یکی از رسالت‌های هنر هفتم علاوه بر سرگرمی، روشنگری است.

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، مرز میان فیلم سیاه با آثار اجتماعی که به قصد نشان دادن یک معضل و آگاه‌سازی جامعه ساخته می‌شود، همچنان بحث داغ منتقدان و سینماگران است و هنوز هم معیار مشخص و درستی برای تبیین این موضوع مطرح نشده است.

مسأله این است که فیلم‌ساز به ویژه در فیلم‌های اجتماعی تا چه اندازه در روایت معضلات صادق بوده و در نمایش آن‌ها اغراق نکرده است. یعنی خالق یک اثر سینمایی با هدف آگاه کردن مسئولان و مردم از سیاهی‌ها و معضلات برای حل آن‌ها دست به تولید فیلم زده یا تنها با پیدا کردن یک موضوع تلخ، ناامید کردن مخاطبان، ایجاد یاس در جامعه و جلب توجه بین‌المللی را مد نظر داشته است. در ادامه این بحث به سراغ حامد عنقا نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما و تلویزیون رفته‌ایم تا نظر وی را در این خصوص جویا شویم.

عنقا اظهار کرد: قبل از اینکه به موضوع سیاه‌نمایی در سینمای ایران اشاره کنم می‌خواهم سینمای هالیوود و اروپا که آثار شاخصی در آن ساخته می‌شود و در ایران نیز طرفدارنی دارد را بررسی کنم.

وی افزود: حتما همه کسانی که سینمای هالیوود و اروپا را دنبال می‌کنند آثاری که به موضوع بزهکاری، فساد در اقتصاد آمریکا یا اروپا، فقر، نژادپرستی و مشکلات اجتماعی پرداخته را دیده‌اند، بنابراین حالا سؤال از دوستان که به سینمای ایران انگ سیاه‌نمایی می‌زنند،این است که نظرشان درباره این آثار چیست؟

این نویسنده و کارگردان تاکید کرد: گاهی اوقات در آثار هالیوودی پرده از خیانت‌هایی از طرف سران آمریکایی برداشته می‌شود که اگر سینماگران ایرانی ذره‌ای بخواهند به این موضوعات نزدیک شوند انواع و اقسام تهمت‌ها را خواهند شنید در حالی که کارکرد اصلی سینما همین شفاف‌سازی است. 

کارگردان مجموعه تلویزیونی «به همین سادگی»، گفت: ماهیت سینما در دنیا همسو بودن با اتفاقات جامعه است یعنی یکی از رسالت‌های هنر هفتم علاوه بر سرگرمی و تفنن، روشنگری است.

عنقا با اشاره به اینکه آن‌هایی که به سینما انگ سیاه‌نمایی می‌زنند حتماً توقع دارند سینما فقط باید جنبه سرگرمی داشته باشد، افزود: متأسفانه این نوع نگاه آنقدر سطحی است که نمی‌توانم بیشتر درباره آن صحبت کنم.

نویسنده «قلب یخی»، گفت: برخی نیز سینما را با ابزاری برای رپورتاژ و آگهی اشتباه گرفته‌اند و گمان می‌کنند سینما هم باید مانند آگهی‌های بازرگانی در خدمت نهاد یا گروهی خاص باشد درحالی که هنر هفتم ماهیتی مردمی دارد و باید مطالبات مردم را در قالب آثار سینمایی مطرح کند.

عنقا تأکید کرد: کسانی که درباره سیاه‌نمایی در سینمای ایران صحبت می‌کنند فقط به دنبال اثبات بی‌اطلاعی خود از این مقوله هستند.

نویسنده مجموعه «تنهایی لیلا» با بیان اینکه اصولاً وظیفه سینما، تئاتر یا رمان و کتاب تنها معرفی یک جامعه نیست، افزود: این هنرها رسالت‌هایی هم به دلیل مردمی بودن برای آگاهی بخشی به جامعه دارند که در هیچ کجای دنیا نسبت سیاه‌نمایی به آن زده نمی‌شود به همین خاطر معتقدم این اصطلاحات تنها کارکرد داخلی برای ما دارد. 

وی درباره انتخاب فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» به‌عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار نیز توضیح داد: اینکه این فیلم خوب است یا بد نمی‌خواهم نظری بدهم اما دوستانی که به فیلم‌های ایرانی معرفی شده در اسکار انتقاد می‌کنند هنوز تفاوت جشن و جشنواره را نمی‌دانند.

عنقا خاطرنشان کرد: اسکار در واقع یک جشن است و فیلمی که از ایران به‌عنوان نماینده به آن فرستاده می‌شود تنها برای داوران جشن نمایش داده می‌شود. اینطور نیست که ماننده جشنواره کن یا برلین به مدت یک هفته یا 10 روز در جشنواره نمایش داده و داوری شود.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/4028