مانع مشارکت دانشگاه‌ها در حل مشکلات کشور، چه مشکلات صنعتی و چه مشکلات اجتماعی چیست؟
- یک مقدار به عنوان یک مورد دست گذاشتن و گفتن که این مهم‌ترین مانع است شاید خیلی کار سختی باشد چون در واقع ورود دانشگاه به بحث صنعت و حل مسائل از یک طرف ورودی چند وجهی است و از طرف دیگر هم این ورود، ارتباط متقابل است. طبیعتاً همان‌قدر که دانشگاه‌ها به این امر علاقه‌مند هستند، صنعت هم باید این علاقه‌مندی را نشان دهد و شاید اگر از بین همه این عوامل بخواهیم جدا کنیم، جدی‌ترینش این است که صنعت باید دانشگاه را باور داشته باشد، باید احساس نیاز کند که به دانشگاه‌ها نیازمند است، صنعت باید در فضای رقابتی قرار بگیرد تا بیاید به سمت دانشگاه‌ها؛ ولی شک نداشته باشید که دانشگاه‌ها هم ظرفیتش را دارند، هم توانمندی و علاقه‌مندی‌اش را. چون به هر حال الان دارد سرمایه‌گذاری عظیمی روی کارهای پایان‌نامه بچه‌های تحصیلات تکمیلی به‌خصوص بچه‌های دکتری می‌شود و بسیار علاقه‌مندیم که این این سرمایه‌گذاری، خروجی و دستاورد مناسبی داشته باشد که دانشجویی که از اینجا فارغ‌التحصیل می‌شود، بتواند بلافاصله متناسب با کاری که کرده در آن صنعتی که به‌شکل متمرکز روی آن کار کرده جذب شود. شاید این موضوع را بتوان به عنوان جدی‌ترین بحث مطرح کرد.
یکی اینکه فضا برای فعالیت باتوان با توجه به ویژگی دانشگاه شما الان مهیاست برای ارتباط با صنعت یا سازمان‌های دیگر؟
- شاید که یک مقدار سخت باشد. من نمی‌خواهم بگویم آن روان‌سازی که در بعضی از ارتباط‌ها وجود دارد، هست. ولیکن این اعتقاد هست که اگر کسی توان علمی داشته باشد و ارائه دهد، اگر حرف گفتنی داشته باشد، شاید خیلی دیگر تفاوت نکند خانم و آقا بودنش. یعنی بانوان هم به راحتی می‌توانند مسائل‌شان را مطرح کنند و کار را پپیش ببرند، کما اینکه الان تعداد بسیاری زیادی از همکارانی که در حوزه ارتباط با صنعت در دانشگاه الزهرا کار می‌کنند، خانم‌ها هستند.
انتهای پیام/
