۰۷/ اسفند /۱۴۰۳
18:51 09 / 09 /1397
دکتر حسن کربلایی

جنبش جلیقه‌زردها و سوخت اصلی بحران در فرانسه!

جنبش جلیقه‌زردها یک جنبش خودجوش است که پایگاه وسیعی در میان مردم عادی و فقیر دارد.
11.jpg

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ پاریس در روزهای ۲۶ آبان و سوم آذر ماه گذشته شبیه یک شهر جنگی شد. شعله‌های آتش، درگیری و خشونت در جای‌ جای پاریس به ویژه خیابان اصلی این شهر یعنی شانزه‌لیزه دیده می‌شد.


ده‌ها هزار فرانسوی به خیابان‌ها ریختند و با پلیس درگیر شدند. ظاهر امر این بود که آن‌ها به افزایش قیمت سوخت معترض بودند اما باطن بحران یاد شده حکایت از آن دارد که سوخت اصلی این بحران فقط مختص افزایش قیمت سوخت نیست.


تصاویر درگیری و برخوردها حکایت از آن داشت که حوادث اعتراضات سال ۱۹۶۸ دارد تکرار می‌شود. پلیس و مردم تمام‌قد در برابر هم صف‌آرایی کرده و ستون‌های دود و آتش از چهارگوشه پاریس قابل رؤیت بود.


امانوئل ماکرون برخورد پلیس و نوع مقابله حرفه‌ای با معترضین را پسندید و از آن‌ها تشکر کرد. او خطاب به معترضین گفت؛ «خجالت بکشید»!


وزارت کشور فرانسه می‌گوید تعداد تظاهرکنندگان در سراسر کشور بیش از ۱۰۶ هزار نفر برآورد شده است اما منابع بی‌طرف این تعداد را بیشتر از آنچه عنوان شد ذکر کرده‌اند. دویچه وله تعداد معترضین را ۳۰۰ هزار تن برشمرد. آنچه مورد سؤال ناظران سیاسی است سطح آشوب نیست بلکه عمق آن است. سطح و عمق آشوب از دل این سؤال بیرون می‌آید که آیا آشوب به خاطر سوخت است؟! یا اینکه «سوخت آشوب» ربطی به مقوله افزایش قیمت سوخت ندارد! پاسخ به این دو سؤال می‌تواند از این اتفاق رمزگشایی کند.

گوشتیران
قالیشویی ادیب

ظاهراً رسانه‌های پاریس در پنهان کردن علت اصلی آشوب به نوعی با دولت همکاری می‌کنند تا به این دو پرسش پاسخ دقیق داده نشود.


واقعیت آن است که محبوبیت ماکرون به ۲۶ درصد کاهش یافته و فرانسوی‌ها دیگر او را شایسته عالی‌ترین مقام کاخ الیزه نمی‌دانند. او در برابر جنبش جلیقه زردها قرار دارد که به تعبیر اکونومیست علیه خواص مرفه پاریس‌نشین است. جنبشی که بر اساس تازه‌ترین برآوردها به قول گاردین از حمایت ۸۰ درصدی مردم فرانسه برخوردار است.


جنبش جلیقه‌زردها یک جنبش خودجوش است که پایگاه وسیعی در میان مردم عادی و فقیر دارد.


آنان، ماکرون را رئیس‌جمهور اغنیا می‌دانند. جنبش جلیقه‌زردها ظاهراً یک جنبش بی‌سر است. قطعاً اگر این جنبش روزی اقتضا کرده و سری پیدا کند آن روز را می‌توان به عنوان یک انقلاب مردمی در فرانسه ثبت کرد. سنگربندی در خیابان شانزه‌لیزه و برهم زدن دکور آرامش و زیبایی مهم‌ترین خیابان پایتخت یک اتفاق و حادثه ساده نیست بلکه می‌تواند تداعی‌گر شورش ۱۸ مارس ۱۸۷۱ در پاریس باشد.


حوادث آینده در فرانسه می‌تواند گمانه‌هایی که مطرح شد را محک بزند.


انتهای پیام/۴۰۷۱/


ارسال نظر
نظرات شما
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
جمعه ۰۹ آذر ۱۳۹۷ - ۲۳:۵۸
خوش به حال فرانسویها که آن قدر آزادی و حرمت دارند که به خاطر گرانی ناچیز قیمت سوخت به راحتی اعتراض می‌کنند