ساعت نزدیک9/30صبح است؛در محل کار مشغول رسیدگی به امور جاری هستم. ناگهان پیامی دریافت کردم.
رژه اهواز به هم خورد! حمله مسلحانه به رژه سپاه.
شوکه شدم.
محل کار من در اندیمشک، از محل زندگی‌ام در اهواز ۲ ساعت فاصله دارد . قرار بود امروز همسرم و فرزند ۴ ساله‌ام برای دیدن رژه به محل برگزاری بروند.
دستپاچه به سراغ اینترنت و شبکه ها مجازی رفتم. تصاویر و اخبار ارسالی، ضد و نقیض و بی‌شمار بود.ثانیه به ثانیه شبکه های مختلف اخبار متفاوتی از محل حادثه مخابره می‌کردند.
دهها بار با تلفن همراه همسرم تماس گرفتم و پاسخی نگرفتم.هر لحظه براضطرابم افزوده می‌شد.احساس شبیه خفگی داشتم.با خانواده همسرم تماس گرفتم.گویا قرار نیست کسی جواب من را بدهد!
در این حال و هوا ناگهان خبر رسید کودک ۴ ساله ای تیر خورده است.
بی اختیار گوشی از دستم افتاد و صفحه نمایش شکست.قبل از صفحه نمایش، قلبم شکست.
ناخودآگاه تصاویر فرزندم جلوی چشمانم رژه می‌رفت. دیشب قبل از خداحافظی با تک پسرم چنان بوسه‌ای نثارش کردم که گفت بابا! بابت این بوس محکم، باید منو ببری پارک بادی!
گوشی ترک خورده را برداشتم و مدام شماره همسرم را گرفتم.
همکارانم متوجه اضطراب و عصبانیتم شده بودند.ولی ترجیح می‌دادند با سکوت‌شان به من آرامش دهند.
تصمیم گرفتم راهی اهواز شوم. بی آنکه حرفی بزنم محل کار را با عجله ترک کردم.در حال سوار شدن بر خودرویم بودم که پدر همسرم زنگ زد.
هنوز سلام علیک نکرده بودیم بی اختیار گفتم : داریا (پسرم) کجاست؟
گفت: خواب است.
گفتم مگر نرفتند رژه؟گفت نه.دیشب مریض احوال بود تا دیر وقت نخوابید!
نفسی به آرامی کشیدم.ولی خدا می داند دلم با پسرک تیر خورده بود.
به محل کارم برگشتم، زیر لب برایش ایت الکرسی خواندم.یک بار دو بار سه بار ۴ بار مشغول خواندن دعا و ذکر گفتن شده بودم.از خدا می‌خواستم اتفاقی برایش نیفتاده باشد.
مرتب پیگیر حالش بودم که ناگهان خبر شهادتش رسید.
انگار داریای خودم شهید شده بود. بغض خفه‌ام می‌کرد.با صدای بلند به تروریست‌ها لعنت می‌فرستادم.
دلم برای پدر و مادر طاها و آرزوهای بی‌شماری که برای فرزند عزیزشان داشتند می سوخت.
فرزندی که اکنون عزیز همه ی ایران است و ملتی در خاطرش خواهد سپرد که طاها در دستان سربازان وطن خون داد تا قطرات خون رنگینش به رگ های ایران پایداری و مقاومت ابدی بدهد.
طاها تا قیام قیامت در قلب ملت ایران است.
*استاد دانشگاه آزاد واحد اندیمشک
انتهای پیام/4046/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
