«سوء تفاهم»؛ تداخل تصویر واقعیت از واقعیت است

دکتر انتظاری در تحلیلی جامعه‌شناسانه در مورد فیلم سینمایی «سوتفاهم» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا. گفت: فیلم خوبی بود، چراکه بر مبنای یک تحلیل نظری شکل گرفته بود و برخلاف فیلم هایی که فقط طرح مسأله می‌کنند، یک سازمان تئوریک پشت فیلم بود. البته اگر انسان بخواهد به خوبی این فیلم را تحلیل کند باید چند بار آن را ببیند، زیرا وقتی انتهای فیلم گره‌گشایی می‌شود، شاید اگر دوباره فیلم را ببیند با نگاه دیگری سکانس‌های مختلف را در ذهن خود تحلیل کند.

وی با اشاره به حضور «فراواقعیت» به عنوان یکی از مسائل مهم ادبیات جامعه شناسی در شکل گیری فرآیند فیلم اظهار داشت: فیلم «سوء‌تفاهم» به گونه‌ای بود که می‌خواست تداخل تصویر واقعیت از واقعیت را برای مخاطب به تصویر بکشد و نشان دهد که چقدر سینما، همان متن واقعی زندگی مردم است و در واقع ارتباط سینما و واقعیت را نشان می‌داد.

انتظاری ادامه داد: این همان حرفی است که جامعه‌شناسان بیان می‌کنند و می‌گویند واقعیت بر ساخت اجتماعی و آن تصویری است. که از واقعیت اجتماعی داریم. به عبارت دیگر «عدالت» خیلی مهم نیست، بلکه احساس عدالت است که نقش ایفا می کند و در جامعه تأثیر گذار است.

این استاد جامعه شناسی دانشگاه به نقد مناسبات قدرت در فیلم اشاره کرد و افزود: از طرف دیگر می‌بینیم کسی که در فیلم گرداننده ماجرا است به جای اینکه کارگردان باشد، رئیس است. پس فیلم به مناسبات قدرت طعنه می‌زند و به گونه‌ای بازنمود مناسبات قدرت را نشان می‌دهد. به نظر من یک تحلیل «چپ» نیز در پشت فیلم قرار دارد زیرا در پایان فیلم نشان داده می‌شود که مناسبات پولی و مالی است که همه مسائل را سامان می‌دهد.

وی در انتها در پاسخ به سوالی مبنی بر نمونه‌های مشابه فیلم‌های اندیشه‌ای و فلسفی در سینمای ایران گفت: خود آقای معتمدی پیش از این کارهایی در این حوزه داشته است. ولی غیر از کار آقای معتمدی کمتر کاری را دیده‌ام که تحلیل نظری پشت فیلم باشد و بر اساس آن تحلیل نظری، سناریوی فیلم طراحی شده باشد.