بر اساس منافع ملی باید به قبول یا رد کنوانسیون‌های بین‌المللی پرداخت

به گزارش حوزه پارلمانی گروه سیاسی خبرگزاری آنا، حجت الاسلام مجتبی ذوالنور در دیدار اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه قم، در ارتباط با تصویب کنوانسیون پالرمو در مجلس و دلیل اصلی پذیرش و قبول آن از سمت دولت گفت: یکی از مسائل مهم مطرح در این طرح، جهانی شدن است، در این رابطه سه دیدگاه وجود دارد، عده ای اعتقاد به پذیرش این طرح ها و ایجاد ارتباط با دهکده جهانی دارند و عده ای این ارتباط ها را نوعی دام از سوی دشمنان می دانند؛ اما دیدگاه سوم چیزی بینابین است بنده اعتقاد دارم که کنوانسیون ها، سندها و طرح های جهانی را باید نه به صورت کامل رد کرد و نه به صورت کامل پذیرفت، بلکه باید بر اساس منافع ملی به رد و یا قبول آنها پرداخت.

نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی در تشریح کنوانسیون پالرمو افزود: این کنوانسیون با عنوان مبارزه با جرایم سازمان یافته فرا ملی مشغول فعالیت است و به دنبال جلوگیری از قاچاق انسان، مهاجرت های غیرمجاز و جلوگیری از تولید و انتقال و قاچاق سلاح گرم است که در بطن خود به مبارزه با پول شویی هم می پردازد، که از طرف سازمان ملل مطرح شده و ما به عنوان یکی از اعضای سازمان ملل می توانیم این طرح را قبول و اجرایی کنیم.

ذوالنور یکی از دلایلی که در جهت مخالفت با تصویب این کنوانسیون مطرح شده است، را این گونه بیان کرد: وقتی کنوانسیونی تصویب می شود تعاریف موجود از سمت سازمان ملل مطرح می شود و مصادیق بر طبق آن سازمان دهی می شوند، که در اغلب اوقات با تعاریف ما از مفاهیم متفاوت است.

این عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در تبیین اجباری بودن پذیرش این کنوانسیون گفت: پذیرش هیچ یک از کنوانسیون های مطرح شده از سمت سازمان ملل اجباری نیست و در صورت عدم پذیرش امکان فشار و تهدید وجود ندارد، هر چند یکی از دلایل دولت برای پذیرش این لایحه جلوگیری از گمانه زنی ها درباره ایران است که البته با وجود این ها انگ زنی به ایران ادامه دارد.

ذوالنور با بیان اینکه حذف آزمون ورودی مدارس سمپاد در حال بررسی است و هنوز تصمیم نهایی برای آن گرفته نشده است، خاطرنشان کرد: مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی زمانی واقعا موثر خواهد بود که دارای یک طرح همه جانبه برای استفاده از این دانش آموزان باشد نه اینکه صرفا آن ها را در یک مقطعی آموزش بدهیم و بعد در مقاطع بالاتر و زمانی که می توانند بهره علمی بدهند به حال خود رها کنیم؛ این مدارس باید از جهت ریزش نخبگان اصلاح شود و امکان استفاده از این نخبگان در سطوح علمی بالاتر ایجاد شود، در واقع این یک مسیری است که باید کامل طی شود، برداشتن قدم اول نیازمند برنامه ریزی برای قدم دوم است.