاهای وارداتی از چین وضع کرد و پکن نیز اقدامات متقابلی را در دستور کار قرار داد. این جنگ تجاری کماکان ادامه دارد و هنوز راه‌حل جامعی برای آن یافت نشده است. روز گذشته، «شی جین پینگ»، رئیس‌جمهور چین تأکید کرد که چین برای ورود به جنگ تجاری با آمریکا آمادگی دارد اما ترجیح می‌دهد که یک توافق تجاری صورت گیرد. در همین ارتباط و برای ارزیابی تحولات اخیر میان دو کشور، گفتگویی با دکتر جواد منصوری، سفیر اسبق ایران در چین ترتیب داده‌ایم که ازنظر می‌گذرد.
آنا: آمریکا به چشم یک «غارتگر» به چین نگاه می‌کند. آیا واقعاً چینی‌ها از مناسبات تجاری سوءاستفاده کرده‌اند یا قراردادهای تجاری میان این دو کشور منصفانه بوده است؟
منصوری: قراردادهای تجاری میان چین و آمریکا همواره به سود دو طرف بوده اما سود آمریکا در این میان بیشتر است، چراکه بسیاری از کالاهای صادراتی چین به آمریکا، توسط سرمایه‌گذاران این کشور در چین تولید می‌شوند و به دلیل نیروی کار ارزان‌تر، کالاهایی که در این کشور تولید می‌شوند نسبت به محصولات آمریکایی بعضاً کمتر از نصف، قیمت دارند. به‌عنوان نمونه، برخی شرکت‌های بزرگ تولیدکننده تلفن همراه آمریکایی همچون «اپل» در دوره ریاست جمهوری اوباما، سرمایه‌گذاری هنگفتی در این کشور کردند و سود کلانی هم به جیب زدند. مردم آمریکا هم از مصرف کالاهای درجه‌یک چین که تحت لیسانس شرکت‌های خودشان بود، راضی بودند و از طرفی، شرکت‌های چینی نیز رأساً محصولاتی با کیفیت ممتاز به آمریکا صادر می‌کردند. ازاین‌رو، سرمایه‌داران و مردم آمریکا در صف اول کسانی هستند که از سیاست‌های ترامپ علیه چین رضایت ندارند و به نوشته روزنامه اتریشی «استاندارد»، جنگ تجاری ترامپ بیشتر به آمریکا ضربه زده تا چین.
آنا: با این حساب، دلیل شمشیر کشیدن آمریکا به روی چین، به دلیل نگاه کاسب‌کارانه ترامپ به روابط دو کشور و اخذ امتیازات تجاری بیشتر است؟ تحلیل شما در این رابطه چیست؟
منصوری: بله دقیقاً. آمریکا سعی می‌کند با هوچی گری و هیاهو امتیازات خاص تجاری از چین بگیرد. دولت فعلی آمریکا با تبلیغات گسترده برای مردم این کشور جا انداخته که چینی‌ها در تمام این سال‌ها مشغول اخاذی بوده و اقتصاد آمریکا را تلکه کرده‌اند. پروپاگاندای وسیع رسانه‌ای به راه انداخته‌اند که باید حق آمریکایی‌ها ستانده شود، درحالی‌که این‌چنین نیست. هدف از این فشار، دقیقاً مصداق به «مرگ گرفتن تا به تب راضی شدن» است. فشارها را افزایش می‌دهند تا چین درنهایت به عقد یک سری قراردادهای تجاری چندمرحله‌ای تن دهد. این اتفاق افتاده و قرار است که دو کشور طی چند مرحله به یک قرارداد نهایی دست پیدا کنند.
آنا: حضور نظامی آمریکا در دریای جنوبی چین آیا به جنگ تجاری دو کشور ارتباط دارد؟ چرا پنتاگون با اینکه می‌داند پکن از پرسه زدن‌های آمریکا در این منطقه ناراضی و حتی عصبانی است، بازهم بر حضور تأکید دارد؟
منصوری: اقتصاد آمریکا، اساساً یک اقتصاد نظامی است و از این اهرم برای درآمدزایی و ثروت‌اندوزی استفاده می‌کند. طرح کاخ سفید برای شرق آسیا – همان‌گونه که در سایر نقاط جهان نیز این‌گونه عمل می‌کند – فشار روانی و نظامی برای امتیاز گیری است. آمریکا در حال بازی چندوجهی در منطقه است؛ به‌این‌ترتیب که از یک‌سو می‌خواهد پکن را با حضور ناوهای خود در دریای چین جنوبی تحت‌فشار قرار دهد تا دست برتر را در مذاکرات تجاری داشته باشد و از سوی دیگر، هزینه استقرار نیروهایش در کشورهای منطقه را افزایش دهد. وزارت دفاع آمریکا دو روز پیش به کره جنوبی پیغام داد که اگر سالانه 5 میلیارد دلار برای استقرار نظامیان آمریکایی در کره جنوبی پرداخت نکند، یک تیپ نظامی خود را از این کشور خارج خواهد کرد. سؤال اینجاست که چین یا کره شمالی چه خطری برای کره جنوبی دارند جز اینکه آمریکا این دو را تهدیدی برای سئول جلوه داده؟ این آمریکاست که باعث تنش در شرق آسیا شده و کشورهای این منطقه بدون حضور یانکی‌ها، به‌سرعت به تفاهم می‌رسند، همان‌گونه که دو کره به یکدیگر چراغ سبز نشان دادند اما واشنگتن اجازه نزدیک شدن سئول به پیونگ‌یانگ را نداد چون درآمد کاخ سفید از ایجاد تنش حاصل می‌شود.
آنا: سناریوها و احتمالات روابط دو کشور به چه ترتیب است و آن را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
منصوری: سه احتمال در روابط میان دو کشور وجود دارد. اول اینکه شرایط موجود ادامه پیدا کند. دوم، آمریکا توافق مدنظر خود را به چین تحمیل کند و سوم، تنش‌ها میان دو کشور به سطح درگیری نظامی محدود برسد. با توجه به روحیه کاسب‌کارانه ترامپ، ادامه شرایط موجود بیش از سایر گزینه‌هاست چراکه بعید است چین به زیاده‌خواهی‌های ترامپ تن دهد و از طرفی، امکان درگیری نظامی نیز به دلیل مشکلات داخلی ترامپ و اتحاد ایران، روسیه و چین محتمل نیست.
انتهای پیام/4106/
انتهای پیام/
