لایحه مهم قوه قضائیه برای صیانت از کرامت زن در جامعه + جزئیات/ از برخورد با مزاحمتهای خیابانی و پیامکی تا تأمین امنیت زنان در منزل
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، متن لایحه صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت که توسط قوه قضاییه به دولت ارسال شده است، منتشر شد.
بر اساس این لایحه قضات دادسرا و دادگاههای موضوع این قانون از قضاتی که دوره آموزشی لازم را گذراندهاند، انتخاب میشوند. نوع و مدت دوره آموزشی به موجب آییننامهای خواهد بود که ظرف سه ماه پس از لازمالاجرا شدن این قانون با همکاری معاونت منابع انسانی قوه قضائیه تهیه میشود و به تصویب رئیس قوه قضائیه میرسد
صددرصد درآمدهای حاصل از وجوه دریافتی و جزای نقدی موضوع این قانون پس از واریز به خزانه، در اختیار صندوق حمایت از بانوان قرار خواهد گرفت و اساسنامه این صندوق ظرف 6 ماه پس از لازم الاجراشدن این قانون مشترکا توسط وزارت دادگستری و معاونت حقوقی قوه قضائیه تهیه میشود و به تصویب هیأت وزیران میرسد.
بر اساس این قانون مابه التفاوت دیه بانوان سرپرست خانواری که به قتل میرسند یا آسیب جسمی به آنها وارد میشود برابر با دیه مردان از بیت المال پرداخت خواهد شد. آیین نامه نحوه پرداخت این مبلغ هم ظرف سه ماه پس از لازم الاجرا شدن این قانون توسط وزارت دادگستری تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
موارد مورد تاکید در لایحه صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت به شرح ذیل است:
1- تهیه طرح جامع امنیت اخلاقی- اجتماعی بانوان همراه شاخصهای مربوط به فضای مجازی و فضای حقیقی با همکاری وزارت اطلاعات، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و نیروی انتظامی ظرف مدت سه ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون و ارائه به شورای عالی پیشگیری از وقوع جرم جهت تصویب پس از تایید کمیته ملی
2- شناسایی افراد و گروههایی فعال در تخریب نقش زن در خانواده و جامعه و حیا و عفت زن مسلمان ایرانی و مقابله با نقش آفرینیهای آنها با همکاری وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی
3- طراحی و اجرای برنامههای تحقیقاتی کلان و چندرشتهای جهت ارتقای دانش و خدمات اجتماعی برای کاهش خشونت علیه بانوان
4- رعایت ملاحظات جنسیتی بانوان در طراحی رشتهها و گرایشهای تحصیلی؛
5- رعایت ملاحظات جنسیتی بانوان در برنامهریزی آموزشی و تقویم دانشگاهی؛
6- توانمندسازی دختران و پسران دانشجو برای مواجه با مسائل و مشکلات پس از ازدواج و افزایش آستانه تحمل آنها از طریق متون و کارگاههای آموزشی و برنامههای مشاوره؛
در ماده ۲۱ این لایحه آمده است، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در راستای تحقق اهداف این قانون مکلف است اقدامات زیر را انجام دهد:
1- تأمین پوشش فراگیر بیمه درمانی زنان خانه دار
2- کاهش ساعت کاری یا شناور شدن ساعت کاری بانوان شاغل برای رسیدگی به خانواده
3- ایجاد اشتغال برای بانوان نیازمند زندانی، پس از آزادی، در راستای بازاجتماعی کردن و پیشگیری از سوءاستفادههای احتمالی از آنان.
همچنین در ماده ۲۳ این لایحه تاکید شده است وزارت راه و شهرسازی در راستای تحقق اهداف این قانون مکلف است اقدامات زیر را انجام دهد:
۱- اولویت بخشی به تأمین امنیت اجتماعی بانوان در هرگونه سیاستگزاری، تصمیم گیری و برنامه ریزی برای عرصههای عمومی؛ از طریق تهیه طرحهای توسعه شهری از مقیاس شهر تا محله، ارتقای کیفیت فضاهای عمومی و دسترسیهای شهری، احیا، بهسازی و نوسازی محلهها به ویژه در محدودههای ناکارآمد و آسیب پذیر شهری، کلیه شبکههای حمل و نقل و پایانههای مسافری ریلی، هوایی، دریایی، ایستگاهها و استراحتگاههای بین راهی
بنابر ماده ۲۴ این لایحه شهرداریها در راستای تحقق اهداف این قانون مکلف هستند اقدامات زیر را انجام دهند:
1- ایجاد و توسعه پارک ها، مراکز تفریحی و ورزشی مخصوص بانوان در محیطهای شهری.
اما در ماده ۲۵ لایحه صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت آمده است، نیروی انتظامی در راستای تحقق اهداف این قانون مکلف است اقدامات زیر را انجام دهد:
1- در صورت ضرورت، اختصاص کلانتریهای ویژه به تعداد لازم در مراکز استانها و یا شهرستانها با به کارگیری پلیس زن و دیگر نیروهای آموزش دیده به منظور حسن انجام وظایف ضابطان در فرآیند پذیرش و رسیدگی به موارد موضوع این قانون.
2- نیروی انتظامی مکلف است حداکثر ظرف 6 ماه پس از لازمالاجرا شدن این قانون نسبت به ایجاد واحد تأمین امنیت بانوان در کلانتریها اقدام نماید.
3- ارائه خدمات به بانوان موضوع این قانون در مناطقی که پلیس زن حضور دارند، توسط ایشان انجام شود
همچنین بر اساس لایحه صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت، سازمان ثبت اسناد و املاک کشور در راستای تحقق اهداف آن مکلف به انجام اقدام زیر است:
-1- مشروط کردن ثبت ازدواج به گذراندن دورههای توانمندسازی جوانان در آستانه ازدواج با مشارکت وزرات بهداشت، وزارت ورزش و جوانان و دیگر نهادهای مسئول.
ماده ۲۹ این لایحه میافزاید، کانون وکلای دادگستری و مرکز وکلا، کارشناسان رسمی و مشاوران خانواده قوه قضائیه در راستای تحقق اهداف این قانون مکلف به انجام اقدامات زیر هستند:
۱- معرفی وکیل معاضدتی یا داوطلب در موارد اعلام نیاز از سوی مراجع قضایی در پروندههای موضوع این قانون و تسهیل و تسریع در ارائه خدمات معاضدتی؛
۲- معرفی مشاور خانواده در موارد اعلام نیاز از سوی مراجع قضایی در پروندههای موضوع این قانون و تسهیل و تسریع در ارائه خدمات؛
*هر کس مرتکب یکی از جرایم تمامیت جسمانی علیه زنی شود، به شرح زیر مجازات میگردد:
الف- در صورتی که مرتکب قتل عمد شود و به هر علت قصاص نشود یا اجرای آن منتقی گردد، به حبس درجه چهار.
ب- درصورتی که جنایت موجب فقدان یا نقصان دایمی یکی از حواس یا منافع، قطع، نقص یا از کارافتادگی دایمی عضو، زوال عقل، سقط جنین، بروز بیماری جسمی یا روانی صعب العلاج یا دایمی، لطمه دایمی به زیبایی یا ایراد جراحت در حد جایفه یا بالاتر باشد، به حبس درجه پنج.
ج- در صورتی که جنایت موجب فقدان یا نقصان غیر دائم یکی از حواس یا منافع، نقصان عقل یا حافظه یا اختلال روانی، نقص یا از کارافتادگی غیردائم عضو، بروز بیماری جسمی یا روانی غیردایم، لطمه موقت به زیبایی یا ایراد جراحت از متلاحمه تا جایفه باشد، به حبس درجه شش.
د- درسایر آسیبهای جسمی به حبس یا جزای نقدی درجه شش.
ه- در مواردی که رفتار مرتکب نه موجب آسیب و عیبی در بدن گردد و نه اثری از خود در بدن برجای بگذارد، یکی از مجازاتهای درجه هفت.
*هرگاه زوج با علم به وجود بیماری خود و قابلیت سرایت آن، بدون رعایت موازین بهداشتی و بدون آگاهی و رضایت زن، اقدام به رابطه جنسی با همسر خود نماید در صورتی که مشمول تعریف جنایت عمدی گردد به قصاص و درغیر این صورت به شرح زیر مجازات میشود:
الف- چنانچه بیماری ناشی از رابطه جنسی منتهی به فوت زن شود، به حبس درجه پنج.
ب- چنانچه رابطه جنسی منجر به انتقال بیماری به زن و یا تشدید بیماری او گردد، به یکی از مجازاتهای درجه شش.
*تبصره- درصورتی که هر یک از رفتارهای فوق از سوی فردی ارتکاب یابد که علقه زوجیت با بزه دیده نداشته باشد، مجازات مرتکب حسب مورد یک درجه تشدید میشود.
1- توهین به بانوان از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک چنان چه موجب حد قذف نباشد، مستوجب مجازات تعزیری درجه شش است
2- هر کس به هر وسیلهای به زنی امری را صریحاً نسبت دهد یا آن را منتشر نماید که مطابق قانون آن امر جرم محسوب میشود و نتواند بوسیله شاهد شرعی یا قراین و امارات موجب علم قاضی صحت آن را در دادگاه ثابت نماید جز در مواردی که موجب حد است، به یکی از مجازاتهای درجه شش محکوم خواهد شد.
*تبصره- در مواردی که نشر آن عمل اشاعه فحشاء محسوب گردد، هر چند بتواند صحت اسناد آن را ثابت نماید، مرتکب به مجازات مذکور محکوم خواهد شد.
در ماده ۳۸ این لایحه آمده است: هر کس به صورت کتبی، شفاهی یا هر طریق دیگری جنس زن یا جامعه بانوان یا مقام مادر یا شأن زن خانه دار را هجو کرده یا متن توهین آمیز یا هجویه را منتشر نماید، به یکی از مجازاتهای درجه هفت محکوم میشود.
ماده ۳۹ هم میافزاید: هرکس بدون رضایت زنی به وسیله سامانههای رایانهای یا مخابراتی یا هر وسیله دیگری صوت یا تصویر یا فیلم خصوصی یا خانوادگی یا اسرار وی را با تحریف یا بدون آن منتشر کند یا در دسترس دیگران قرار دهد، به نحوی که منجر به ضرر یا عرفاً موجب هتک حیثیت او شود، به یک یا دو مورد از مجازاتهای درجه شش محکوم میشود.
اما ماده ۴۱ این لایحه اشاره دارد که هرگاه مردی با ارسال پیامهای نامتعارف به وسیله سامانههای مخابراتی، فضای مجازی یا هر وسیله دیگری موجب آزار روحی یا روانی زنی شود به جزای نقدی درجه هفت محکوم میشود و در صورتی که پیامهای ارسالی مستهجن باشد یا بعد از درخواست زن به عدم ارسال پیام مجدداً پیام دهد، به جزای نقدی درجه 6 و در صورت تکرار به شلاق درجه 6 محکوم میشود.
بر اساس ماده ۴۴ هم هرگاه کسی به عنف یا اکراه با زنی رابطه نامشروع مادون زنا برقرار کند، به شلاق تعزیری تا ۹۹ ضربه و محرومیت از حقوق اجتماعی درجه 6 محکوم میشود.
ماده ۴۵ این لایحه اشاره دارد که هرگونه درخواست یا پیشنهاد برقراری رابطه نامشروع با بانوان جرم محسوب میشود و مرتکب به یکی از مجازاتهای تعزیری درجه شش محکوم میشود.
تبصره- چنان چه درخواست یا پیشنهاد مذکور در محیط کار (خواه در محیطهای دولتی یا حاکمیتی و خواه در محیطهای عمومی غیر دولتی یا خصوصی) انجام شود، مرتکب به حبس درجه شش یادشده محکوم می-شود.
بر اساس ماده ۴۸ هرکس مرتکب رفتاری گردد که برخلاف مقررات منجر به کشف اجباری حجاب زن شود، به حبس یا جزای نقدی درجه 6 محکوم میشود.
در ماده ۴۹ هم آمده است هرکس از طریق سامانههای مخابراتی یا فضای مجازی و مانند آنها بانوان را به صورت عمومی به مهمانیهای مختلط، یا سایر اماکن و مراکز فساد یا فحشا دعوت کند، به میانگین حداقل و حداکثر تا حداکثر مجازات مقرر برای تاسیس یا اداره مراکز فساد یا فحشا محکوم خواهد شد.
اما بر اساس ماده ۵۰، هرگاه در اماکن عمومی مردی عمداً بدن خود را به بدن زنی بزند یا به هر نحو با وی تماس ایجاد کند به شلاق درجه هشت محکوم میگردد.
بنابر ماده ۵۱، هرگاه زوج بدون عذر موجه زندگی مشترک را به صورت غیرمتعارف ترک کند یا همسر خود را از منزل مشترک اخراج کند یا از ورود وی به منزل جلوگیری نماید به حبس یا جزای نقدی درجه هفت محکوم میگردد.
در ماده ۵۳ آمده است، سوءاستفاده از حقوق ناشی از ولایت، قیمومت، وصایت و سرپرستی از طریق وادار کردن زن به ازدواج یا طلاق بدون رضایت به هر دلیل از جمله حل و فصل اختلافات مانند ازدواج مبادله ای، ازدواج ناشی از خون بس یا اختلافات خانوادگی، ممنوع است و مرتکب به مجازات حبس یا جزای نقدی درجه 6 محکوم میشود.
تبصره - چنانچه ولی، قیم، وصی و سرپرست از طریق فرد دیگر یا هرشخصی بدون رابطه ولایت قیمومت، وصایت یا سرپرستی مرتکب جرم موضوع این ماده شود، به مجازات فوق محکوم میشود.
بنابر ماده ۵۵، الزام همسر به تمکین نامشروع جرم است و مرتکب به یکی از مجازاتهای درجه هفت محکوم می-شود.
بر اساس ماده ۵۶ هرگاه هر یک از کارکنان دستگاههای حکومتی نظیر موضوع ماده ۵ قانون مدیریت خدمات کشوری و ماده ۲۹ قانون برنامه ششم توسعه یا دارندگان کسب و تجارت یا هتلها یا رستوران ها، کارمند یا کارگر زن با هرنوع رابطه استخدامی را مجبور به داشتن پوشش یا آرایش یا گویش یا رفتار خاصی کنند که مغایر با شانیت زن ایرانی و حیاء زن مسلمان بوده یا از حقوق شرعی و قانونی وی از جمله ازدواج یا بارداری منع کرده یا این موارد را شرط ادامه کار قرار دهد یا از ادای حقوق قانونی وی محروم کند، به محرومیت از حقوق اجتماعی درجه هفت محکوم میگردد. در این مورد در صورت طرح شکایت توسط زن، کارفرما یا مسوول مربوطه تا تعیین تکلیف نهایی توسط دادگاه؛ حق اخراج زن یا تغییر جایگاه و عنوان سازمانی وی را نخواهد داشت. همچنین پس از صدور حکم به نفع زن، کارفرما موظف است امنیت شغلی وی را در محدوده قوانین و مقررات کشور تأمین نماید. استنکاف از این حکم موجب محرومیت از حقوق اجتماعی درجه شش خواهد بود.
بنا بر ماده ۵۷ مشمولان ماده قبل هرگاه کارمند یا کارگر زن را با حقوق و دستمزدی کمتر ازحقوق قانونی مشغول به کار کنند به حبس و محرومیت از حقوق اجتماعی درجه شش محکوم خواهد شد.
در ماده ۵۸ آمده هرگاه ضابط یا مقام قضایی از زنی که به عنوان متهم یا شاکی یا مطلع به وی رجوع کرده یا دعوت شده است، سؤالات یا تحقیقاتی غیر مرتبط با موضوع که منافی حریم خصوصی وی باشد از وی بکند، حسب مورد مقررات مندرج در مواد ۶۳ و ۱۹۶ قانون آیین دادرسی کیفری اعمال میشود.
براساس ماده ۵۹ هرکس زنی را تشویق، ترغیب، تحریک، تطمیع یا اکراه به استعمال مواد مخدر، روانگردان، مشروبات الکلی یا وادار به تکدیگری کند به حبس یا شلاق درجه شش و چنانچه موفق به این امر شود به هر دو مجازات محکوم میگردد
ماده ۶۱ میافزاید: چنانچه هر یک از جرایم این فصل مقرون به هر یک از شرایط زیر باشد، حسب مورد مرتکب به بیش از میانگین حداقل و حداکثر مجازات مقرر محکوم میشود:
*جرم توسط کارکنان دستگاه اجرایی که موضوع فعالیت آن دستگاه مربوط به بانوان است و همچنین اعضای تشکلهای مردم نهاد که در امور مربوط به بانوان فعالیت میکنند ارتکاب یابد مشروط بر آن که در راستای وظایف شغلی آنها باشد.
بنابر ماده ۶۳، در جرایم موضوع این قانون در صورتی که مرتکب پدر، مادر یا شوهر زن باشد دادگاه میتواند با لحاظ شرایط فردی و خانوادگی مجرم و بزه دیده در مرتبه اول مرتکب را به جای مجازاتهای فوق به یکی از مجازاتهای تکمیلی متناسب محکوم کند.
در ماده ۶۶ هم آمده است، کلیه واحدهای قضایی و انتظامی در صورت مراجعه بانوان در شکایت از جرایم موضوع این قانون موظف اند فوراً و خارج از نوبت تشکیل پرونده داده و تحقیق و رسیدگی را آغاز نمایند. درصورتی که متهم، شوهر یا پدر باشد پرونده در ابتدا برای صلح و سازش به شورای حل اختلاف محل ارسال میگردد و در صورت عدم سازش، در مدت یک ماه جهت طی مراحل قضایی حسب مورد به دادگاه یا دادسرا ارسال میگردد.
بنا بر ماده ۶۸، بانوان زندانی بجز در جرایمی که مطابق آیین نامه سازمان زندانها از مرخصی محروم هستند میتوانند ماهیانه از هفت روز مرخصی از زندان استفاده کنند. مرخصی بانوان جزء مدت زمان حبس ایشان محسوب میشود. مدت زمان مرخصی فوق علاوه بر مرخصی است که به علت بیماری یا زایمان دریافت می-کنند.
در ماده ۶۹ این لایحه آمده است، بانوان زندانی که به علت محکومیتهای مالی در جرایم غیر عمد در زندان هستند در دریافت کمکهای مردمی جهت آزادی در اولویت قرار دارند.
ماده ۷۰ اشاره میکند، در صورتی که بزه دیده شخصاً یا توسط نماینده قانونی به مراجع انتظامی اعلام شکایت کند. صرف اعلام شکایت برای ارجاع به واحد ویژه تأمین امنیت بانوان و شروع به رسیدگی کافی است و نباید وی را به بیان مسایل خارج از موضوع یا تشریح جزییات غیر ضروری مجبور کرد. همچنین طرح پرسشهای غیر مرتبط و غیرضروری و به کار بردن عبارات نامناسب از هریک از طرفین دعوا، مطلع یا نمایندگان قانونی ایشان ممنوع است. همچنین تحقیق از سوابق بزه دیده ممنوع است. در مورد جرایم منافی عفت، رعایت مقررات قانون مجازات اسلامی در ادله اثبات جرم و آیین دادرسی کیفری در نحوه رسیدگی الزامی است.
همچنین ماده ۷۱ در صورتی که در هر مرحله قبل از صدور حکم قطعی، ظن قوی بر تکرار ضرب و جرح، یا آسیب بیشتر نسبت به بزه دیده یا فرزندان او و یا اعمال فشار به بزه دیده برای انصراف از پیگیری شکایت وجود داشته باشد، حسب مورد، مرجع قضایی بنا به تشخیص خود و بر حسب شرایط و شدت خطر و تهدید، یک یا چند دستور حفاظتی - حمایتی زیر را صادر و بلافاصله اجرا خواهد کرد؛
هرگاه فردی زنی را به ارتکاب هر یک از جرایم موجب حدود و قصاص و تعزیری درجه شش به بالا تهدید نماید و بیم آن رود که واقعاً مرتکب آن جرم شود. یا فردی که به جهت ارتکاب جرم علیه بانوان محکوم شده است صریحاً نظرش را بر تکرار جرم ابراز کند، دادستان بنا بر درخواست شخص تهدیدشده، از او میخواهد تعهد کند مرتکب جرم نشده و عندالاقتضاء قرار تأمین مناسب از نوع کفالت یا وثیقه را برای حداکثر به مدت دو سال بسپارد. در صورت خودداری مرتکب از سپردن تأمین و یا عدم تعهد، دادستان *دستور بازداشت متهم را برای حداکثر یک ماه صادر خواهد کرد. در صورت سپردن قرار تأمین، چنانچه شخص مذکور ظرف دو سال مرتکب جرم منظور شود، موضوع تأمین به نفع دولت ضبط میشود. در غیر این صورت، به او یا قائم مقام قانونی وی مسترد خواهد شد.
همچنین ماده ۷۷ هم میافزاید، در صورتی که زوج دارای دو بار محکومیت قطعی به جرایم موجب حد، قصاص، و جنایات عمدی موجب دیه به هر میزان و مجازاتهای تعزیری تا درجه شش موضوع این قانون نسبت به زوجه باشد، مجدداً مرتکب هر یک از جرایم مذکور علیه وی شود، و منجر به صدور حکم قطعی گردد، از مصادیق عسر و حرج زوجه محسوب میشود.
انتهای پیام/4076/
انتهای پیام/