امیدهای فوتبال ایران سرگردان‌تر از همیشه

گروه ورزشی خبرگزاری آنا - حمید رضا نقیبی؛ تیم ملی فوتبال امید ایران قرار است به عنوان نماینده کشورمان در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا حضور داشته باشد. این خبری است که محمدرضا ساکت دبیر کل فدراسیون در روزهای پایانی سال 96 اعلام کرد. وی در حالی این خبر را داد که امروز یک ماه از صحبت‌های وی می‌گذرد و کمتر از 5 ماه دیگر امیدهای فوتبال کشورمان باید در اندونزی به مصاف عمان، سریلانکا و قزاقستان در گروه A بروند. آن هم در شرایطی که سرمربی تیم امید هنوز انتخاب نشده است.

در شرایطی که روز گذشته علی جوادی مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال بیان کرد انتخاب سرمربی تیم امید به مراحل آخر رسیده است و فهرست 90 نفره بازیکنان این تیم انتخاب شده‌اند، باید به این نکته اشاره کرد که اگر همین امروز هم سرمربی تیم مشخص گردد، چرا سرمربی تیم امید زودتر انتخاب نشد تا وی خودش فهرست کلی تیمش را انتخاب کند و از میان بازیکنان حاضر در اردو نفرات اصلی تیمش را گزینش کند. کاری که عباس چمنیان از دو سال پیش در تیم ملی نوچوانان انجام داد و و سال گذشته توانست با تیمش در میان 8 تیم برتر جهان قرار بگیرد. چمنیان بعد از جام جهانی هندوستان هم به گزینش بازیکنان مدنظرش پرداخته و به نظر می‌رسد تیم نوجوانان در بازی‌های قهرمانی آسیا و انتخابی جام جهانی در سال 2019 شانس زیادی برای قهرمانی در آسیا داشته باشد.

روندی که فدراسیون فوتبال در انتخاب سرمربی تیم امید در پیش گرفته است، همان روشی بود که سال گذشته در تیم جوانان انجام شد و فرهاد پورغلامی چند ماه به شروع مسابقات هدایت جوانان را برعهده گرفت و در همان دور مقدماتی تیمش از دور رقابت‌ها کنار رفت. حالا انتخاب سرمربی تیم امید در شرایطی در شرف شکل‌گیری است که آخرین قهرمانی تیم امید ایران در بازی‌های آسیایی 2002 پوسان کره‌جنوبی بود و عنوان سومی یا همان مدال برنز بازی‌های آسیایی 2006 دوحه قطر افتخار پایانی فوتبال ایران در رقابت‌های المپیک قاره کهن بوده است.

تیم امید ایران بیش از 40 سال است که نتوانسته به المپیک برود و اشتباهاتی که در سال‌های اخیر در بخش مدیریتی این تیم از سوی فدراسیون فوتبال صورت گرفته باعث شده تا این تیم در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگ‌ژو و 2014 اینچئون خیلی زود از گردونه رقابت‌ها حذف شد و بیم آن می‌رود تا بار دیگر نماینده فوتبال ایران در مصاف با حریفان آسیایی نتواند عملکرد درخشانی در مصاف با حریفان از خود ارائه دهد. نباید فراموش کنیم که آخرین حضور ایران در المپیک به المپیک 1976 مونترال کانادا باز می‌گردد و 12 سال هم از آخرین موفقیت در آسیا می‌گذرد.

در فوتبال آسیا اکثر کشورها برنامه بلندمدتی روی تیم‌های پایه خود داشته‌اند تا بتوانند در سطح بزرگسالان نتایج مقبولی به دست آورند و با توجه به تجربیات تلخی که در گذشته به دست آمده است، تیم ملی نباید در بازی‌های این دوره به نام حریفان توجه کند و آنها را به دست آورد. شکست 4 بر یک مقابل ویتنام و تساوی یک بر یک برابر قرقیزستان موجبات حذف امیدهای ایران را در بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی رقم زد. شکست برابر ژاپن در نیمه‌نهایی و کره‌جنوبی در رده‌بندی گوانگ‌ژو چین و ایستادن بر رتبه چهارمی آسیا در حالی رخ داد که تیم ما در مرحله مقدماتی توانست ترکمنستان، بحرین و ویتنام را در مرحله گروهی و مالزی و عمان را در مراحل یک هشتم و یک‌چهارم مغلوب کند اما تجربه تلخ اینچئون این حقیقت را مسجل نموده که تیم‌های عمان، سریلانکا و قزاقستان حریفانی نیستند که اجازه دهند تیم ایران بتواند به سادگی خود را به مراحل پایانی برساند. علاوه بر آنکه در صورت صعود احتمالی تیم امید به مرحله حذفی رشد فوتبال پایه در کشورهای عربی نظیر امارات و قطر کاملا مشهود و آمادگی تیم‌های کره‌جنوبی، ژاپن و ازبکستان غیرقابل انکار است.

بنا بر اعلام فریدون معینی رئیس کمیته جوانان فدراسیون فوتبال؛ این فدراسیون تا 10 اردیبهشت فرصت دارد موافقت شرکت در بازی‌های آسیایی جاکارتا را اعلام کند و تا نهم تیرماه هم فرصت برای ارسال اسامی دارد اما نباید به‌واسطه داشتن چنین فرجه‌های زمانی استارت برای برنامه‌های اماده‌سازی تیم امید را به تاخیر انداخت. اینکه کمیته جوانان فدراسیون اعلام کرده حساسیت ویژه‌ای برای انتخاب سرمربی تیم امید دارد عاملی شده تا آغاز حرکت این تیم به سوی رقابت‌های آسیایی با تاخیری جدی مواجه شود و جالب اینکه اعضای این کمیته در حالی که روز بیستم فروردین ماه را پشت‌سر می‌گذاریم پاسخ واضحی برای انتخاب گزینه نهایی سرمربیگری تیم امید نداده‌اند.

مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال 21 اسفند 96 پس از جلسه ستاد عالی بازی های آسیایی گفته بود که 9 برنامه اردویی تا بازی‌های آسیایی جاکارتا برای تیم امید پیشبینی کرده‌‏ایم و هدف ما ساختن تیمی قدرتمند برای المپیک 2020 است. حال این سوال پیش می‌آید که در فاصله کمتر از 5 ماه تا شروع این رقابت‌ها و اینکه از زمان صحبت‌های تاج یک ماه می گذرد، فدراسیون چگونه این برنامه‌ها را اجرایی می‌کند آن هم در شرایطی که تیم ملی بزرگسالان آماده حضور در جام جهانی 2018 روسیه است و این نگرانی وجود دارد که در کانون توجهات بودن تیم کی‌روش باعث آن شود تا نگاه‌ها به تیم امید کمتر از آنی باشد که اعلام شده است.

فراموش نکنیم تیم ملی امید در تابستان سال پیش در مرحله مقدماتی قهرمانی آسیا ناکام بود و به دور نهایی نرسید تا در دی ماه یکی از غایبان بزرگ این رده‌سنی باشد. تیمی که هدایت آن در اختیار امیرحسین پیروانی بود. در حال حاضر هم گزینه‌هایی مانند زلاتکو کرانچار، جواد نکونام، حمید استیلی و رحمان رضایی احتمال دارد که هدایت تیم امید را برعهده بگیرند ولی آنچه مسلم است تعلل بیش از حد برای انتخاب سرمربی بیش از پیش به تیم امید ضربه می‌زند.

به خاطر داشته باشیم بازیکنانی مانند امید نورافکن، صادق محرمی، سید مجید حسینی، علی قلی‌زاده و ... که در لیگ برتر درخشیده‌اند، این شانس را دارند که در جام جهانی روسیه جزو شاگردان کی‌روش باشند و با تجربه حضور در معتبرترین مسابقات فوتبالی جهان یاور تیم امید در بازی‌های آسیایی باشند ولی تیمی که می‌خواهد در المپیک آسیایی موفق باشد نیاز به برنامه آماده‌‌سازی بسیار مناسبی دارد که بتواند هم رضایت باشگاه‌ها و هم تیم ملی را به همراه داشته باشد و فدراسیون فوتبال باید بستر لازم برای تحقق چنین برنامه‌ای را فراهم کند. اگر چه که هنوز ایمدهای فوتبال ایران در بلاتکلیفی و سرگردانی به سر می‌برند.